بیش از 12 سال از روزی که ایمیلی «شکوه آمیز» از گاردین دریافت کردیم گذشته است! آن زمان از سایت صداوسیما و شبکه جهانبین (سایت آن زمان irib که چند سالی در آنجا کار میکردیم) مأموریت یافتیم که وبسایت روزنامه درنیامده جام جم دیلی را در خدمت آقای انتظامی راهاندازی کنیم.
«مسعود امینی» نمونه اولیه سایت را نوشت و ستاپ کردیم و پَروَنجا (فایلهای) پیدیاف را پس از بارگذاری در افتیپی قراردادیم. بعد نمونه آبی سایت را ساختیم و در نهایت با مطرح شدن بحث آنلاین در صفحه کامپیوتر روزنامه جام جم (که برای اولین بار در بخش تجارت الکترونیک صفحه مطرح شد و بعداً به سوی همه ابعاد دنیای آی تی کشیده شد) از جام جم دیلی به سوی جام جم آنلاین رفتیم (بدلیل بی تدبیری دامنه جام جم دیلی از دست رفته و امروز با تاسف 1000 دلار توسط بختکهای اینترنتی به فروش می رسد!) نسخه قرمزی که ساختیم باعث شد تا گاردین به نوع برنامه نویسی ما ایراد بگیرد و طی یک ایمیل رسمی از ما درباره ساخت لوگوی جام جم آنلاین و ... توضیح بخواهد. با انجام تغییرات مشکل برطرف شد و در عین حال که دکتر شکرخواه به جام جم وارد شد آنلاین شدن را در بعد رسانه ای آن دنبال کرد.
ما در irib زمانی که سیانان تازه سایت خبری زده بود، دارای شبکهای بنام«جهانبین» بودیم که اختصاصی در کار رسانه اینترنتی و حوزه خبر و اطلاعرسانی کار میکرد و بعداً بخش خبری سایت به واحد مرکزی خبر منتقل شد و برای خود هویتی مستقل یافت و همه اینها پیش از جام جمی بود که وجود نداشت.
سایت خبری irib بعدها شد iribnews و شبکه خبر سایت مستقل شد و ... اما نکتهای که از دید آنلاین بودن رسانه همیشه سایتهای زیرمجموعه صداوسیما از آن رنج میبرده، چند پارگی فکری مدیریت مجازی بوده که هنوز هم خود را در صفحه اول irirb.com که شده irib.ir نشان میدهد.
از گاردین گفتیم که بسیار زودتر از سیانان تحولات رسانه آنلاین را در خود نشان میداد و امروز با دیدن سایت جدید گاردین به این موضوع فکر کردم که گاردین چرا دیر اقدام کرد؟ الان دو سالی است که سایتهای بزرگ پوستانداختهاند و چرا گاردین این قدر دیر؟ اما یک نکته متفاوت در گاردین این است که وقتی مهاجرت میکند و پوست میاندازد، همه آیتمهای قدیمی روی دیتابیس خود را نیز بدون حذف میآورد (و این چیزی است که برای اولین بار وقتی تیمی جدید جام جم آنلاین را تغییر داد،درست نمیدانم کی، 1384 یا ؟ کلاً دیتای قبلی را چون نتوانست تبدیل کند و با خود روی سایت جدید بیاورد، پاک کرد و دوبار پوستاندازی در خبرآنلاین نیز باعث از بین رفتن نیمی از دیتا در فرمت عکس و فیلم شد) اما چنین اتفاقی را در گاردین نمیبینیم!
پهنای باندها در دنیا بهتر شده، دست برنامهنویسها و سایت کاران بازتر شده تا بتوانند گرافیکیتر، اطلاعرسانی کنند و امروز آنچه در گاردین میبینید را میتوانید در طول دو سال گذشته در سایتهای آی تی مشهور مانند ارس تکنیکا ببینید و نمونه غنیشده و خبری شده آن را در یو اس ای تودی مشاهده میکنید که چقدر تصویر بر متن غالب آمده است و یا صفحه اول ام اس ان را مشاهده میکنید. سالها پیش متن اصل بود و تصویر فرع و حالا سایتهای مبتنی بر متن به حاشیه میروند و گرافیک است که نمود یافته و کاربر را دنبال خود میکشاند و با نزدیک کردن پلتفرم های دسکتاپ و موبایل یکپارچگی وب را دنبال میکنند.
روی سخنم با برنامه نویسان است که به سبک شدن، تکهتکه خوانده شدن متن و تصویر صفحات و رندر شدن عکسها و مولتی مدیا فکر میکنند. اگر گاردین دیر پوست انداخت اما تعللاش به خاطر دیتابیسی است که از 1999 بدین سو به دنبال خود میکشاند اما سایتهای ما (به خصوص خبرآنلاین که در پوست قدیمی خود دستوپا میزند و یا همشهری آنلاین که هنوز یک ساعت طول میکشد لود شود و بعد از لود شدن هنوز شبیه تهران 1999 است!)
در بین سایت های ایرانی آی تی ایران هرچند دیر جنبید اما ساختار جدیدش خوب است و خوبتر هم میتواند شود(صفحاتش خالی از خبر است و به سوی مجلهای رفته) اما سایتهای افتضاحی مانند خبرگزاری مهر که در بهروزرسانی جدید خود موفقیتی نداشته و آشفتهتر هم شده نمونه ناموفقی از یک سایت خبری با بیش از دو میلیون رکورد خبری است.
دوپینگیهای بزرگ مانند تابناک و عصر ایران و yjc که از یک توبره سختافزاری لذت میبرند نیز ساختاری ندارند که بشود در مورد آنها حرف زد و در گنداب لوپ شدن صفحات خود در سرورهای ایران سامانه به مدد کلیک های مصنوعی خوشاند!
در مجموع دنیای آنلاین بدون آپدیت شدن و بهروزرسانی معنایی ندارد و درست نیست خود را آنلاین بنامیم اما آفلاین بمانیم، شاید هم واقعاً همیشه آفلاین بودهایم و کارهایی آنلاین دیگران را بنام خود زدهایم!
نظر شما