به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رونی که بیش از همه برای بازی در نقش اندی هاردی، نوجوان شاد و پرانرژی در 16 فیلم مترو گلدوین مه‌یر شهرت داشت، یکشنبه درگذشت. او 93 ساله بود.
وبسایت تی‌ام‌زد گزارش داد رونی مدت‌ها بود با بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد. او هنگام مرگ روی فیلمی به نام «مورد عجیب دکتر جکیل و آقای هاید» کار می‌کرد.
رونی در دوران کاری خود که حدود 90 سال ادامه داشت، در بیش از 200 فیلم بازی کرد و در تلویزیون و تئاتر هم فعال بود.
او دو جایزه اسکار افتخاری (1939 و 1983) دریافت کرد، برای فیلم‌های «بروبچه‌ها در ارتش» (1939)، «کمدی انسانی» (1943)، «جسور و شجاع» (1956) و «اسب نر سیاه» (1979)، چهار بار نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد، برای «میکی» (1964) و فیلم تلویزیونی «بیل» (1981) دو جایزه گلدن گلوب گرفت و برای «بیل» جایزه امی را هم دریافت کرد.
او یک پدیده و یکی از چهره‌های شاخص و محبوب دنیای سرگرمی در قرن بیستم بود. رونی نه تنها بازیگر بلکه یک خواننده و رقصنده حرفه‌ای هم بود.
او متولد 23 سپتامبر 1920 در بروکلین در نیویورک سیتی بود. پدر و مادرش در نمایش‌های واریته کار می‌کردند. او اولین بار در 18 ماهگی در کنار پدر و مادرش روی صحنه رفت و خیلی زود همراه همیشگی آن‌ها در نمایش‌های مختلف شد.
دوران کاری رونی در سینما از 1926 آغاز شد و تا 2013 ادامه داشت. او با 87 سال سابقه در کنار کارل لملی بازیگر کم‌کار، بیشترین سابقه فعالیت در هالیوود را دارد.
فرصت بزرگ زمانی نصیب رونی شد که دیوید اُ. سلزنیک در فیلم گانگستری «ملودرام منهتن» (1934) نقشی برای او در نظر گرفت. یک اتفاق باعث شد این فیلم بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. 22 ژوئن همان سال جان دیلینجر، سارق معروف آمریکایی بیرون سالن بایاگراف تیه‌تر در شیکاگو جایی که فیلم رونی نمایش داده میشد، توسط ماموران اف‌بی‌آی با شلیک گلوله از پا درآمد. 
میکی رونی و همسرش اوا گاردنر، 1942
رونی 14 ساله پس از نمایش «ملودرام منهتن» به سرعت مورد توجه قرار گرفت و استودیو مترو گلدوین مه‌یر با او قرارداد بست. او سال 1937 در فیلم درجه ب «یک ماجرای خانوادگی» نقش شخصیت اندی هاردی را بازی کرد. فیلم که تصویری ایده‌آلیستی و سالم از یک شهر کوچک آمریکایی ارائه داده بود، به شکلی غیرمنتظره مورد توجه قرار گرفت و آغازگر یک مجموعه پول‌ساز برای مترو گلدوین مه‌یر شد.
در این فیلم‌ها، شخصیت شاد و شنگول اندی درگیری ماجراهایی با دخترانی می‌شود که نقش آن‌ها را جودی گارلند، لانا ترنر، ایستر ویلیامز و آن راترفورد بازی می‌کنند و وقتی اندی به دردسر می‌افتد (که البته چیزی جدی نیست)، پدرش، قاضی جیمز کی. هاردی (با بازی لایونل باریمور در فیلم اول و لوییس استون در فیلم‌های بعدی) به او کمک می‌کند.
ظاهر فرشته‌وار، موهای پرپشت و قد پنج فوت و سه اینچی رونی باعث شد او تا حدود 30 سالگی نقش پسربچه‌ها را بازی کند.
عکس روی جلد شماره ماه مارس 1940 مجله تایم با تیتر «دوست‌داشتنی‌ترین مانچکین آمریکا» به او اختصاص داشت که در آن زمان برای یک بازیگر اتفاقی نادر بود.
رونی در 1941 برای سومین سال پیاپی پرفروش‌ترین بازیگر هالیوود شناخته شد و از بازیگرانی چون کلارک گیبل، باب هوپ، بت دیویس و آبوت و کاستلو جلو زد.
او در 18 سالگی برای بازی در نقش وایتی مارش مقابل اسپنسر تریسی در فیلم «شهر پسران» (1938) یک جایزه اسکار ویژه نوجوانان دریافت کرد. آکادمی علوم و هنرهای سینمایی 50 سال بعد نیز با اعطای یک جایزه اسکار افتخاری از دستاوردهای رونی در سینما تقدیر کرد.
«رویای یک شب نیمه تابستان» (1935)، «کاپیتان‌های شجاع» (1937)، «ماجراهای هکلبری فین» (1939)، «ولوت در مسابقه گراند نشنال» (1944) که در آن با الیزابت تیلور همبازی بود، «پل‌های توکیو-ری» (1954)، «صبحانه در تیفانی» (1961) در نقش صاحبخانه ژاپنی آدری هپبرن، «مرثیه برای یک سنگین‌وزن» (1962) در نقش مربی آنتونی کویین، از دیگر فیلم‌های مطرح رونی است.
رونی هشت بار ازدواج کرد و اولین و معروف‌ترین همسرش اوا گاردنر ستاره هالیوود بود.
هالیوود ریپورتر / 7 آوریل / ترجمه: علی افتخاری
5858
نظر شما