امیر عباسی خبرنگار خبرآنلاین در جام ملتهای آسیا: ورزشگاه 80 هزار نفری سیدنی میزبان بازی تیم ملی ایران و قطر است. جایی که اگر 30 هزار ایرانی هم به تماشای مسابقه می نشستند باز هم جاهای خالی زیادی داشت. البته ایران بعد از استرالیا دومین تیم پر طرفدار بازی هاست چون بعد از میزبان که در هر بازی نزدیک به 50 هزار تماشاگر داشته ایران برای بازی اولش 17 هزار نفر را به ورزشگاه کشانده بود.
در فاصله 50 دقیقه از بازی دوم تیم ملی ، علیرضا حقیقی گلر تیم ملی روی چمن آمد. بیرانوند او را همراهی می کرد و با دن گاسپار مشغول به گرم کردن شدند. حضور آنها با تشویق ایرانی های حاضر در ورزشگاه همراه شد. آنها که یکصدا فریاد می زدند و حقیقی را تشویق می کردند. همزمان قطری ها که این بار در برابر تیم ملی سفید می پوشیدند ، روی چمن بودند. کارلوس کروش این بار هم برابر قطر رنگ پیراهن قرمز را استفاده کرده است. او شاید اعتقاد دارد این پیراهن های قرمز قدرت جنگندگی تیمش را بالاتر می برد. مثل بازی ایران و آرژانتین. یا بازی های معروف با تیم ملی کره!
دقایقی بعد ملی پوشان ایران هم وارد میدان شدند. کارلوس کروش برای این بازی از همان ترکیب برنده بازی اول استفاده کرده بود، البته با یک تغییر. حقیقی در دروازه ، زوج پورعلی گنجی و جسینی در قلب دفاع ، پولادی و غفوری در کناره ها ،آندو و نکونام در هافبک دفاعی ، شجاعی ، حاج صفی و دژاگه در هافبک نفوذی و سردار آزمون هم تک مهاجم تیم. کارلوس این بار تیمش را هجومی تر به میدان می فرستاد.
در دقیقه 40 ایران باید به گل می رسید ، کرنر آندو ضربه سر پورعلی گنجی باید گل می شد اما دفاع قطری توپ او را از روی خط برگشت داد.
هرچه به شروع بازی نزدیک تر می شد ، هیجان و تعداد ایرانی های حاضر در ورزشگاه بیشتر می شد. فریادهای هواداران و تشویق تک به نک ملی پوشان فضایی رویایی را برای تیم قبل از شروع مسابقه ایجاد کرده بود.
بزرگی ورزشگاه باعث شده بود تا ایرانی های حاضر در استادیوم خیلی به چشم نیایند اگرچه تعداد زیادی از ایرانی ها ، روبروی جایگاه نشسته بودند.
سرانجام وقتی زمان برگزاری مسابقه رسید ، ورزشگاه در جوی کاملا ایرانی و درحالی که پرچم زیبای کشورمان در دستان حاضرین در ورزشگاه به اهتزاز درآمده بود ، یاران جواد نکونام با انگیزه در میانه میدان حاضر شدند. روشن ایرماتوف سرشناس کار قضاوت مسابقه ر ا بر عده داشت و با سوت او مصاف مهم ایران برابر قطر آغاز شد.
مسابقه ای که با توجه به صعود امارات از این گروه برای ایران اهمیتی ویژه داشت. تیم ملی باید حتما قطر را می برد و صعودش را قطعی می کرد.
تیم ملی از همان ابتدای مسابقهتوپ و میدان را در اختیار گرفت. هنوز 3 دقیقه از شروع مسابقه نگذشته بود که سانتر احسان حاج صفی و ضربه سر زیبای سردار ، اولین خطر جدی بازی را ایجاد کرد.
در 15 دقیقه اول بازی غیر از همان صحنه ابتدایی آزمون و یک حمله نصف و نیمه از قطر چیز دیگری نداشت. شاید همه چیز تحت تاثیر تشویق های ایرانی در استادیوم بود. هیجانی که البته بینندگان ایرانی به دلیل بسته بودن صدای ورزشگاه ، از شنیدنش محروم بودند.
کارلوس کروش سرمربی تیم ملی مثل همیشه در کنار زمین استرس داشت. او که از ای اف سی برای اعتراض به داوری نامه تهدید آمیز گرفته است به داور چهارم گلایه داشت. گلایه او برای ضربه ای بود که مهاجم قطری به صورت پورعلی گنجی کوبید. در سوی دیگر زمین هم بلمازی جوان سراپا استرس بود و مدام بالا و پایین می پرید.
قطری ها در دقیقه 20 و روی خطای دژاگه در نیمه زمین ما ، صاحب یک ضربه کاشته شدند اما این کاشته را که روی دروازه ایران فرستادند ، برای شان ثمری نداشت. در این دقایق قطر بهتر بازی می کرد اما مرتضی پورعلی گنجی ، در قلب دفاع ما چند بار به خوبی مونتاری را کنترل کرد.
تیم ملی که ای اف سی به لباس های سفیدش گیر داده بود ، در این بازی پیراهن های قرمزش را به تن داشت. پیراهن هایی که این بار دیگر خیلی نقش یوز روی شان برجسته نبود. یوزهای ایرانی البته دردقیقه 23 می توانستند گلزنی کنند. فرار عالی دژاگه و پاس زیبای او برای شجاعی را شجاعی از دست داد و غفوری هم نتوانست این توپ را گل کند. این جدی ترین موقعیت ایران در بازی بود.
با گذشت 30 دقیقه از بازی ، مسابقه بدون رد و بدل شدن گلی ادامه داشت. تعداد پاس های غلط تیم ها هر لحظه بیشتر می شد و خبری از بازی تاکتیکی در میدان نبود. اتکای زیاد هافبک ها به کارهای انفرادی از هیجان بازی کم کرده بود و اشتباه حقیقی در مصاف با مونتاری می رفت تا کار دست تیم ملی ایران بدهد اما ایرماتوف خطای مونتاری را روی وریا غفوری گرفت و خطر به خیر گذشت.
تیم ملی در دقایق پایانی هجومی تر شده بود . در دقیقه 43 توپ دژاگه زوزه کشان از کنار دروازه به بیرون رفت و همچنان ایرانی های حاضر در ورزشگاه در حسرت گل در برابر تیم منتخب خارجی های قطر بودند.
موقعیت های تیم ملی در این نیمه ثمری نداشت تا دو تیم در پایان 45 دقیقه تلاش بدون گل به رختکن بروند.
با شروع نیمه دوم بازی ، ملی پوشان باید پیش می تاختند تا کار صعود را تمام کنند. همان لحظه شروع نیمه دوم و کرنر دژاگه با بغل پای سردار میلی متری از کنار دروازه به بیرون رفت.
در دقیقه 49 بازی ، اشتباه قطری ها شجاعی را صاحب توپ کرد. دفاع قطری او را پشت محوطه جریمه سرنگون کرد و کاشته ای عالی به ایران رسید. نکونام و دژاگه پشت توپ ایستادند. ، قطری ها در بستن دی.ار دفاعی تعلل می کردند ، ایرماتوف با آنها چانه می زد و سرانجام ضربه زده شدو توپی که نکونام زد و البته خیلی بد زد. فرصت عالی تیم ملی به سادگی از دست رفت.
در دقیقه 52 بود که سردار آزمون پاسخ اعتماد کارلوس را داد ، توپ دزدی عالی آندو ، پاس دیدنی دژاگه ، چرخش تماشایی آزمون و توپ او یعنی گل. ورزشگاه به حد انفجار رسید. ایران گل برتری را در این لحظه زد. در این لحظه واکنش کارلوس کروش جالب بود. او که روی نیمکت نشسته بود درحالی که همه بازیکنانش روی هوا پریدند ، نشسته و آرام برای انتخاب طلایی اش کف زد. بعد از گل قطری ها رو به بازی انتحاری و احساسی آوردند و این چیزی بود که تیم کارلوس عادت دارد انتظارش را بکشد.
هنوز بازی به دقیقه 60 نرسیده بود که یک اتفاق تلخ افتاد. افتادن سردار روی زمین باعث شد تا کارلوس تصمیم به تعویض او و به زمین فرستادن رضا قوچان نژاد بگیرد. . او بیرون رفت و قوچان نژاد دوباره به ترکیب تیم برگشت.
در دقایق بعدی تا دقیقه 70 قطری ها صاحب بازی شدند. آنها فشار زیادی می آوردند و تیم ملی فشرده دفاع می کرد. چشم ملی پوشان به ضد حمله ها بود. توپ هایی که گوچی باید به سمت دروازه قاسم برهان قطری می زد.
خطای مونتاری روی پورعلی گنجی باعث شد این یار جوان هم روی زمین بیفتد. این اتفاق نگرانی بازیکنان را زیاد می کرد. به همین دلیل بود که کارلوس برای دقایقی در تعویض شجاعی و به زمین فرستان خسرو حیدری تردید کند اما سرانجام این تعویض انجام شدو مرتضی هم بدون مشکل به زمین برگشت. قطری ها هم در این دقایق با به میدان فرستادن ابراهیم خلفان و مشعل عبدالله خیلی به برگرداندن بازی امید داشتند.
فرار های زیبای دژاگه و قوچان نژاد در دو حرکت متوالی ریتم حملات قطری ها را قطع کرد. این حملات سبب شد تا ایران دوباره صاحب نبض بازی باشد.
کارلوس کروش از قوچان نژاد برای توپ هایی که در این دقایق از دست داد به شدت شاکی بود. این قدر شاکی که با عصبیت بطری آب دستش را به زمین بکوبد. تیم ملی در دقایق پایانی بازی خیلی عقب رفته بود. این چیزی بود که کارلوس را نگران می کرد. نگه داشتن نتیجه بازی و قطعی کردن صعود از گروه برای کارلوس اهمیت ویژه ای داشت.
در 5 دقیقه پایانی کروش صادقی را به زمین فرستاد و آندو را بیرون آورد. در همین دققیقه گوچی یک موقعیت گل عالی دیگر را از دست داد. حاج صفی هم در همین لحظات می توانست گل بزند اما توپ او را برهان به کرنر فرستاد. کرنری که دژاگه فرستاد و برهان گرفت.
قطری ها در وقت های تلف شده 5 دقیقه ای بازی یکبار توپ را به تیر دروازه ایران کوبیدند اما این بار روی موقعیت آفساید. ملی پوشان باید 5 دقیقه اضافه را هر طور بود بازی را کنترل می کردند و صعودشان قطعی می شد. کارلوس از عصبانیت به خود می پیچید و شاکی بود از بازی سردرگم تیمش. مونتاری بلندقامت هم سعی می کرد در این دقایق حقیقی را بزند اما ایرماتوف به قدری حرفه ای بود که اسیر حاشیه ها نشود. علیرضا روی زمین افتاده بود و این بار قطری ها بودند که تیم ملی ایران را به فوتبال عربی متهم می کردند و از ضد فوتبال می نالیدند. در دقایق پایانی مسابقه ملی پوشان بازی را در زمین قطر کنترل می کردند.
تیم ملی با پیروزی برابر قطر 6 امتیازی شد اما چون تفاضل کمتری نسبت به اماراتی ها داشت در رتبه دوم گروه بود. تیم ملی دوشنبه باید حتما اماراتی ها را در بریزبن ببرد تا به عنوان تیم اول از گروه صعود کند. اتفاقی که البته به این سادگی ها برای ایران نیست.
با سوت ایرماتوف ، خیال ایران از صعود راحت شد و ملی پوشان داشتند خوشحالی می کردند ، سردار آزمون هم که پایش بهتر شده بود به جمع تماشاگران رفت تا با آنها سلفی بگیرد.
4141
نظر شما