چرا وایبر و واتس آپ؟

در تمام دنیا افراد با آخرین فناوری ارتباطی کار می کنند و وقت می گذرانند چون یک فضای گسترده است و یکی از لوازم خاص تحولات تکنولوژی است. اما در کشورهایی که محدودیت هایی برای حضور در عرصه عمومی وجود دارد و به راحتی مردم نمی توانند در فضای عمومی حضور داشته باشند تجلی در عرصه مجازی بیشتر است.
در ایران مردم از روابط رودرو لذت می برند و در روابط خصوصی و دوستانه درگیرند اما الان که این روابط کمتر شده است ، مردم شاید علایق خود را به دیگران از طریق فضای مجازی نشان می دهند. تا چند وقت پیش جوانان برای دور هم بودن پاتوقهایی در کافی شاپها وکافی نت ها داشتند که متاسفانه با آن هم برخورد شد و نهایتا به نظر می رسد چاره ای نیست جز اینکه دایره روابط به شبکه های مجازی محدود شود.
در مورد رسانه های جمعی مانند تلویزیون هم، متاسفانه در حال حاضر دو جریان درتلویزیون ما وجود دارد؛ یکی همان جریانی که در تمام تلویزیونهای دنیا وجود دارد و یک جریان معمول است که مخاطب منفعل است. اما در فضای مجازی این موضوع کاملا برعکس است؛ ما لحظه به لحظه دیدگاهها و نظراتمان را در وایبر، واتس آپ و هر چیزی که وجود دارد مطرح می کنیم و پاسخ می گیریم.انسان در این تعاملات احساس موثربودن دارد و خودی پیدا می کند و از همین لذت می برد.
در جریان دوم متاسفانه تلویزیون ما نمی تواند جوانان ما را مخاطب خود قرار دهد چون برنامه ای ندارد و حتی برای میانسالان هم جاذبه ای ندارد. کاملا برنامه های ایدئولوژیک دارد ، یک فکر و جریان را مطرح می کند و به هیچ وجه حاضر نیست تقابل داشته باشد. این در فیلم، میزگرد، اخبار تفاوتی نمی کند و ما را وادار می کند که تلویزیون را خاموش کنیم. مگر یک برنامه ظنز داشته باشد که آن هم به تازگی جهت دار شده است. برای همین جوانها پای تلویزیون نیستند وحتی برخلاف تصورات به برنامه های ماهواره هم تمایل ندارند.
جوانان ما امروز بیشتر علاقه به تعامل دارند، اما چون در عرصه واقعی محدودیت دارند از دنیای مجازی اخبار را دنبال می کنند.در دنیای مجازی با هم در ارتباط هستند و این ارتباط دوسویه است برای همین افراد تصور همفکری و همدردی دارند. درواقع دنیای مجازی سبب هم افزایی می شود و همین باعث جذابیت آن شده است. در جامعه ما متاسفانه برنامه ریزی فرهنگی عمدتا در راستای یک گروه خاص و کوچک انجام می شود و تمام افراد را با دیدگاهها، فرهنگها و اقوام دربرنمی گیرد. متاسفانه رسانه هایی داریم که عموما افراد را در یک شکل می بیند و تفاوت قائل نیست، اما تفاوتها در جامعه وجود دارد و رسانه هایی که تفاوت را بازتاب بدهند و افراد را پیوند بدهند جاذبه پیدا می کنند و تاثیرگذار هستند.
رسانه های مجازی منشا تحولات فرهنگی هم خواهند بود و با وجودیکه در رسانه های عمومی میلیاردها تومان برای درج یک خبر هزینه می شود اما در این رسانه ها بدون هیچ هزینه ای اخبار منتشر می شود، مردم پیگیری می کنند و در تعامل هستند؛ بنابراین با پول و قدرت نمی توان فرهنگ را انتقال دارد یا افراد را جذب کرد که متاسفانه در این زمینه هم نگاه منفی وجود دارد، تصور ما این است که عده ای برنامه ریزی می کنند تا جوانان جذب شبکه های اجتماعی شوند اما این نگاه غلط به جامعه و نپذیرفتن واقعیتهاست.