اگر طرح‌های بزرگ سدسازی و انتقال آب در چند دهه‌ی اخیر پیاپی اجرا شده و از این رهگذر، بوم‌سازگان‌های طبیعی سرزمین ما به شدت تخریب شده‌اند، بار بخشی از مسوولیت این آسیب بر دوش ما مصرف‌کنندگان آب است که در تمام بخش‌های کشاورزی و صنعت و خانگی، بیشتر از آن‌چه که سرزمین کم‌آب ایران اقتضا می‌کند و حتی بیشتر از میانگین جهانی، آب مصرف (در واقع: ریخت و پاش) می‌کنیم. این که حدود نود درصد آب شیرین کشور در کشاورزی مصرف میشود و مدیران این بخش و خود کشاورزان کار زیادی در ارتقای روش‌های آبیاری نکرده‌اند، یا شهرداری‌ها و پیمانکاران فضاهای سبز بسیار بی‌محابا آب مصرف می‌کنند... رافع مسوولیت ما مصرف‌کنندگان خانگی آب لوله‌کشی و تصفیه‌شده نیست. این آب، در روندی دشوار و پرهزینه آماده میشود و به پشت شیرهای خانه می‌رسد؛ بد نیست که دستورهای ساده (و بسیار تکرارشده‌ی) زیر را بر کاغذی بنویسیم، در تابلوی اعلان‌های ساختمان خود نصب کنیم، و هم خودمان آن‌ها را رعایت کنیم و هم کاربست آن‌ها را از دیگران بخواهیم.
- هنگام شستن دست و رو، شستن ظرف‌ها، و یا حمام کردن، فشار آب را کم کنید؛ تا 90 درصد آبی که از شیر جاری است، صرف شستشو نمی‌شود بلکه فقط هدر می‌رود!
- زمان حمام کردن را به پنج دقیقه و کم‌تر کاهش دهید.
- در زمان شامپو زدن، در فاصله‌ی شستن تکه‌های ظرف یا دست و صورت، و هنگام مسواک زدن، شیر آب را ببندید.
- هرگونه چکه کردن شیرها را رفع کنید.
- فقط هنگامی ماشین رخت‌شویی را روشن کنید که تا حداکثر ظرفیت پر شده باشد.
- ظرف‌ها را تا حد امکان با ماشین ظرف‌شویی بشویید.
- اشکالی ندارد که خودروی شما کمی کثیف باشد! دیرتر به کارواش بروید یا با دستمال و کمی آب، خودرو را تمیز کنید.
- هنگام نظافت ساختمان، به کارگر تذکر دهید که پارکینگ و جلوی ساختمان را با آب نشوید؛ جارو زدن و کشیدن تی کافی است.
- توالت‌هایتان را به انواعی تبدیل کنید که دارای دو نوع سیفون کم‌فشار و پرفشار است.
نظر شما