مهدیه جباری: علی منصوریان ؛ نام او سالهاست که در میان اسامی سرشناس فوتبال ایران قرار گرفته. روزهای فوتبالش برای دریبل های یک کتی که می زد و نقش مهمش در میانه میدان .از روزهایی که او یکتنه در دوران مایلی کهن و نسل طلایی 98 برای استقلالی ها جورکش بود تا استقلال یکی از دو قطب سنتی فوتبال ایران بی ملی پوش نباشد تا همه سال های بعد از فوتبالش . از شروع مربیگری و تجربه زودهنگام و البته ناموفق در پاس همدان تا روزهای موفق در نفت تهران. تجربه 4 سال همکاری با قطبی و کروش حالا از او یک مربی با دانش و علمی ساخته است.
منصوریان که مربیگری را خیلی زود بعد از پایان فوتبالش آغاز کرد و خیلی سریع سرمربی تیمی لیگ برتری شد ، بعد از آن تجربه شکل مربیگری خود را عوض کرد. یک سال کنار قطبی و 3 سال کنار کروش ماند و حالا یک مربی با تجربه و علمی است. خودش درباره این تجربه می گوید:«من 5 تا آنالیزور در تیمم دارم که همه آنها تحصیلات دانشگاهی دارند و مدرک مربیگری E و D را دارند. آنها باید بتوانند آنالیز دستی و کامپیوتری را انجام دهند. خود من زمانی که با افشین قطبی و کارلوس کروش کارم را شروع کردم، از آنها آنالیز دستی و طراحی تمرین را یاد گرفتم. این اتفاقی بود که به درد روزهای مربیگری ام می خورد.»
او البته خاطره جالبی از این تمرین آنالیزش دارد و می گوید:« استاد محصص به من می گفت می خواهی در کارت بازیخوانی را یاد بگیری باید فیلم بازی های تیم های بیلسا را آنالیز کنی. فصلی که او بیلبائو بود ، کارم این بود که فیلم هایش را ضبط کنم و مدام فیلم ها را جلو و عقب کنم و نکته بردارم. این شیوه آنالیز خیلی به مربی کمک می کند. برای اینکه می توانی بازی حریف را بخوانی و برایش برنامه داشته باشی. راستش اینکه بتوانی با علم و شناخت پا به میدان بگذاری احتمال موفقیتت بالاتر می رود. این برای همه کارها و مشاغل یکسان است.»
منصوریان که این روزها آنالیزورهای جوان زیادی در گروه فنی اش دارد درباره آنها می گوید:«آنالیز برای پیشرفت به من کمک کرد. حالا می خواهم همین فرصت را به جوانهایی بدهم که مربیگری دوست دارند. در ابتدا برای آنها در نظر می گیرم تا در استادیوم به صورت حضوری بازی حریفان را آنالیز کنند و نتيجه را براي من بياورند. اگر هم خودشان این کار را نکنند من متوجه می شوم. چون به عقیده من پایه مربیگری 4 اصل است: شناسایی فوتبالیست، طراحی تمرین و کوچینگ و آنالیز. باید افکار علمی و به روز وارد فوتبال شود. من هم از آنها تا جایی که بتوانم حمایت می کنم.»
او این تجربه را از کار با کارلوس کروش آموخته و درباره اش می گوید:« روزهای اولی که کارلوس به ایران آمده بود ، می خواستم برای دوره های مربیگری حرفه ای به اروپا بروم. البته من آن موقع مدرک درجه یک آسیا را داشتم و می خواستم دوره های حرفه ای و تکمیلی را طی کنم. او حرفی زد که برای همیشه در ذهنم ماند. او گفت می خواهی کار یاد بگیری ؟ هیچ کلاسی برای تو بهتر از تیم ملی نیست. همین جا کنارمان باش و سعی کن چیز یاد بگیری. هیچ کلاسی این همه فرصت عملی در اختیارت نمی گذارد.»
او که حالا یکی از مربیان جوان فوتبال ایران است ، در اغاز راه موفقیت به روزهای بزرگ پیش رو فکر می کند. علیرضا که تکمیل زبان انگلیسی ، افزایش دانش علمی و آموختن فوتبال بخش عمده زندگی روزانه اش را تشکیل داده ، به روزهای بزرگ پیش رو فکر می کند:«می خواهم مربی لژیونر برای فوتبال ایران باشم. دوست دارم چیزهایی که در فوتبالم یاد گرفتم را در خارج از ایران و در فوتبال بین المللی تجربه کنم. البته می دانم هنوز اول راهم و هر روز باید بیشتر و بیشتر تلاش کنم تا به جایی برسم که رویایش را دارم.»
علیرضا که تیمش یکی از جوان ترین تیم های لیگ برتر است ، می گوید نسلی که در اختیار دارد بخش عمده فوتبال فردای ایران را تشکیل می دهد. بازیکنانی که باید از نفت سکوی پرتابی پیدا کنند به فوتبال ملی و لیگ های بزرگ اروپایی . بازیکنانی که بی شک در این مدت نشان داده اند استحقاقش را دارند و همین حالا توانستند 5 سهمیه ملی در تیم های بزرگسالان و امید برای خود دست و پا کنند . او در این باره می گوید:« مثل بعضی از مربی ها نیستم که بگویم اگر ملی پوشانم زیاد باشند، به تیمم ضربه می خورد. از ابتدا هم گفتم که دعوت شدن بازیکنان نفت به تیم ملی برایم افتخار است و آرزو دارم به جای 3 نفر، 10 بازیکن نفت تهران به تیم ملی دعوت شوند. امیدوارم تا قبل از جام ملتها در اردوهای تیم ملی 4، 5 بازیکن دیگر هم از نفت دعوت شوند. اگر این اتفاق بیافتد، واقعا خوشحال می شوم که جوان هایی که من با آنها کار می کنم نتیجه گرفته اند.»
4141
نظر شما