رمان تاریخی «تفنگ نُه دال» که همه داستان‌های آن بر اساس واقعیت شکل گرفته، از زبان این تفنگ برای خواننده بازگو می‌شود

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «تفنگ نُه دال» نوشته اردشیر صالحپور، روایتی واقعی از زبان یک تفنگ قدیمی‌ست در شرح زندگی و مبارزات آعلیداد خدرسرخ، پهلوان نامی بختیاری که عصر شنبه 30 فروردین با حضور اساتید، پژوهشگران، نویسندگان و اصحاب فرهنگ و تاریخ، در موزه ایران باستان رونمایی خواهد شد.

 به گزارش خبرآنلاین، اردشیر صالحپور کتاب «تفنگ نُه دال» را که با عنوان فرعی «شرح زندگی و مبارزات آعلیداد خدرسرخ پهلوان نامی بختیاری» به رشته تحریر درآورده، به انتشارات «راش» سپرده که به زودی روانه بازار نشر خواهد شد.

این کتاب که در مراسمی با حضور سید محمد بهشتی، محیط طباطبایی، محمدرضا جواهری، قباد آذر آیین، محمد جعفری قنواتی و داراب رئیسی شاعر محلی سرای بختیاری رونمایی خواهد شد، از زبان یک تفنگ قدیمی روایت می‌شود که یک هویت و سابقه حماسی در ایل بختیاری دارد و همچنین ترانه‌ای که برای آن سروده شده جزئی از فرهنگ حماسی بختیاری به شمار می‌رود.

اردشیر صالحپور درباره نگارش این کتاب به خبرنگار ما گفت: حدود دویست سال پیش تفنگی از سرزمین عثمانی وارد ایران می‌شود و بعدها به دست یکی از پهلوانان نامی بختیاری به نام "آعلیداد خدرسرخ" می‌افتد؛ این فرد قهرمانی است که در جنگ و پیکار کسی نمی‌تواند از پس او بربیاید، ولی در نهایت دشمنانش او را در یک قلعه به میهمانی دعوت می‌کنند و درحالیکه تفنگش از او دور بود، به شکل ناجوانمردانه‌ای او را می‌کشند و داستان این تفنگ و این قهرمان به یک داستان حماسی بومی تبدیل شد که از آن زمان تاکنون در بین بختیاری‌ها سینه به سینه نقل شده و خواهد شد.

این استاد دانشگاه، این اثر را نوعی گزارش رمان مأبانه خواند و افزود: این رمان تاریخی که همه داستان‌های آن بر اساس واقعیت شکل گرفته، از زبان این تفنگ برای خواننده بازگو می‌شود و این تفنگ الان در مقام راوی داستان به یک موضع صلح طلبانه‌ای رسیده که دیگر نمی‌خواهد حتی به یک گنجشک شلیک کند و به عبارتی بیان کننده تیتر دوم این کتاب است که می‌گوید، "زبان تفنگ همیشه آتش نیست" و من این سیر و روال را در این گزارش به شکل داستانی تاریخی با جنبه موسیقایی و حال و هوای دراماتیک، روایت کرده‌ام.

این پژوهشگر فرهنگ، تاریخ و هنر در توضیح انتخاب عنوان "تفنگ نُه دال" برای نامگذاری این کتاب گفت: دال در فرهنگ لُری به معنای کرکس است و قدرت این تفنگ به اندازه‌ای بود که در محلی در حوالی شوشتر با یک تیر، نُه کرکس را بصورت یکجا کشته و به «تفنگ نُه دال» معروف شده است؛ جالب اینکه که تنها خود آعلیداد می‌توانسته از این تفنگ استفاده کند و انس و الفت این تفنگ با صاحبش به اندازه‌ای بوده که 170 سال پیش که آعلیداد را می‌کشند و تفنگ به دست دشمنانش می‌افتد، آنها دیگر نتوانستند از آن استفاده کنند.

صالحپور همچنین درباره شکل‌گیری ایده نگارش این کتاب گفت: من از دوران کودکی همواره اشعار و موسیقی این تفنگ و قهرمان را می‌شنیدم و همواره برایم جالب بود که تنها زمانی توانستند صاحب تفنگ را بکشند که این تفنگ همراهش نبود؛ به همین دلیل من همواره علاقمند بودم که این تفنگ را ببینم و سال‌ها به جستجوی این تفنگ پرداختم و سرانجام روزی آن را در یک خزانه جنگ افزاری در بنیاد پیدا کردم و اولین باری که این تفنگ را به دست گرفتم، خودبه خود همان اشعار بر لبم جاری شد و به شدت حس کردم که این تفنگ زبان من را می‌فهمد و بعد این ایده به ذهنم خطور کرد که این تفنگ می‌تواند خاطرات دویست ساله خودش را برای من بازگو کند.

وی ادامه داد: همچنین در دوره قبلی کنفرانس کمیته‌های ملی موزه‌های جهانی (ایکُم)، که حدود 3 سال در اتریش برگزار شد و اتفاقا من و مهندس بهشتی در آن حضور داشتیم، شعار آن سال «اشیاء سخن می‌گویند» بود؛ بنابر این بسیار عمیق دریافتم که ما به یک شئ موزه‌ای نباید تنها به عنوان یک عنصر فیزیکال نگاه کنیم، بلکه هر شئ موزه‌ای می‌تواند مجموعه‌ای از خاطرات، داستان‌ها، هویت و ایده داشته باشد؛ اینگونه شد که من این جانبخشی را به تفنگ تسری دادم و از زبان تفنگ آن را ابراز کردم و به تأسی از آن شعار «همه اشیاء سخن می‌گویند»، این رمان تاریخی را پردازش کردم.

اردشیر صالحپور گفت: این تفنگ تاکنون به نمایش گذاشته نشده و ما سعی می‌کنیم در روز رونمایی از کتاب، این تفنگ را هم رونمایی کنیم.

"تفنگ نُه دال" پانزدهمین کتاب اردشیر صالحپور است که در 160 صفحه و 12 فصل، با قیمت 10 هزار تومان روانه بازار کتاب خواهد شد. سایر کتاب‌های این پژوهشگر در زمینه پژوهش هنر، تاریخ، مردم‌شناسی و زبانشناسی و همینطور چند نمایشنامه به چاپ رسیده است.

مراسم رونمایی از کتاب «تفنگ نُه دال» نوشته دکتر اردشیر صالحپور، ساعت 5 عصر روز شنبه 30 فروردین در محل موزه ایران باستان واقع در میدان توپخانه، خیابان امام خمینی (ره)، ابتدای خیابان 30 تیر برگزار می‌شود، که اجرای برخی آوازهای فولکلوریک بختیاری که مرتبط با موضوع کتاب هستند، توسط خوانندگان محلی بختیاری بخشی از برنامه‌های این مراسم خواهد بود.

 

6060

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 349900

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 15
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۰۸:۲۹ - ۱۳۹۳/۰۱/۲۸
    23 2
    باید بگم خسته نباشی آقای دکتر....حتما" کتاب رو میخرم
  • مجيد A1 ۰۹:۴۷ - ۱۳۹۳/۰۱/۲۸
    26 1
    عليدادخاك نكنين به گور تنگي تا به گوشس برسه ناله تفنگي
  • ازاده A1 ۱۱:۱۲ - ۱۳۹۳/۰۱/۲۸
    18 2
    جالب بود
  • مهدي ۱۳:۱۶ - ۱۳۹۳/۰۱/۲۸
    20 1
    زنده باد ايل غيور بختياري
  • کلخونگ IR ۱۶:۵۸ - ۱۳۹۳/۰۱/۲۸
    5 4
    کتاب شما خوانده شد البتهاز اینکه برای فرهنگ بختیاری تلاش میکنید سپاسگزاریم نام واقعی تفنگ تفنگ " حجی" است صاحب اصلی آن اسد خان بهداروند است همچنانکه فرمودید اما این تفنگ یک غنیمت بود نه هدیه در جنگ به هیچ کس هدیه نمی دهند محل وقوع جنگ "شهر زور" است شهر زور نام واقعی سلیمانیه عراق است چگونه آنرا یک هدیه نوشتید چگونه انرا به نام علیداد خواندید الته که علیداد مرد بزرگی بود ولی انصاف از همه مردان بزرگتر است. با اینهمه تشکر میکنم از تلاشتان وموفق باشید. شاید گله ام بیجا نباشد
    • مسجدسلیمان IR ۱۷:۲۲ - ۱۳۹۳/۰۱/۳۱
      4 0
      بله درسته البته این تفنگ در ادبیات محلی مردم نام هایی مثل تفنگ نه دال کُش تفنگ آعلیداد و غیره دارد. و یک غنیمت جنگی از جنگ ایران عثمانی در سلیمانیه عراق بود که در آن جنگ اسدخان بهداروند فرمانده سواران بختیاری نیروی اصلی سپاه ایران بودند و این تفنگ بصورت یک غنیمت جنگی از اسدخان به آ.علیدا خدرسرخ پهلوان نامدار بختیاری رسید . اما در هرحال باید کتاب جالبی باشه و کسانی که به فرهنگ های ایران بومی علاقه مند هستند حتما از خوندن اون پشیمان نخواهند شد. . و افسوس از اینکه امروز کسی از هموطنان، نه "اسدخان شیرکش" را می شناسند نه جانفشانی سواران بختیاری را ؛ نه" تفنگ نه دال" و نه آعلیداد خدرسرخ و داستان اورا... و بجای این سرخوش از گرایش به فرهنگ بیگانه گان هستند...
  • بی نام A1 ۰۹:۳۱ - ۱۳۹۳/۰۱/۲۹
    4 0
    با عرض خسته نباشید به نگارنده کتاب . واقعا دست هر کسی که ایل بختیاری رو زنده نگه میداره رو میبوسم.
  • بی نام A1 ۲۰:۵۸ - ۱۳۹۳/۰۲/۲۵
    1 1
    بزرگش نخوانند اهل خرد که نا م بزرگان به زشتی برد معلومه درباره مرحوم آعلیداد وتاریخ بختیاری بی اطلاع هستی بیشتر مطالعه بفرمایید بسیار کتاب خوب و منسفانه ایست دست دکتر صالحپور درد نکنه
  • كريم ة US ۲۰:۳۲ - ۱۳۹۳/۰۶/۱۲
    1 4
    ;اقاي نويسنده من قصد اختلاف افكني بين دوركي وبهداروند را ندارم ولي خواهشن با احساسات مردم بختياري بازي نكنيد اين تفنگ مال اسد خان شيركش بهداروند بوده وهست مگر ا عليداد چند سال اين تفنگ دستش بود كه شما داستان سرايي مي كنيد يك سال هم نميشه حالا شما اسمي از صاحب اصلي نمياري. متاسفم
  • اسدی A1 ۰۸:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۵/۲۰
    3 0
    سلام ما نوادگان شاه اسد این کتاب رو مطالعه کردیم. جناب آقای دکتر صالح پور ادبیات به کار گرفته در توصیف شاه اسد بهداروند و جعفر قلی خان بهداروند ادبیات مناسبی نیست. شما متاسفانه احساسات ما را جریحه دار کرده اید. خوشبختانه منابع قابل استناد درباره زندگی و رشادت های شاه اسد کم نیستند. در کتاب ذکر کرده اید دلم برای شاه اسد می سوزد چه سرنوشت دردناکی شاه اسد در پایان عمرش برای اجتناب از برادر کشی قید حکومت را زد و به سوی شیراز حرکت کرد که این خود اقدامی قابل تحسین و بزرگ می باشد. هدف ما باید اتحاد سربلندی و اقتدار بختیاری و کشورمان ایران باشد. در هر صورت خوشحالم که تفنگ جدم بعد از دو قرن دوباره باعث مباهات و افتخار جامعه بختیاری شده است.
  • ترکالکی A1 ۱۷:۳۹ - ۱۳۹۵/۱۲/۰۶
    1 1
    این واقعه در کوهی نزدیکشهر ما اتفاق افتاده در پیج اینستاگرام ما موجوده
  • احمد A1 ۱۹:۳۱ - ۱۳۹۶/۰۴/۰۳
    1 0
    سلام.برادران عزیز 4و7 بعضی از شما متاسفانه بی جهت به دکتر صالح پور انتقاد می کنید.صفحه 21 کتاب را بخوانید متوجه می شوید آعلیداد و اسدخان برای دکتر فرقی ندارد و دکتر به حقیقت قلم زده البته درست است شاید بعضی از جملات کتاب با اسناد تاریخی تطابق نداشته باشد که این خدشه به کتاب وارد نمی کند چون از خاصیت کتب تاریخی متعدد بودن اسناد است.دکتر اردشیر افتخار همه ی ماست.
  • محمد A1 ۱۴:۴۹ - ۱۳۹۶/۰۴/۰۹
    1 1
    با سلام .جناب دکترصالح پور شما که بختیاری هستی .ویکی ازنخبه های بختیاری هستید.افتخاراست . .ولی بایداین رابدونیدکه هرچیزمطعلق به صاحبش هست جناب صالحی آیاکسی راسراغ داری که به شعرشاعری شاعرشده باشه ..هرکسی که شعرمیگویدشاعرنیست ..این رابدونید.که بعدازهمه سال اختلاف هنوزشما که باسوادترازبنده هستی .واینکه به طورجدداری اختلاف میندازی بین طوایف ...همون طورکه اطلاع داری بهدازاعلیدادتفنگ حجی بدست آبندررسید..این امکان راهم داره که ابندرصاحب حجی باشه .......تفنگ حجی مطعلق به اسدخان بهدارونداست .وهمچنان به حجی اسدخان معروف است ..خیلی برای من مهم نیست همین که مطعلق به بختیاریست کافیه ....
  • نوید A1 ۱۹:۳۹ - ۱۳۹۶/۰۶/۱۹
    2 0
    هیچ کس در شجاعت ودلاوری آعلیداد شکی نداره ،زنده باد دورکی و به خصوص طایفه زراسوند و تیره خدر سرخ که الحق والانصاف بزرگان بیشماری در این طایفه برای ایل بختیاری افتخار آفریدند،اما برای اینکه خدایی نکرده بین طوایف عزیز و غیور بهداروند و دورکی،اختلاف به وجود نیاد ،شایسته بود که از صاحب اصلی تفنگ که کسی نیست به جز شاه اسد شیرکش بهداروند به درستی نام برده میشد ،تاواقعیات لطمه نبیند،زنده باد بختیاری
  • بی نام A1 ۰۸:۲۱ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۶
    1 0
    درود بر ایل بزرگ بختیاری عزیزانم لطفا به این مسائل دامن نزنید چون فقط باعث اختلاف و تفرقه بین باب دورکی و بهداروند میشود