در چنین شرایطی که دولت با شیب مشخصی به‌دنبال افزایش سراسری قیمت‌هاست و از سوی دیگر کم کردن تعهداتش در موضوعاتی مانند مسکن مهر و یارانه‌ها را پیگیری می‌کند تیم دولت با ادامه انتقادات نسبت به جریان مخالف سنتی خود که مدت‌هاست سکوت کرده است تلاش می‌کند تا اذهان عمومی را از تحولات بوجود آمده در بازارها منحرف کند. این سیاستی که بعد از نفوذ جریان لیبرال در دولت بشدت پیگیری می‌شود تا با قرار دادن جریان موسوم به اعتدال در موضع اپوزوسیون باب هرگونه انتقادی را نسبت به عملکرد ضعیف اجرایی دولت و منتظر ماندن برای به نتیجه رسیدن توافق هسته‌ای ببندد.
هر چند عموم مردم افزایش قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید خود را در بازارها بخوبی احساس میکنند اما دولت با این سیاست در تلاش است تا بوجود آوردن یک دو قطبی اعتدال و افراط همه ناکامی‌های موجود را به ناکجا آباد نسبت دهد.
برای مثال آقای رئیس جمهور در سخنرانی خود به مناسبت روز دانشجو جبهه منتقد به دولت را هدف قرار داد و تلاش کرد تا با همراه نشان دادن خود با دانشجویان گارد خود را در برابر انتقادات قشر جوان باز نشان دهد درست در همین حین لایحه بودجه‌ای به مجلس تقدیم شد که وزارت علوم کمترین سهم را در میان وزارتخانه‌های آن دارا بود. از سوی دیگر سیاسی بازی دولتی‌‌ها بیش از سه ماه وزارت علوم را بدون وزیر باقی گذاشت تا تنها سیاست تخریب چهره مجلس اصولگرا با معرفی افراد بدون سابقه اجرایی شایان ذکر از طرف دولت محقق شود.
وجه دیگر سخنان روحانی درخصوص ترس نداشتن دولت از انتقادها بود که با آنچه در عمل انجام می‌شود کاملا در تقابل است. این تقابل تا حدی بود که حتی آقای رئیس‌جمهور موضوع انتقاد به عدم مدیریت بازار در بحث قیمت گوجه و افزایش قیمت چند برابری آن را نیز از مصادیق مظلوم بودن خود معرفی کرد. انتقاد در بحث هسته‌ای که در سخنان آقای روحانی به آن اشاره شد نیز کاملا با شیوه بحث مذاکراتی جریان مخالف دولت متفاوت بود. با شروع دور جدید مذاکرات تمام گروه‌های سیاسی حمایت از دولت را در دستور کار قرار دادند اما عمده انتقادها به انتظار چرخه اقتصادی کشور برای به نتیجه رسیدن مذاکرات متمرکز بود نه خود اصل مذاکره.
در واقع مذاکره سیاست نظام برای نشان دادن غیرقابل اعتماد بودن غرب به منتقدان بود و دولت نقش اهرم اجرایی آن را ایفا می‌کند حال در چنین شرایطی چطور آقای روحانی ادعا میکنند که دولت در بحث مذاکرات مورد انتقاد قرار گرفته است. عمده بحث منتقدان این است که دولت علاوه بر بحث سیاست خارجه باید به تکالیف خود در حوزه مدیریت اقتصادی و سیاسی داخل کشور عمل کند و اینکه تمام بار مسئولیت کشور بر دوش تیم مذاکره کننده قرار داده شود موضوع کاملا اشتباهی است.
اما نکته‌ای دیگری که در سخنان روحانی در دانشگاه علوم پزشکی ایران حائز اهمیت بود درخصوص وزیر علوم و ادامه دادن راه فرجی دانا در این وزارتخانه است. هر چند همان نمایندگانی که فرجی دانا را برای ادامه فعالیت در وزارت علوم مناسب ندیدند به دکتر فرهادی رای اعتماد دادند اما رئیس جمهور با این جملات در جمع دانشجویان تلاش کرد تا به ادامه سیاست دوقطبی خود با مجلس پافشاری کند.
موضوع وعده برای رفع حصر سران فتنه نیز همان‌طور که خود آقای رئیس جمهور می‌دانند کاملا از حدود اختیارات وی خارج است و فقط مقامات قضایی می‌توانند در این خصوص تصمیم‌گیری نمایند اما علت اینکه وی در جمع انشجویان به پایبند بودنش به وعده‌های گذشته پافشاری می‌کند ریشه در موضع اپوزوسیونی تیم روحانی دارد. رئیس جمهور که چندی پیش بر لزوم توبه کردن سران فتنه تاکید داشت در جمع دانشجویان بدون اشاره به این موضوع بر استمرار عهدش برای رفع حصر سران فتنه تاکید کرد.
در واقع روحانی با سخنرانی خود در جمع دانشجویان و حواشی پیش آمده در روز 16 آذر نشان داد که تعریف وی از اعتدال نوعی انفعال سیاسی است که در تلاش است تا ظرفیت‌های تمام جریانات اعم از ضدانقلاب تا جناح‌های چپ و راست را در خدمت منافع شخصی حامیان دولت درآورد. روحانی که به خوبی از خیانت‌های سران فتنه با خبر است اما با این حال از موج سواری بر شعارهای سیاسی خود برای پوشاندن کم‌کاری‌های موجود در فضای اقتصادی کشور استفاده می‌کند.
در واقع روحانی با ترسیم یک دشمن مجازی برای دولت در صدد است تا مجموعه همه ناکامی‌ها را به آنها نسبت دهد. در تفکر اعتدال روحانی جریانات لیبرال افراطی بواسطه داشتن تعداد بیشماری رسانه بیش از سایر گروه‌ها حق اظهار نظر دارند و اگر دیگران حرفی بزنند یا "تازه به دوران رسیده" هستند، یا نفع شخصی و گروهی دارند، یا افراطی‌هستند و یا درکی از سعادت کشور ندارند. این سناریو مشابه همان متدی است که روزگاری احمدی نژاد مبدع آن و سرانجامش مشخص شد. آقای روحانی گویا از این سرانجام درس نگرفته است و می خواهد با سرعتی خیره کننده خود را به استانداردهای احمدی نژادی برساند!
17302
نظر شما