دکتر مسعود پزشکیان در روز عید غدیر با نگارش یادداشتی در تبیین مختصر «گفتمان انصاف» به مولفه‌هایی از آن اشاره و ابراز امیدواری کرد که «گفتمان انصاف و عمل منصفانه با سرلوحه قرار دادن سیره‌ی عملی بزرگانمان به ویژه امام علی (ع) به روش غالب در فضای سیاسی ایران اسلامی تبدیل شود».
متن یادداشت این نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی، در پی می‌آید:
بسم الله الرحمن الرحیم
سیاست به عنوان یک امر اجتماعی و بین انسانی در طول تاریخ با فراز و فرودهایی همراه بوده است. در این میان تنها کسانی در پیشگاه خداوند و قضاوت تاریخ سرافرازند که چهارچوب ادب و اخلاق را به درستی شناخته و به نیکی مراعات کرده‌اند. در این بین از میان شاخص‌های گوناگون آنچه به عنوان وجه ممیز و نقطه‌ی مغفول؛ در فضای کنونی جامعه‌ی ما احساس می‌شود انصاف است.
انصاف را شاید بتوان یکی از مهمترین سفارشات بزرگان دینی برای حضور مومنانه در عرصه‌ی سیاست دانست، چنانکه از سوی امیر مومنان، حق مردم بر حاکمان دانسته شده و بارها از سوی معصومین به عنوان برترین اعمال و سخت ترین واجبات ذکر شده است که در عین حال موجب گشایش و رفع فشارها و حل مشکلات می شود، هرچند: «فَإِنَّ فِی ٱلْعَدْلِ سَعَةً، وَ مَنْ ضاقَ عَلَیْهِ ٱلْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَیْهِ أًضْیَقُ» (عدل همواره موجب گشایش و رفع فشارها و حل مشکلات می شود، و هرکس که از اجرای عدالت احساس فشار و سختی می کند یقیناً ظلم و جور فشار و سختی بیشتری برای او به همراه خواهد داشت) نهج‌البلاغه، خطبه ۱۵.
آنچه برای عمل منصفانه به آن نیاز داریم تنها شعار و های و هوی نیست، حرکت بر مدار عدالت و تلاش برای شفافیت و اطلاع‌رسانی صحیح، استفاده از نخبگان و گوش سپردن به انتقاداتی که ولو با نادیده گرفتن منافع شخصی یا گروهی به تعالی انسان‌ها کمک می‌کند، احترام به فرهنگ ملی و باورهای مذهبی یکدیگر تلاش برای مشارکت همگانی، وحدت و دوری از تفرقه، پرهیز از افترا و دروغ و نقد پذیری در عین نقادی و ترجیح برخورد تلخ صادقانه بر شیرینی برخورد منافقانه، پذیرش اینکه مردم حق اعتراض و انتقاد دارند و اینکه اگر در زمان و مکان مناسب انتقادات و اعتراض‌ها صورت نپذیرد در آینده مدیون خون شهدا می‌شویم. اینکه حق را فدای بازی‌های سیاسی نکنیم، اینکه بین مخالف و موافق خود با عدالت رفتار کنیم و اینکه آنچه بر خود می‌پسندیم بر دیگران نیز بپسندیم، همه و همه شاخص‌هایی برای عمل منصفانه و اخلاق مدارانه‌ی سیاسی است.
برای اینکه نه ما و نه آیندگانمان به بیگانه متوسل نشویم باید سراغ ظرفیت‌های خودمان برویم و باید به فرهنگ خویش تکیه کنیم و از غنای ارزش‌های اسلامی و ایرانیمان نهایت استفاده را ببریم. البته بسیاری از مشکلات امروز ما از بی علمی و بی تجربگی است؛ برای اصلاح مملکت باید به کارشناس و تجربه‌ی داخلی و بین المللی احترام گذاشت؛ «اطلبوا العلم ولو کان فی الصین».
همچنین باید اجازه دهیم که خودمان خودمان را نقد کنیم، به هر کسی برچسب نزنیم و هم میهنان خود را از خود نرانیم. باید در کشور برای همگان اعم از زن و مرد بستری فراهم کنیم که به صورت عادلانه رشد کنند. اهل سیاست باید بپذیرند که به هر حال کسانی که تصمیمات و سیاست‌های ما در زندگی آنها موثر است باید در اتخاذ تصمیمات جدید از آنها نظرخواهی شود، اگر کاری کنیم که نظرات آنها در آن دخیل نباشد چگونه می‌توان تصمیم‌گیری کرد.
باید بپذیریم که پست‌های زود گذار دنیوی ارزش زیر پا گذاشتن اخلاق را ندارد، تجسس در زندگی شخصی و تفتیش عقاید، مخالف ارزش‌های دینی و انسانی ماست، نباید برای به دست آوردن یک پست دنیوی و یا کنار زدن کسانی که مخالف نظر ما هستند به هر روشی متوسل شد.
باشد که گفتمان انصاف و عمل منصفانه با سرلوحه قرار دادن سیره‌ی عملی بزرگانمان به ویژه امام علی ع به روش غالب در فضای سیاسی ایران اسلامی تبدیل شود.
45503
نظر شما