جامعه را باید ناامید کرد

همچنین نفهمیدم ارتباط گوش و حلق و بینی با " ارائه ‌چندين مقاله فرهنگي سياسي اجتماعي" که در رزومه ایشان آمده چیست و حالا که بنده به عنوان روزنامه نگار هر روز یک چنین مقاله ای می نویسم، آیا می توانم "عضو كارگروه ملي زيارت" باشم یا "جلسات متعدد با سازمان بازرسي و ديوان محاسبات" برگزار کنم و یا...؟

آیا وزیر فرهنگی که فرق بین سیمین بهبهانی و سیمین دانشور را نمی دانست و وقت نمی کرد تئاتر برود و در تمام عمرش تنها کتاب "دا" را "تورقی کرده" بود و موسیقی گوش نداده بود، متخصص بود؟ آقای قاضی زاده آن موقع دلواپس نمی شدند که "کار در دست غیر اهلش افتاده؟"

رییس سازمان میراثی که می گفت نباید در برابر دست اندازی کشورهای همجوار برای ثبت مظاهر فرهنگ و تمدن ایرانی بخیل بود، متخصص بودند؟

آقای دکتر امیر حسین قاضی زاده هاشمی از چه چیزی هراس دارید؟ از اعتماد بازگشته اهالی فرهنگ و هنر به مدیریت فرهنگی؟ سخن راندن از فیسبوک و شبکه های اجتماعی، دفاع از شادی جوانان، دفاع از خرد نقادانه، حمایت از گردش آزاد اطلاعات و مفاهیمی از این دست خطرناک است؟

یادم نمی رود سال گذشته در مراسم افطاری حزب اعتدال و توسعه یکی از کارگردانان نامی کشور چه گفت:" اگر قرار بود فضای افراطی چند سال گذشته دوباره تکرار شود، تصمیم بسیاری از ما اهالی سینما این بود که از کشور خارج شویم!" آقای دکتر قاضی زاده سالی گذشته و نه تنها اهالی سینما و تئاتر و شاعران و نویسندگان از کشور خارج نشده اند که هیچ، قلب بسیاری هم برای بازگشت می تپد. آیا بازگشت اعتماد و انباشت سرمایه اجتماعی - فرهنگی برای شما نگران کننده است؟

جالب اینکه خود شما به شکلی متناقض به همین موضوع تاکید کرده اید که "علت پرداختن مسئولان فرهنگی دولت به موضوعاتی چون فیلترینگ و...  برای همراه کردن افکار عمومی و اهالی فرهنگ با دولت است. طبیعی است کسی که سابقه امنیتی و سیاسی دارد از زاویه سیاسی و امنیتی بحث می کند و از این زاویه این دیدگاه درست است که شبکه های اجتماعی می بایست کاملا آزاد باشند چرا که در این صورت افکار عمومی اقشاری چون هنرمندان با دولت همراه خواهد شد."