پاشایی و یک پیام اجتماعی

 حتی پس از فتوای تاریخی حضرت امام گروهی صاحب نفوذ در ظاهر و پنهان اساسا با آن مخالفت کرده اند به گونه ای که هنوز نشان دادن ساز ایرانی در تلویزیون مجاز نیست، به همین دلیل اکنون شناخت سازهای غربی برای جوانان بسیار راحت تر از سازها و نواهای اصیل ایرانی است در حالی که صوت و صدای زیبا هدیه ای الهی است که برای خواندن قرآن نیز توصیه و تاکید شده است با این وصف رویکرد گسترده مردم به موسیقی پاپ و خوانندگان آن علی رغم محدودیت و اکراه شدید موجود نشانگر چیست؟
نفوذ شبکه های اجتماعی با آغاز عصر جدید رسانه ها که از طریق گوشی های همراه پیام رسانی می کند قدرت فزاینده ای دارد که بی شناخت کم و کیف آن، اطلاع رسانی بی مفاهمه با مخاطب ممکن نیست. واقعه فوت مرحوم مرتضی پاشایی فقط حادثه ای دردناک نیست که عده ای تنها بخاطر همدردی با او گرد هم آمده باشند، تلنگری ذهنی به کسانی است که همچنان سر در گریبان خود پیچیده اند و بر اجرای فکر و نظر و شیوه قالبی خود اصرار دارند. آیا برخی مدیران متولی فرهنگ و هنر قادرند این پیام ناملموس را بشنونند؟