به گزارش خبرآنلاین، کتاب «تاریخ سینمای ایتالیا» نوشته ماریو وردونه با ترجمه چنگیز صنیعی به تازگی از سوی انتشارات افق منتشر و راهی بازار نشر شده است. بخش اصلی کتاب، تاریخ 100 سال سینمای ایتالیا یعنی از آغاز 1894 تا 1994 است. این بخش کتاب نوشته پروفسور ماریو وردونه است و برای تکمیل تاریخ سینمای ایتالیا، یعنی از 1994 تا 2007 هم از کتاب تاریخ سینمای ایتالیا نوشته پائول روسو استفاده شده است و صنیعی در واقع برای عرضه این کتاب، از دو کتاب مرجع استفاده کرده است. در معرفی کوتاه مولف اثر باید گفت که ماریو وردونه در سال 1917 در شهر اسکندریه متولد شد و در سال 2009 در شهر رم درگذشت. او شاعر، نویسنده، مستندساز، استاد تاریخ سینما و نقد فیلم در دانشگاه رم و همچنین بنیان‌گذار کرسی تاریخ سینما در دانشگاه‌های ایتالیا بود.
این کتاب به عنوان دهمین کتاب از مجموعه «مطالعات» ناشر منتشر و در 20 فصل تنظیم شده «سینمای ایتالیا در گذر تاریخ»، «فِره‌گلی‌گراف و نخستین بازیگران کمدی»، «فیلم‌های تاریخی باستانی»، «کابیریا چگونه ساخته شد»، «تولد لاسینه‌ی بزرگ»، «پدیده‌ی صدا»، «شهر سینما(چینه چیتا)»، «نئورئالیسم»، «زاواتینی»، «نئورئالیسم ابتدایی»، «نئورئالیسم روسلینی»، «افسانه و واقعیت»، «ویتوریو دسیکا و انقلاب حقیقت»، «نقش لوکینو ویسکونتی»، «چهره‌های نئورئالیسم»، «خاطرات و رؤیاهای فلینی»، «آنتونیونی، فرانچسکو رُزی و نسل دوم»، «نقش‌های جدید اصلی»، «ژانرهای ایتالیایی» و «سینمایی که خود را از نو می‌سازد» عناوین این فصلهای کتاب است.
به اعتقاد ناشر، کتاب «تاریخ سینمای ایتالیا» مجالی فراهم می‌کند تا هر چه بیشتر و جامع‌تر با آثار بزرگان سینمای ایتالیا که نام‌شان در تاریخ سینمای جهان می‌درخشد آشنا شویم. تاریخ سینمای ایتالیا از آن دست کتاب‌هاست که به‌طور اختصاصی به معرفی و بررسی تاریخچه تحولات سینمایی در یک کشور می‌پردازد که مهم‌ترین و تأثیرگذارترین تولیدات سینمایی در صد سال اخیر را داراست و شناخت آن برای مخاطبان سینمای جهان ضروری به نظر می‌رسد. در این کتاب، ژانرها و نگرشهای مختلف سینمایی و همین‌طور سه نسل از فیلم‌سازان مطرح سدهی اخیر ایتالیا معرفی می‌شوند، از سینمای نئورئالیستی و استادان عمده آن گرفته تا نسل‌های دوم و سوم که ادامه‌دهندگان راه بزرگان بوده‌اند.در کتاب تصاویری هم گنجانده شده که حتماً خوانندگان ایرانی کتاب هم از دیدن آن‌ها سر ذوق خواهند آمد و احتمالاً خاطراتی از زمانی که این فیلم‌ها را تماشا کرده‌اند برای‌شان زنده می‌شود.
در پشت جلد کتاب هم آمده است: «آنتوان لومیر، پدر لوئی و آگوست لومیر، گفته بود: «سینماتوگراف فقط یک کنجکاوی علمی است و کارش ضبط تصاویر متحرک خواهد بود، البته اشتیاق مختصری در مردم ایجاد می‌کند، اما از نظر تجاری مطلقا آینده‌ای نخواهد داشت.» این پیش‌بینی درست از آب درنیامد. امروز سینما به صنعتی تبدیل شده که از نظر تجاری بسیار پرسود و پرطرفدار است. سینمای ایتالیا هم بیش از صد سال است تلاش می‌کند در صنعت سینمای جهان جایگاهی درخور داشته باشد. این کتاب، داستان این تلاش است.»
مولف این کتاب پروفسور ماریو وردونه در بسیاری از رویدادهای مهم تاریخ سینمای ایتالیا حضور داشته و با فیلم‌سازان، هنرپیشگان و دست‌اندرکاران مختلف آنجا در ارتباط بوده است. وردونه در سال 1917 در اسکندریه به دنیا آمد و در سال 2009 در رم درگذشت. او شاعر، نویسنده، مستندساز و استاد تاریخ سینما و نقد فیلم در دانشگاه رم و همچنین بنیان‌گذار کرسی تاریخ سینما در دانشگاه‌های ایتالیا بود. این نویسنده در کتاب خود، تاریخ صد سال سینمای ایتالیا را یعنی از سال 1894 تا 1994 مورد بررسی قرار داده و به نقد و تحلیل فیلم‌های تولیدشده پرداخته است.
مترجم کتاب معتقد است با وجود اینکه ایتالیا یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین تولیدکنندگان سینما در جهان است، در میان منابع سینمایی فارسی، جای تاریخ سینمایش خالی است. با همین عقیده و نظر بوده که وی دست به فعالیت در زمینه آشنایی هنر بین دو کشور کرده و ترجمه کتاب «تاریخ سینمای ایتالیا» هم یکی از فعالیت‌هایش در این زمینه است. او بخش دومی هم برای تکمیل کار به آن اضافه کرده که فیلم‌های 1994 تا 2007 را در برمی‌گیرد و از کتاب تاریخ سینمای پائول روسو به فارسی برگردانده است. یکی از محاسن این کتاب هم آشنایی مترجم آن با فرهنگ و هنر ایتالیاست. چنگیز صنیعی چهل سال است به ایتالیا رفته و در رشته ادبیات و زبان‌های خارجی و معماری تحصیل کرده و از دانشگاه فلورانس دکترا گرفته است. صنیعی در حوزه سینما بسیار فعال است و با فستیوال‌های سینمایی، نهادهای هنری و ادبی ایتالیا به‌ویژه برای معرفی هنر و هنرمندان ایرانی همکاری می‌کند. در ضمن، او کانون فرهنگی ایتالیا/ ایران را هم پایه‌گذاری کرده است. خلاصه اینکه این کتاب منبع کمنظیری در حوزه سینما برای دوستداران فیلم‌های ایتالیایی است.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
اگر از نئورئالیسم حرف می‌زنیم باید در کنار روسلینی از ویتوریو دسیکا نام ببریم همان‌طور که از چزاره زاواتینی. یکی کارگردان و بازیگر و دیگری خالق بعضی از مهم‌ترین فیلم‌های نئورئالیستی. این‌ها ساده و دلنشین، احساسات انسانی ایتالیایی‌ها را توصیف کردند و بازنمایاندند. اگر حضور بازیگران غیرحرفه‌ای را از ویژگی‌های نئورئالیسم بدانیم، ویتوریو دسیکا از زمان فیلم‌های دوازه بهشت (زائران درلورد) شوشا (پسرک واکسی) استاد عمومیت بخشیدن به این روش بود. در آن زمان روسلینی کشتی سفید را از روی ایده فرانچسکو روبرتیس با سبکی مستندگرایانه ساخته بود. در رم، شهر بی‌دفاع هم دو بازیگر حرفه‌ای یعنی آلدو فابریتسی و آننا مانیانی با لهجه‌ی رمی حرف می‌زدند. ویتوریو دسیکا (1974 - 1901) در ابتدا هنرپیشه بود و بعد کارگردان شد. او هنرپیشه‌ای جذاب بود که وجدان اجتماعی و سلامت را به هنر بازیگری افزود. در کمدی نخستین عشق و فیلم مردان بی‌وفا ساخته ماریو کامرینی بازی کرد. کارگردانی را در سال‌های آغازین جنگ جهانی دوم با اقتباسی از یک نمایشنامه آلدو دِ بنه‌دِ تتی به نام گل سرخ رنگ‌باخته آغاز کرد که روی صحنه توجه زیادی برانگیخته بود. غنای ذهن زاواتینی در پرداخت مضمون‌ها به قریحه‌ی دسیکا عمق بخشید و او را به یکی از چهره‌های اصلی نئورئالیسم بدل کرد...
این کتاب در 176 صفحه و با قیمت 9 هزار تومان منتشر شده است.
6060
نظر شما