بهاره چراغی: از صبح دیروز اخبار تایید نشده از این حکایت دارندکه تاکنون تعداد بسیار زیادی از سرپرستان خانوار برای دریافت یارانه ثبت نام کرده اند این در حالی است که هنوز هیچ یک از مقامات رسمی دولت آن را تایید نکرده و اعلام کرده‌اند تا زمان پایان رسمی ثبت نام ها هیچ آمار دقیقی منتشر نخواهد شد. طرح اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها در سال 93 چالشی بزرگ را در پیش روی مردم و اقتصادانان قرار داده است. طرحی که با افزایش قیمت نرخ حاملهای انرژی و البته تغییر در نحوه پرداخت یارانه به اقشار مختلف مردم همراه خواهد بود و البته هنوز دولت طرح رسمی خود برای چگونگی اجرای آن را اعلام نکرده است. در همین رابطه مجیدرضا حریری عضو هیات نمایندگان و رئیس کمیسیون واردات اتاق ایران به خبر آنلاین توضیح می دهد.
در خبر ها آمده که بیش از 70 میلیون نفر برای دریافت یارانه ای نقدی ثبت نام کرده اند آیا شما این تعداد ثبت نام را پیش بینی می کردید؟
رفتار مردم به هیچ عنوان قابل پیش بینی نیست و باید بپذیریم که رفتارهای اجتماعی و سیاسی در کلیه جوامع قابل پیش بینی نیستند پس قاعدتا باید روانشناسان و جامعه شناسان رفتار مردم را بسنجند. اما این موضوع مهم است که در مراحل اولیه اجرای این طرح توسط دولت دهم زمانی که هدفمندی یارانه ها می خواست اجرا شود عنوانی که بر روی این طرح گذاشته شد این بود پول نفت را می خواهند به مردم بدهند. وقتی چنین تعریفی برای پرداخت این پول بیان شد قاعدتا تمام مردم حق خودشان می دانستند که سهمی از این دارایی که به نام نفت بوده را دریافت کنند. اما اگر بخواهیم تعریفی علمی از یارانه داشته باشیم باید بگویم که یارانه ابزار سیاست گذاری های حمایتی و ابزار سیاست گذاری های اقتصادی دولت است. در شرایط کنونی اینکه به مردم بگوییم از گرفتن یارانه انصراف دهید کاملا غلط است. این دولت است که باید تعیین کند در چه زمانی و کجا از مردم خودش حمایت کند و چه نقطهای از صنعت یا تولید باید مورد حمایت مستقیم خود دولت قرار گیرد. البته هنوز آمار بسیار دقیقی از درصد ثبت نام شده ها در دست نیست زیرا هنوز منابع رسمی این آمار را تایید نکرده اند اما پیش بینی شده حداکثر 10 تا 15 درصد مردم یعنی 1 دهک انصراف دهند اما به نظر من این روش اصلا روش درستی نیست و باید با مطالعه اتی که صورت گرفته است خود سیستم تشخیص می داد که این کار کاملا اشتباه است و یارانه را به عنوان ابزار سیاست گذاری اقتصادی می خواهند چگونه به کار گیرند. البته ما راجع به همه یارانه ها صحبت نمی کنیم ما راجع به تقسیم و یا بخشی از یارانه که ناشی از واقعی شدن یا به طرف واقعی شدن حرکت می کنند یعنی تعیین نرخ حامل های انرژی بحث می کنیم. از نظر من اختیار سیاست گذاری همین موضوعات هم باید در دست دولت باشد نه در اختیار مردم و این توقع نابهجای است که به مردم بگویند به صورت داوطلبانه انصراف دهند یا نه. ما نه به آن حد از آگاهی و بلوغ سیاسی و اجتماعی رسیده ایم که به چنین شکلی بخواهیم رفتار کنیم و نه اینقدر مردم به آگاهی اقتصادی رسیده اند که بدانند با اجرای کردن این طرح چه اتفاقاتی خواهد افتاد. در این چند روز اخیر حرکات نمایشی بسیاری هم انجام شده که به هر حال به نظر من همه ما به رفتار پوپولیستی عادت کرده ایم و نتیجه استمرار رفتار پوپولیستسی نتیجه خوبی درپی نخواهد داشت. دولت باید تصمیم بگیرد که نرخ حامل های انرژی را به سمت واقعی شدن نزدیک کند و به نظر می رسد 2 گروه نیز در جریان این افزایش قیمت ها بیشترین اسیب را خواهند دید. یک گروه تقریبا نیمی از افراد جامعه هستند و گروه دیگر بخش تولیدی کشور است. دولت حتما باید به این دو گروه در غالب غیر نقدی کمک کند حتما که نباید این کمک ها نقدی باشد. بزرگترین کمکی که دولت می تواند انجام دهد این است که برای افراد و خانوار بهداشت، آموزش و حمل ونقل رایگان فراهم کند. کافی است که آموزش و پرورش ما به بخش خصوصی سپرده شود و دولت هزینه ای این افراد را به بخش خصوص دهد و حتی دهک های پایین جامعه نیز نیاز نداشته باشند که خرج لوازم تحریر شان را دولت پرداخت کند و برای بخش تولید دولت باید به آن بخش های که متکی هستند به انرژی بیاید کمک بلاعوض کند و تکنولوژی های به روز را در اختیارشان بگذارد و قطعا این راه پیشرفت خواهد بود.
به نظر شما در این شرایط افزایش قیمت حامل های سوخت منطقی است؟
از دیدگاه من به دلیل اینکه قیمت حاملهای انرژی را به صورت مصنوعی پایین نگه داشته اند مصرف بی رویه در کشور بسیار زیاد شده است. همه پارامترها نشان می دهد که ما نسبت به همه دنیا در مصارف و قیمت انرژی بسیار منصفانه عمل می کنیم و این همه با آموزه های اجتماعی و دینی و ملی ما در تضاد است. به نظر من قیمت ها باید حتما واقعی شود و حتما باید به کسانی که ناخواسته در جریان واقعی شدن قیمت ها متضرر می شوند کمک های ملموس غیر نقدی که معیشت شان را تامین کند شود.
به نظر شما آیا راه دیگری به جز اجرایی کردن فاز دوم هدفمندی یارانه برای جبران کسری بودجه وجود دارد؟
دولت بلاخره به این نتیجه می رسد که نباید مردم را حمایت مالی و نقدی کند. از نظر من دادن وجه نقدی آن هم به صورت ماهانه به مردم غلطترین روش برای اداره اقتصاد است. این ادامه یک رفتار پوپولیستی است که آغاز شده و بسیار جالب است که همه ای ما این رفتار را نقض می کنیم. اما می خواهیم باز به یک شکل دیگر آن را ادامه دهیم. به نظر من باید پرونده هدفمندی یارانه ها به شکلی که اجرا می شود به صورت مطلق بسته شود و بخش جدید و راه حل جدیدی را سر لوحه اقتصادمان قرار دهیم که کمترین آسیب را به جامعه برساند و بیشترین بهره را از این منابع خدادادیمان دریافت کنیم.
3535
نظر شما