به گزارش خبرنگار اعزامی خبرآنلاین به ورزشگاه فونته نوا شهر سالوادور: انگار قرار بود روز ، روز شانس ایران باشد. با پایان باران شدید سالوادور، ایرانی های حاضر در ورزشگاه فونته نوا آماده شدند تا بزرکترین بازی تاریخ شان را جشن بگیرند . شروع توفانی آرژانتین و گل مسی درحالی که تیم ملی هم خوب شروع کرده بود می توانست خوش یمن باشد حرکت عالی حاج صفی در شروع بازی و سرنگون شدنش در 18 قدم بوسنی اما معنایش برای ایران رسیدن به پنالتی نبود و تنها دقایقی بعد بود که بوسنی صاحب فرصتی عالی شد که توپ را حقیقی خیلی تماشایی برگشت داد . در همین دقایق اما نیجریه ای ها گل مساوی را به آرژانتین زدند تا کار تیم ملی دشوار شود. حالا اگر آرژانتین موفق به بردن نیجریه با یک اختلاف گل هم شود ، ایران باید با دو گل اختلاف از سد بوسنی بگذرد. این فشار باعث شده بود تا ورزشگاه دقایقی کوتاه کاملا خاموش باشد اما خیلی سریع جمعیت به خود آمدند و تیم هم وسط زمین جان گرفت.
بوسنیایی ها اما بی استرس بازی می کردند و برای حفظ اعتبارشان عالی به مصاف ایران آمده بودند. در دقایق میانی نیمه اول فشار انها لحظه به لحظه بیشتر می شد . این درحالی بود که در پورتو الگره همچنان دو تیم نیجریه و آرژانتین مساوی بودند و این بدترین نتایج ممکن برای ایران بود. خطای مسعود شجاعی چسبید به 18 می توانست کار دست ایران دهد اما به خیر گذشت و دقیقه ای بعد تیزهوشی دژاگه در ارسال سریع خطا با سانتر زمینی شجاعی ایران را به دروازه بوسنی نزدیک کرد اما توپ را دفاع های بوسنی قطع کردند. در قبرگشت سید جلال از جان مایه گذاشت و توپ بازیکن بوسنی را قطع کرد. بچه ها اما فارغ از همه استرس های بازی سعی می کردند روی بازی خودشان تمرکز داشته باشند.
یک لحظه غفلت در استراتژی بازی. درحالی که تیم ملی پیش رفته بود و می خواست گل بزند ، حاصلش برای ابوسنی یک گل بود. گلی از ادین ژکو . توپی را که شجاعی باید به منتظری پاس می داد برای اشکان انداخت و لو رفت در پاتک ، بوسنیایی ها خیلی زیبا گل زدند.
بعد از این گل ایران برای جبران پیش آمد اما از بد حادثه بازیکنی که باید کار را تمکام می کرد ، دوباره مسعود شجاعی بود و توپش به تیر دروازه خورد.
در ادامه تیم ملی برای اولین بار در این بازی ها پیش کشید تا شاید بتواند از شانس صعودش استفاده کند. پیش کشیدن تیم ملی فشار را بر بوسنی بیشتر کرد. دفاع بوسنی در این دقایق سعی داشت با گرفتن آفساید مهاجمان تیم ملی را مهار کند . تاکتیکی که چندبار قوچان نژاد و دژاگه را اسیر کرد. استرس بالای بازی سبب شد تا کروش در همان ابتدای بازی کتش را از تنش در بیاورد و نگران اتفاقات بازی باشد. شعار حمله حمله طرفداران ایرانی قطع نمی شد . فریادهای ایرانی که سعی داشت تا روحیه ملی پوشان را همچنان بالا نگه دارد.
بازی فیزیکی دو تیم در میانه میدان فعلا شرایط را به سود بوسنی پیش می برد . کارلوس کروش برای این دقایق سعی داشت با اضافه کردن جهانبخش شاید تیمش را هجومی تر کند. سانتر دژاگه روی ضربه کاشته را گلر بوسنی به سختی جمع کرد و ایران همچنان در حسرت گلزنی باقی مانده بود. ضربه کاشته عالی مسی در پورتو آگلریه ، دوباره ارژانتین را پیش انداخت و حالا ایران باید بیشتر و بیشتر حمله می کرد. بازی در پایان نیمه اول با شکست تیم ملی به پایان رسید و 45 دقیقه تیم فرصت داشت تا خودش تاریخش را بسازد . آیا این اتفاق در نیمه دوم قرار بود رخ دهد؟
شروع نیمه دوم و ورود خسرو حیدری به جای مسعود شجاعی . کروش باز این تعویض را به علیرضا جهانبخش ترجیح داد. قبل از ورود تیم به زمین بچه ها دور هم جمع شدند و حلقه اتحاد زدند ، حلقه ای که خسرو و حقیقی دروازه بان تیم غایبانش بودند. حقیقی دیرنر از همه بازیکنان تیم از رختکن بیرون امد و دوان دوان خود را به دروازه رساند. بازی در دقایق ابتدایی آرام ادامه داشت و در همین دقایق نیجریه در ورزشگاه پورتو آلگریه گل مساوی را به آرژانتین زد و باز هم یار شماره 7 این تیم. اگرچه در سالوادور ایران و بوسنی با همان نتیجه بازی را ادامه می دادند در پورتو االگریه آرژانتینی ها برای برد می تاختند و گل سوم را هم به نیجریه زدند. پرس بازیکنان تیم ملی در میانه میدان ایران را صاحب یک ضربه خطا کرد . دفاع ها پیش رفتند اما باز حاصلی نبود. ایران هنوز به دروازه بوسنی راهی نداشت و بوسنی چشم به ضد حمله ها دوخته بود.
فشار ایران روی دروازه بوسنی باید جواب می داد اما مدام پرچم داور اسپانیایی به نشانه افساید بچه های تیم ملی بالا بود.
در شرایطی که تیم ملی قدر موقعیت هایش را نمی دانست یک اشتباه از منتظری در بازی دفاعی و بعد از او لو رفتن توپ توسط سید جلال باعث شد تا بوسنی از دومین حمله جدی اش به دومین گل برسد. تیم ملی بعد از این اتفاق عصبی به نظر می رسید و شانس تیم برای صعود خیلی کمرنگ .
خوردن گل دوم تیم را به سمت بازی احساسی برد. در این دقایق بوسنی چند موقعیت عالی برای گلزنی داشت اما شانس با ما یار بود.ورزشگاه با جوی که به سمت بوسنی برگشته بود ، یکسره فریاد بود.
فشار تیم ملی سرانجام نتیجه داد. تیم ملی گل زد البته خیلی دیر اما سرانجام طلسم گل نزدن ها را شکست . هرچند این گل فقط لحظه ای دوام داشت. سانتر زیبای جواد نکونام را قوچان نژاد گل کرد اما در برگشت ، و کمتر از دو دقیقه بعد بوسنی به گل سومش هم رسید . بچه ها اگرچه 3 گل خورده بودند اما پای قول شان بودند و داشتند می جنگیدند اما حمله و دفاع همزمان برای تیمی که رفته بود تا روی ضد حمله ها فقط به فکر یک نمایش آبرومندانه باشد ، خیلی هم ساده نبود. تیمی که از ابتدا هم حتی سرمربی اش گفته بود برای وضعیت تهاجم کامل ، قدرت لازم را ندارد. تیم ایران که با بیرون کشیدن از لاک دفاعی ، ریسک خوردن گل های بیشتر را پذیرفته بود ، با این وجود با تمام توانش جنگید. تیمی که سرافرازانه در لحظه پایان بازی ها از سوی هوادارانش تشویق شد. کارلوس که 20 دقیقه پایانی را تنها زیر باران ایستاده بود و حرص می خورد ، آخر بازی لبخند زنان بازیکنانش را در آغوش کشید. یچه ها هر کدام گوشه ای از زمین ماتم گرفته بودند اما دتلاش شان قابل ستایش بود. آنها که قرار بود به بازی های جام جهانی بروند تا بدترین تیم جام باشند ، فراتر از حد انتظار ظاهر شدند اما انگار این افسون آمریکای جنوبی برای ایران است که تیم ملی باز هم جام جهانی را با یک امتیاز به پایان برد . حالا احتمالا عصری جدید در فوتبال ایران در پیش است. دوباره عصر از رو بسته شدن شمشیر ها و گفتن خداحافظ ها سر مری رسد. مسیری که یکبار 8 سال فوتبال ایران را به عقب برگرداند.
4141
نظر شما