به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، یکی از اعضای خانواده گابریل گارسیا مارکز پنجشنبه شب در گفت‌وگو با اسوشیتدپرس، خبر درگذشت این نویسنده تحسین‌شده را اعلام کرد. او 87 ساله بود.
مارکز اواخر ماه مارس به دلیل عفونت ریه و مجاری ادراری به مدت 9 روز در بیمارستان مکزیکوسیتی بستری بود و از 8 آوریل در خانه‌اش در این شهر دوران نقاهت را می‌گذراند.
مارکز معروف به «گابو» 6 مارس 1927 در شهر کوچک آراکاتاکا در شمال کلمبیا به دنیا آمد. شهری که منبع الهام رمان معروف او «صد سال تنهایی» شد. این رمان سال 1967 منتشر و در سراسر جهان با استقبال دوستداران ادبیات روبرو شد.
«صد سال تنهایی» داستان زندگی پرفرازونشیب خانواده‌ای در شهر خیالی ماکوندو را در قرن نوزدهم و بیستم روایت می‌کند. این رمان به 30 زبان ترجمه شد و تاکنون بیش از 30 میلیون نسخه از آن به فروش رفته است.
خوان مانوئل سانتوس رئیس جمهور کلمبیا در توئیتر به مارکز ادای احترام کرد و نوشت: «صد سال تنهایی و غصه برای بزرگترین کلمبیایی تاریخ.»
مارکز در 1985 با کتاب «عشق سالهای وبا» به محبوبیت بیشتری دست پیدا کرد. این رمان سال 2007 مبنای فیلمی سینمایی با بازی خاویر باردم شد.
مارکز یکی از نویسندگانی بود که چشم‌انداز ادبیات آمریکای لاتین را تغییر داد و با داستان‌های کوتاه و رمان‌های خود استاد ژانر ادبی رئالیسم جادویی شد. خیلی‌ها او را محبوب‌ترین نویسنده اسپانیایی‌زبان از زمان میگل د سروانتس می‌دانند که «دن کیشوت» را در قرن هفدهم میلادی نوشت.
مارکز در 1982 برای رمان‌ها و داستان‌های کوتاه خود برنده جایزه نوبل ادبیات شد. زمانی که نوبل ادبیات را دریافت کرد، آمریکای لاتین را «منبع خلاقیتی سیری‌ناپذیر و پر از غم و زیبایی» نامید و گفت: «شاعران و گدایان، موزیسین‌ها و پیشگویان، جنگجویان و رذل‌ها، همه مخلوقات آن واقعیت بی‌امان هستند.»
از دیگر آثار او می‌توان به «پاییز پدرسالار»، «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد»، «وقایع‌نگاری مرگ از پیش اعلام‌شده»، «زیستن برای بازگفتن» (اتوبیوگرافی)، «از عشق و دیگر شیاطین» و «خاطره دلبرکان غمگین من» اشاره کرد.
مارکز در عین حال یک خبرنگار ماهر بود. او کار خبرنگاری را همزمان با تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه بوگوتا شروع کرد. مجموعه گزارش‌های او درباره مصائب یک ملوان کلمبیایی جنجال به پا کرد. او در 1955 به عنوان خبرنگار خارجی به اروپا رفت و همان سال اولین اثر ادبی‌اش که یک رمان کوتاه بود، منتشر شد.
مهارت مارکز به عنوان یک خبرنگار در کتاب «گزارش یک آدم‌ربایی» او مشخص است. این کتاب غیرداستانی درباره فعالیت‌های یک کارتل مواد مخدر به رهبری پابلو اسکوبار قاچاقچی بدنام کلمبیایی است که سال 1993 مرد.
«عشق سالهای وبا» مارکز یکی از معدود آثار اوست که چند بار به پرده عریض سینما راه پیدا کرده است. این کتاب به تازگی منبع یک فیلم کلمبیایی هم شد. ده‌ها داستان کوتاه مارکز مبنای ساخت فیلم‌های بلند سینمایی یا فیلم‌های تلویزیونی شد و او در دوران کاری خود چند فیلمنامه هم نوشت. سال 1984 فیلم ژاپنی «وداع با پناهگاه» به کارگردانی شوجی ترایاما با اقتباس از «صد سال تنهایی» ساخته شد.
او اوایل دهه 1990 متن دو سریال کوتاه اسپانیایی‌زبان را نوشت و در 1982 یکی از داوران جشنواره فیلم کن بود.
مارکز گاهی اوقات نیز چهره‌ای سیاسی پیدا می‌کرد. او در مقطعی واسطه مذاکرات شورشیان کلمبیایی با دولت این کشور بود.
از سوی دیگر دوستی او با فیدل کاسترو رهبر سابق کوبا با اعتراض‌هایی در محافل ادبی و سیاسی در آمریکای لاتین مواجه شد. مارکز و ماریو بارگاس یوسا دیگر نویسنده تحسین‌شده آمریکای لاتین با هم اختلاف داشتند که این دشمنی بیش از 30 سال طول کشید.
مارکز بیش از 30 سال در در مکزیک زندگی کرد و در سالهای اخیر به ندرت در مجامع عمومی حاضر می‌شد.
دو سال پیش خایمه گارسیا مارکز، برادر کوچک این نویسنده اعلام کرد او دچار زوال عقل شده و از نوشتن دست کشیده است. هرچند رئیس بنیاد گابریل گارسیا مارکز خیلی زود این مسئله را تکذیب کرد و گفت آنچه در مارکز مشاهده می‌شود صرفا عوارض کهولت سن است.
تایم / 18 آوریل / ترجمه: علی افتخاری
5858
نظر شما