به «سه دليل» نمي‌توان از مذاكره مستقيم با امريكا اجتناب كرد و انتظار موفقيت داشت.
دليل اول اين كه ما با تمام اعضاي 1+5 از ابتداي مذاكرات هسته‌يي مذاكره جدي دوجانبه هسته‌يي در سطوح كارشناسي، معاونان وزرا، وزراي خارجه داشته‌ايم به جز امريكا. وقتي ما با همه در حال مذاكره هستيم دليلي ندارد كه يك عضو را كنار بگذاريم
دليل دوم اين هست كه كنگره امريكا تحريم‌هاي يكجانبه‌يي را تصويب كرده كه ديگر مجلس‌هاي ملي كشورهاي 1+5 چنين تحريم‌هايي را تصويب نكرده‌اند. وقتي ما مي‌گوييم تمامي تحريم‌هاي يكجانبه چندجانبه و بين‌المللي بايد برداشته بشود، بايد با آن كشوري كه مهم‌ترين تحريم‌ها را در سطح كنگره خودش تصويب كرده، وارد مذاكره شويم. نمي‌شود كه به جاي مذاكره با امريكا، با آلمان مذاكره كنيم يا با انگلستان يا با روسيه تا آنها درباره مصوبات كنگره امريكا تصميم بگيرند».
دليل سوم شركت داشتن ويليام برنز در مذاكرات ايران و امريكا ست. برنز يكي از موثرترين ديپلمات‌هاي امريكا در استراتژي تعامل با ايران است و اين تنها مربوط به مسائل هسته‌يي نيست. او حسن‌نيت دارد، بسيار هم ديپلمات مودبي است و برخوردهاي احترام‌آميزي دارد.
اميدوارم كه توافق پيش از بازنشستگي ايشان به سرانجام برسد اما بر اين باورم كه حتي اگر كه تا اكتبر (مهرماه) اين توافق انجام نشد و آقاي برنز هم بازنشسته شد، اين شانس بايد وجود داشته باشد كه به عنوان نماينده ويژه رييس‌جمهور و دولت امريكا مديريت پرونده هسته‌يي را در امريكا و مذاكرات به دست بگيرد.
17302
نظر شما