حتما در خیابانهای متعدد شهر ها، مراکز ترک اعتیاد را دیده اید .حتمأ می دانید که اکثر این مراکز با داروی "متادون" که شناخته شده ترین ماده ی جانشین است به ترک معتادان خود می پردازندو چه خوب است بدانیم که در کنار این مراکز یک گروه به صورت مستقیم و غیر مستقیم داروی متادون را به بازار غیر رسمی وارد می کنند و با فروش آن اگر به اندازه ی مواد مخدر سود نبرند ؛زیاد هم وضع درامدشان با فروشندگان مواد فرقی نمی کند .
راستی عبارت "دور باطل را شنیده اید" این روش ترک اعتیاد نمونه ای بارز از همان دور باطل است؛ چرا که درصد بسیار زیادی از ترک کنندگان بعد از مدتی دو مادّه ای شده ،هم مواد مخدر مصرف می کنند و هم متادون را به عنوان جنس بی درد سر و ماده ی جانشین در مواقع اضطرار همراه دارند.تا اینجا سرک کشیدن به بهترین وضع ترک اعتیاد از مسیرهای کاملأ قانونی و بی درد سر آن بود.
حالا روی دیگر سکه:راستی هر روزه چند هزار هزارکیلو تریاک و مشتقاتش در آسمان کلان شهرها و شهرهای کوچک و بخشها و روستاهای ما دود می شود و به هوا می رود؟
آیا این مواد در طول هشتصد کیلومتر مرز مشترک در شرق کشور فقط توسط کوله پشتی و چند ماشین و شتر و موتورسیکلت وارد کشور می شود؟
آیا هیچ قدرت مافیایی و بزرگی انجام این کار را به عهده ندارد و تنها با دستگیری چند قاچاق چی خرده پا ،مشکل مواد مخدر و توزیع آن در کشور حل می شود؟
آیا چون کشور ما علمدار مبارزه با مواد مخدر است و بعضی سازمانهای بین اللملی با پرداخت اندکی پول ،سرگرم این مبارزه خیالیمان کرده اند حق داریم سرزمینمان را به اولین بار انداز مواد مخدر منطقه تبدیل کنیم؟
برای افغانستان چه بازاری از بازار ایران آماده تر و مهیاتر جهت فروش و مصرف مواد مخدر پیدا می شود؟
آیا همین که مردم ما آلوده به این مواد شدند دیگر کشورها از مصرف مواد مخدر در امان مانده اند که خوشحال به چنین برنامه ریزی بی فایده ای باشیم؟
سالانه چند نفر در مبارزات قاچاقچیان جان خود را از دست می دهند؟چه مقدار از نیروهای سالم و معتقدمان به رشوه و حق حساب و مسیر نادرست آلوده می شوند ؟ چه اندازه از سیستم قضایی ما از مأمور ضبط تا دادگاه و قاضی و زندان در گیر این موضوع هستند.جدأ دادگاهها و زندانها و ...را بدون مجرم مواد مخدر فرض کنیم .چرا باید این همه درد سر و معضل را به جان بخریم و فقط با های و هوی خود را قهرمان بلامنازع مبارزه با مواد مخدر نشان دهیم.
تازگیها بعضی از مجامع ترک از شربت تریاک جهت ترک اعتیاد استفاده کرده و مدعیند این روش از قرص متادون به مراتب موثر تر و بی زیان تر است.اگر قرار باشد مثل چهار دهه قبل داروخانه ها به افراد معتاد سهمیه ی مواد مخدر بدهند و در کنارش از حضور بازار سیاه و مواد مخدر ناخالص و آلوده بکاهند چه می شود؟
اگر کشور ما بازار مناسبی برای قاچاقچیان نباشد و به مقدار نیاز تا درمان قطعی بیماران اعتیاد خود به کشت و تهیه ی آن بپردازد چه اتفاقی می افتد؟
من هم از پیچیدگیهای چنین موضوعاتی و درک معضلات آن عاجز نیستم ،فقط می گویم راهی بیاندیشید که با این روش موجود نه تنها از معتادین کاسته نمی شود که روز به روز از اعتیاد سنتی به تریاک و مشتقاتش به سمت روان گردانهاو مواد صنعتی کشانده می شویم و اگر به فکر افزایش جمعیت و جوان سازی جامعه هستیم لا اقل آنچه از نیروی جوان در اختیار داریم از بیماری اعتیاد نجات دهیم.
آیا مراکز درمانی ما آماری دارند که بگویند سالانه چند نفر بر اثر سوء مصرف مواد و بیماریهای نشأت گرفته از مواد جان خود را از دست می دهند؟
باید فکری اندیشید. باید مواد سالم در اختیار معتادان قرار داد.باید بارانداز مواد به جای دیگری منتقل شودو...
درنهایت خواهید گفت این پیشنهادات برای کشت تریاک و توزیع درست آن وجلوگیری از اعتیاد مواد صنعتی و سایر پیشنهادات ،مزخرفی بیش نیست !امیدوارم راهکار شما جواب بدهد.
نظر شما