واکنش پاکستان به قرارداد هسته ای آمریکا و هند

وزارت امور خارجه پاکستان در واکنش به قرارداد هسته ای آمریکا و هند که در جریان سفر اخیر 'باراک اوباما' به هند نهایی شد، اعلام کرد که این قرارداد آثار مخرب زیادی از جمله بی ثباتی برای منطقه جنوب آسیا به همراه خواهد داشت.

'سرتاج عزیز' مشاور نخست وزیر پاکستان در امور خارجی و امنیت ملی روز چهارشنبه گفت: از آمریکا انتظار داریم نقش سازنده در ثبات راهبردی و برقراری موازنه در جنوب آسیا ایفاد کند. امضای قرارداد هسته ای واشنگتن با هند در این راستا نیست.

توافقاتی که اخیرا میان 'باراک اوباما' و 'نارندار مودی' نخست وزیر هند درخصوص قرارداد هسته ای سال 2008 میان دو کشور صورت گرفت، موضوعی است که پاکستان به عنوان اصلی ترین رقیب هسته ای هند در منطقه، بدقت آن را زیر نظر دارد و البته چندان هم از توافق های جدید هسته ای میان هند و آمریکا خوشحال نیست چرا که می داند هرگونه توافق هسته ای میان هند و آمریکا حتی اگر محدود به حوزه غیرنظامی باشد، باز هم موجب افزایش توان هسته ای هند خواهد شد.

هند و پاکستان هر دو جزو کشورهای هسته ای و دارنده سلاح های اتمی هستند و هیچ یک معاهده بین المللی منع گسترش سلاح های اتمی (ان.پی.تی) را امضا نکرده اند.

هند و آمریکا در سال 2008 میلادی، قراردادی در زمینه همکاری های هسته ای در حوزه غیرنظامی امضا کرده بودند اما این قرارداد به دلیل تردید واشنگتن به حسن نیت طرف هندی در اجرای دقیق آن، طی شش سال گذشته عملا راکد مانده بود. گویا گفت و گوهای اخیر اوباما و مودی درباره فعال کردن این قرار داد به ثمر نشسته و طبق توافقات جدید، آمریکا در زمینه توسعه فناوری هسته ای با هند همکاری خواهد کرد.

سرتاج عزیز همچنین در واکنش به صدور بیانیه ای از سوی هند مبنی بر اینکه دهلی نو آمادگی دارد تا به گروه صادر کنندگان فناوری هسته ای ملحق شود، گفت که پاکستان با عضویت هند در این گروه بجای هریک از اعضای کنونی آن، مخالف است.

رییس دستگاه دیپلماسی پاکستان گفت که عضویت هند در گروه کشورهای صادر کننده فناوری هسته ای موجب تضعیف بیشتر ثبات شکننده در جنوب آسیا خواهد شد ضمن اینکه اعتبار این گروه را زیر سوال خواهد برد.

وی همچنین با بیان اینکه پاکستان با هرگونه ایفای نقش هند در شورای امنیت سازمان ملل به شدت مخالف است، مدعی شد که دهلی نو خود یکی از نقض کنندگان قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و به ویژه قطعنامه های مربوط به مساله جامو و کشمیر است و بنابراین از صلاحیت کافی برای عضویت یا ایفای نقش در شورای امنیت سازمان ملل برخوردار نیست.

4949