روزنامه مردمسالاری در سرمقاله خود نوشت:

بيست‌وهفتم تيرماه روز تاريخ‌سازي در ايران معاصر است، روز گذار از جنگ به صلح. روز پذيرش قطعنامه 598 از سوي جمهوري اسلامي ايران.

ايران هرگز چشم به خاک کشور ديگري نداشته و اين براي ما در عرصه بين‌المللي افتخار بزرگي است که تماميت ارضي هيچ دولتي را تهديد و آتش نبردي را شعله‌ور نکرده‌ايم. به همين دليل در روايت رسمي نظام از دوره جنگ با عنوان «دفاع مقدّس» ياد مي‌شود. ايرانيان جنگ‌طلب نيستند امّا پاسخ محکم و قاطعي به متجاوزان خواهند داد و چشمِ طمع هر زياده‌خواهي را کور خواهند کرد. در نبرد با رژيم بعث عراق نيز دفاع جانانه‌اي از خود نشان دادند که حيرت جهانيان را برانگيخت. بنابراين آن‌چه قداست دارد دفاع است و نه جنگ. جنگ، ويران‌گر، خانمان‌سوز و نفرت‌انگيز ولي دفاع، شيرين، مدبّرانه و عزّت‌آفرين است. به همين دليل، آن‌جا که ايران پس از هشت سال دفاع غرورآفرين، صلح را به خانه بازگرداند، هيچ‌کس افسوس نخورد و کسي آن را مُنافي عزّت و مصلحت کشور ندانست.

امّا ديرزماني است طيفي از سياست‌بازانِ تازه‌به‌دوران‌رسيده‌اي که از موفّقيّت‌هاي ديپلماتيک دولت يازدهم که نداي صلح‌طلبي مردم ايران را در جهان طنين‌انداز کرده است، عصباني هستند، با يادآوري اين روز تاريخي و نفي و انکار آن، مي‌خواهند روايت تازه‌اي به تاريخ ببخشند! آن‌ها براي جبران شکست خود در عرصه سياست داخلي به خصوص در يازدهمين انتخابات رياست‌جمهوري، پذيرش قطع‌نامه 598 را منافي عزّت و منافع ايران دانسته و از ادامه جنگ در آن شرايط بحراني سخن مي‌گويند. آن‌ها مي‌خواهند از يک‌سو از بزرگاني چون آيت‌الله هاشمي که پس از هشت سال هجمه بي‌وقفه نتوانستند موقعيّت او را در سياست ايران متزلزل کنند، انتقام بگيرند و از سوي ديگر مانع از تداوم سياست‌هاي بين‌المللي پيروزي‌آفرين دولت روحاني شوند. آن‌ها با يادآوري نقش بي‌بديل آقاي هاشمي در پذيرش قطعنامه، او را عامل اين رخداد عنوان مي‌کنند. در حقيقت آنان گمان کرده‌اند با شباهت‌سازي ميان پذيرش قطع‌نامه 598 و توافق ژنو مي‌توانند امتيازات انکارناپذير اين مذاکرات را نفي کنند. غافل از آن‌که پذيرش قطع‌نامه، نماد شجاعت و عزّت نظام است و نه ضعف و غفلت آن. نمي‌دانم اصلاً اين برادران، سخنان امام و رهبري در اين خصوص را با دقّت مطالعه نموده‌اند يا خير؟!

امام خميني در پيامي که به مناسبت قطعنامه صادر نمود، فرمود:«با توجه به نظر تمامي کار‌شناسان سياسي و نظامي سطح بالاي کشور، که من به تعهّد و دلسوزي و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش‌بس موافقت نمودم و در مقطع کنوني آن را به مصلحت انقلاب و نظام مي‌‏دانم» آيت‌الله خامنه‌اي نيز در مقام رياست‌جمهوري و از جايگاه امام جمعه تهران در همان روز گفتند:«شجاعت روحي و اخلاقي که در يک لحظه يک موضعي را به خاطر مصلحت اسلام و مسلمين اتخاذ مي‌کند و اعلام مي‌کند که دنيا در مقابل اين موضعگيري ‌متحيّر مي‌ماند؛ اين شجاعت از شجاعت در جنگ بالاتر است اين شجاعتِ اخلاقي و روحي است که کمتر کسي از بزرگان عالم اين قدر توانسته است آن را در اعمال و رفتار خود نشان بدهد» ايشان بعدها در آغاز دوره رهبريِ خويش نيز فرمودند:«در قضيه قطعنامه گفت: کاسه‌ى زهر را نوشيدم. اين تلخى را او تحمّل کرد؛ ولى خداىمتعال به آن بنده صالح عوض داد و هنوز دو سال و اندى نگذشته کاسه‌ى شهد و شيرينى پيروزى را به ملتّش چشاند و کامشان را شيرين کرد» سخن رهبري شفاف‌تر از آن است که نياز به تفسير داشته باشد. ايشان نه‌تنها پذيرش قطعنامه را به معناي شکست تلّقي نمي‌کنند بلکه آن را شيرين و پيروزي‌آفرين قلمداد مي‌کنند. همان‌طور که ايشان گفته‌اند، شجاعت اخلاقي امام در مواجهه با واقعيّت‌هاي عرصه‌هاي داخلي و خارجي بسيار مهم‌تر و بزرگ‌تر از شجاعت مقاومت در برابر دشمن متجاوز است. شجاعت آن نيست که با شعارهايي چون نفي هولوکاست، مصلحت و عزّت ايران عزيز را خدشه‌دار کنيم، بلکه شجاعت آن است که در هنگامه‌هاي سخت و بحراني، مصلحت جامعه و ملّت را بر تشخيص خود ترجيح دهيم و از هياهوي جنجال‌آفرينان نهراسيم. اين همان خطّ راستين امام است که در حدود يک‌سالي که از استقرار دولت يازدهم مي‌گذرد، مشاهده نموده‌ايم. همان‌گونه که ديروز، شجاعت امام و درايت مسئولان وقتِ نظام، سايه جنگ را از اين سرزمين دور کرد، امروز نيز شجاعت امام‌گونه رهبر انقلاب در کنار تدبير دولت محترم؛ اميد را به ايران عزيز بازگردانده است. برادران، دلواپس باشيد يا نباشيد، مهم نيست! نظام با اقتدار و اطمينان راه کسب عزّت و مصلحت ملّت ايران را مي‌پيمايد.

 

17302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 365678

برچسب‌ها