آژاکس از‌‌ همان روز‌های اول تاسیس، همیشه شاکله اصلی تیمش را از بازیکنان آکادمی‌اش ساخته است.

به گزارش سایت رسمی کانون مربیان فوتبال ایران (ifca.ir)، ابتدایی‌ترین قانون فوتبال جمعی این است:«تنها یک پست ثابت در زمین فوتبال وجود دارد و آن دروازه‌بان است. سایر بازیکنان باید از نظر فیزیکی و تاکتیکی به حدی منعطف باشند که بتوانند به سرعت در زمین تغییر پست بدهند. جدا از تکنیک بالا، بازیکنان باید تلاش زیادی برای شکست حریف انجام دهند. تاکید اصلی این سبک، داشتن آگاهی و توانایی لازم برای غلبه بر هر حریفی ا‌ست.»
در زمان حمله، هدف تیم عرض دادن به بازی به صورت خشن و هوشمندانه است. بازیکنان باید از وژگی‌های جغرافیایی محل بازی به نفع خود استفاده کنند. زمانی که توپ را در دفاع می‌گیرند، خیلی سریع با سرعت‌های متفاوت و مالکیت توپ، برای غافلگیر کردن حریف به حالت هجومی انتقال دهند. این سیستم علاوه بر مهارت‌های تکنیکی و هوش بالا، به دید عالی هم برای دیدن فضا و تغییر جا نیاز دارد. سیستم معمول برای فوتبال جمعی ۴-۳-۳ است. اما زمان‌هایی هم بوده‌ که از سیستم ۴-۲-۴ برای پیاده‌سازی این سبک استفاده شده.
در بخش دفاع، خط دفاع باید بالا بازی کند تا بتواند خیلی سریع توپ را از حریف بگیرد و حمله مجدد را شروع کند. رود کرول دفاع چپ سابق آژاکس گفته:«زمانی که دفاع می‌کردیم، هدفمان نگه داشتن حریف در میانه میدان بود. هدف ما محافظت از دروازه خودی نبود. ما به میانه زمین حمله می‌کردیم.» معمولا مدافعان وسط درگیر، به جلو می‌رفتند تا با حضور به عنوان یک هافبک دفاعی، در زمین حریف برتری عددی ایجاد کنند. این کار باعث می‌شود تنها ۳ نفر به صورت خطی در عقب باقی بمانند و این در نوع خودش تیم را در خطر ریسک قرار می‌دهد. اما زیبایی فوتبال جمعی در سرعت و انعطاف‌پذیری و هوش بالای بازیکنان است که باعث می‌شود مشکلی در پوشش فضاهای بوجود آمده نداشته باشند.
به راحتی می‌توان گفت که آژاکس 72-1971 این سیستم را پرورش داد و با این فوتبال هوشمند، آن‌ها در عصر فعلی می‌توانستند بسیاری از تیم‌های بزرگ اروپا را شکست دهند. همکاری و انعطاف‌‌پذیری بالای آن‌ها در بعضی مواقع کاملا توقف‌‌ناپذیر به نظر می‌رسید. فرقی نمی‌کرد تیم مقابل با چه تاکتیکی بازی می‌کند.
محور این سیستم بدون شک "یوهان کرویف" بود. مردی که هنوز هم خیلی‌ها او را کامل‌ترین فوتبالیست تاریخ می‌دانند. کرویف در حالی که از نظر تاکتیکی یک سطح از همه هم تیمی‌هایش بالا‌تر بود، با مهارت‌های تکنیکی، سرعت و انعطاف‌پذیری بالا در حمله و تعادل کافی در دفاع، قابل مهار نبود. او هیچ‌وقت از فوتبالی فیزیکی لذت نمی‌برد. تاکید همیشگی او روی مالکیت توپ بود. او این فلسفه را به بارسلونا هم وارد کرد و این سبک، آن‌ها را در رقابت‌های اروپایی متمایز ساخت.
این فلسفه، سبکی است که همیشه در آکادمی آژاکس آموزش داده می‌شود. آژاکس به طور متوسط هر دو فصل، سه بازیکن را از آکادمی به تیم اصلی منتقل می‌کند.
با بیش از ۵۰ استعدادیاب در هلند، همه استعداد‌های هلندی زیر ذره‌بین آن‌ها قرار دارند. آموزش آن‌ها مدل TIPS است. (تکنیک، بینش، شخصیت و سرعت) این چهار فاکتور خود به هشت مورد دیگر تقسیم می‌شوند: تمرین مشارکتی، شوت زدن، پاس دادن و پرتاب اوت، حرکات برای دریبل یار مقابل، زدن ضربه سر، تمام‌کنندگی، مالکیت توپ، بازی تغییر جا و فوتبال کوچک (تعداد کمتر).
بازیکنان سر‌شناسی که تحت این اصول در آکادمی آژاکس آموزش دیدند کسانی مثل "کرویف"، "ریکارد"، برگکمپ، "مارکو فان‌باستن"، داویدز»، "برادران دی‌بوئر"، "سیدورف"، کرول و بسیاری دیگر هستند. در گذشته، این بازیکنان سال‌های سال در آژاکس باقی می‌ماندند. اما امروزه بعد از انتقال به تیم اول و چند سال بازی، برای افتخارات بیشتر به خارج از هلند می‌روند.
زمان حال
در حال حاضر، آکادمی آژاکس استعداد‌های بسیار خوبی دارد. این بازیکنان نه تنها برای تیم اول آژاکس گزینه‌های مناسبی هستند، بلکه بسیاری از تیم‌های بزرگ اروپایی هم آن‌ها را زیر نظر گرفته‌اند. بازیکنانی مثل ریچایرو زیوکواوچ، ریکاردو کیشنا، ابدلهاک نوری، ژایرو ریدوالد و کنی تته، سر‌شناسترین آن‌ها هستند. زیوکواوچ و کیشنا از بهترین استعداد‌های حاضر در اروپا هستند.
زیوکواوچ تابستان گذشته از خرونینخن راهی آژاکس شد. او یک مهاجم سرعتی ا‌ست که جایگیری‌اش بسیار پخته‌تر از سن واقعی‌ او به نظر می‌آید. کیشنا هم وضعیت مشابهی دارد. او وینگری با سرعت و تکنیک بالاست و به قدری خوب دریبل می‌زند که می‌تواند به راحتی حریفان را از پیش رو بردارد و برای هم تیمی‌هایش، موقعیت‌سازی کند. با تمام این‌ها، آژاکس تنها آکادمی بر‌تر در هلند نیست. رقبایی مثل پی‌اس‌وی و فاینورد در حال تبدیل شدن به کارخانه بازیکن‌سازی هستند و این می‌تواند برای آژاکس یک نگرانی باشد. مشکل اصلی آژاکس در حال حاضر تقریبا مشخص است. آن‌ها تمام تلاش خود را برای رعایت قوانین تنظیم شده توسط اسطوره‌هایشان می‌کنند اما محصول نهایی هواداران دو آتشه را راضی نمی‌کند.
در آژاکس، فقط بردن کافی نیست. شما باید از راه درست بازی را ببرید. یک پیروزی ۴-صفر با سرزنی و ضد حملات، ارزشی کمتر از یک برد ۱- صفر دارد که با پاس‌کاری‌های زیاد و تغییر پست مداوم بازیکنان بدست آمده. آژاکس فعلی، با تمام استعداد‌ها و تمریناتش، بعضی از این کار‌ها را انجام می‌دهد. اما دیگر حریفان آن ترس مواجه شدن با یک فوتبال جمعی را ندارند. این بدین معنا نیست که تیم اصلی دیگر نمی‌تواند به آن دوران بازگردد، اما به نظر می‌رسد در حال حاضر آژاکس آن کیفیتی که در گذشته دل میلیون‌ها هوادار را در سراسر دنیا بدست آورد، ندارد.
آینده
مسئولیت‌های آژاکس در قبال آینده سنگین و سخت به نظر می‌رسند. یک باشگاه پرافتخار با تاریخی غنی که باید همیشه در حال تولید استعداد و انجام سبک مشخصی از بازی باشد. آژاکس هرگز اجازه ندارد مثل دیگر تیم‌های بزرگ اروپایی، ستاره‌های ثابت شده را بخرد. در حالی که بعضی آژاکس را به خاطر وفادار ماندن به این باور‌ها تحسین می‌کنند، بسیاری دیگر پافشاری روی این باور‌ها را دلیل اصلی عقب ماندگی آن‌ها می‌دانند.
شکی نیست که آکادمی آژاکس استعداد‌های زیادی در تمام مناطق زمین دارد؛ مخصوصا در قسمت هجومی. اما حالا در دنیایی زندگی می‌کنیم که به ندرت پیش می‌آید همه استعداد‌ها برای مدت طولانی در کنار هم بمانند؛ یک تیم هماهنگ و یک دست را تشکیل دهند و از نظر قدرت با تیم‌هایی مثل رئال‌مادرید و بایرن‌مونیخ برابری کنند. شاید آژاکس برتری تاکتیکی و مالی را برای به خدمت گرفتن و پرورش استعداد‌های هلندی در اختیار داشته باشد اما حقیقت این است که استعداد، دیگر برای بردن لیگ قهرمانان کافی نیست؛ آن هم در شرایط که استعدادها در سن خیلی کم به تیم اصلی آژاکس می‌رسند.
مسئله فقط سن و سال نیست. سیستمی که زمانی توسط آژاکس به دنیا معرفی شد، ۴-۳-۳ روان و انعطاف‌پذیر، ستون فقرات تمام تمرینات آژاکس است و همیشه سیستم بر‌تر سازمان آن‌هاست. بدون شک بعضی اوقات تغییر شکل می‌دهند، اما همیشه ۴-۳-۳ را به هر چیز دیگری ترجیح داده‌اند. وفاداری به این سیستم، با تمام انعطاف‌پذیری‌اش، بدون تجربه دیگر سیستم‌ها آژاکس را در استفاده از پتانسیل تمام بازیکنانش محدود می‌کند. بر خلاف آن‌ها، بسیاری از تیم‌های بزرگ با تغییر سیستم‌های متعدد سعی می‌کنند بهترین بازی را از بازیکنانشان بگیرند.
جدا از سیستم ۴-۳-۳، بازیکنان آژاکس همیشه به جای کار‌های فیزیکی، بیشتر روی کار‌های تکنیکی تمرین می‌کنند. اما در دنیایی که تیم‌های فیزیکی قدرتمند مثل رئال مادرید، اتلتیکو مادرید و چلسی در حال رسیدن به قله هستند، مشخص نیست جایگاه آژاکس خواهد بود. بارسلونا به سبک آژاکس در سال‌های قبل بسیار موفق بود. اما تفاوت بارسا و آژاکس از نظر کلاس بازیکنان، در حد تفاوت روز و شب است.
حتی اگر آژاکس قوانینش را زیر پا بگذارد، کاری که به نظر می‌آید هیچ وقت انجام نخواهند داد، کار بسیار سختی برای متقاعد کردن ستاره‌ها خواهد داشت. ستاره‌ها قطعا دوست ندارند در اوج کارشان به لیگی بروند که از همه جهات در سراشیبی قرار دارد. سبک بازی در لیگ هلند سرگردان است و می‌تواند برای کسانی که دیدن گل را دوست دارند، بسیار مفرح باشد. تنها مزیت آن این است که محل مناسبی برای رشد و پرورش استعداد‌های جوان‌تر است. استعداد‌هایی که معمولا در تیم‌های بزرگ اروپایی کمتر شانس خودنمایی پیدا می‌کنند.
کسب نتایج معمولی در لیگ قهرمانان و لیگ اروپا برای سال‌های متمادی، و قدرت مالی کم تیم‌های لیگ در برابر قدرت‌های نو ظهور دنیا، لیگ هلند را مکان جذابی برای بازی کردن در اوج دوران بازیگری یک بازیکن نشان نمی‌دهد. یک بازیکن قطعا شانس بازی در سانتیاگو برنابئو، آلیانز آرنا، استمفوردبریج یا نیوکمپ را با بازی در لیگ هلند معاوضه نخواهد کرد. به عنوان مثال، یادآوری آخرین خرید بزرگی که آژاکس انجام داد بسیار سخت است. بازیکنی که تاثیر بزرگی در لیگ هلند و لیگ قهرمانان گذاشته باشد.
حتی اگر آن‌ها ستاره بزرگی می‌خریدند، حتی اگر یک استعداد بزرگ دیگر مانند لوئیز سوارز رو می‌کردند، هنوز هم شانس بسیار کمی برای رسیدن به مراحل پایانی لیگ قهرمانان داشتند. وقتی به نتایج اخیرشان در اروپا نگاه می‌کنیم، مثل تحقیر شدن مقابل سالزبورگ در فصل قبل، این ایده کمرنگ‌تر هم می‌شود.
در حال حاضر آژاکس و دیگر تیم‌های لیگ هلند، نباید انتظار رقم زدن هیچ گونه شگفتی در لیگ قهرمانان داشته باشند. بهتر است هدف‌های آن‌ها نزدیک به واقعیت شرایط باشد. این روز‌ها پول شرط اول تبدیل شدن به یکی از مدعیان اروپاست. درآمد سالیانه آژاکس حتی ذره‌ای نزدیک به درآمد باشگاهی مثل رئال مادرید نیست. آن‌ها فعلا نباید امیدی به لیگ قهرمانان نداشته باشند. بهتر است آژاکس تمرکز خود را بیشتر معطوف موفقیت در لیگ هلند و لیگ اروپا کند. شاید این به مذاق هواداران دو آتشه این تیم خوش نیاید اما با در نظر گرفتن سیاست‌های محدود آژاکس، این‌ها واقعی‌ترین اهداف تیم می‌توانند باشند.
آژاکس یک باشگاه پر افتخار است که موفقیت بخشی از سنتش بوده و به فلسفه بازیکن‌سازی هم همیشه وفادار مانده است. اما این باور‌های تعصب‌آمیز، افت شدید لیگ هلند و ازدیاد تیم‌های بزرگ و پولدار، کار این استعداد‌های آکادمی را در رقابت برای افتخارات اروپایی بسیار دشوار می‌کند. با تمام این حرف‌ها، باید این را گفت که مدل آژاکس برای بازیکن سازی، تمرین و استفاده از آن‌ها در تیم اصلی باید الهام‌بخش تمام تیم‌های دنیا باشد. از کوچک‌ترین و آماتور‌ترین تیم‌ها گرفته تا بزرگ‌ترین غول‌های اروپایی.
43 43

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 395292

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 3 =