محمود عزیزی: ماجرای تاثیر رسانه ها بر مخاطبان از آن دست موضوع هایی است که در حوزه پژوهش های رسانه ای درباره آن زیاد حرف زده شده و هر کس از دریچه ای بدان پرداخته است.
اگر از موضوع تاثیر شبکه های اجتماعی برای مردمی کردن ماجرای 5 مرزبان و شکل گیری کمپین و انعکاس آن در رسانه ها رسمی بگذریم، مساله شبکه های اجتماعی که محل بحث موافقان و مخالفان دولت در عرصه فرهنگی شده است،می تواند مورد تامل جدی قرار بگیرد که بالاخره سیاست رسانه ای ما در قبال شبکه های اجتماعی چیست.
این وجیزه بیشتر سوزن به خود زدن قبل از زدن جوالدوز به دیگران است. واقعیت این است که رسانه ها-چاپی و آنلاین- گاه متوجه نیستند که آن چه را منتشر می کنند، چه تصویری به افکار عمومی از کشور و مسئولانش می دهد.
ایام عیدی موضوع مورد توجه افکار عمومی، همین ماجرای 5 مرزبان ایرانی و خبر شهادت یکی ازمرزبانان بود. رنجش مردم از خبر شهادت سربازی که هنوز هم کسی نمی داند شهید شده یا نه و موضوع فرزند 10 روزه او، آن قدر برای افکار عمومی ناراحت کننده بود که در کامنت های همین سایت خبرآنلاین، کلی بده بیراه و نظرات منفی خطاب به مسئولان مرتبط روانه کنند.
حتی واکنش ظریف به این ماجرا در یکی از پست های فیس بوکش موجب شد او علی رغم اینکه در فضای مجازی فرد محبوبی است، در کامنت های که برای خبرش از سوی مخاطبان فضای مجازی آمد، به کم کاری در این خصوص متهم شود.
این یک واقعیت است که مردم گرفتاری 5 مرزبان ایرانی را در ذهن با 3 جاسوس آمریکایی که حدود یک سال درایران بودند، مقایسه کنند و بعد هم عصبانی باشند که چرا مسئولان کاری نمی کنند.در ماجرای 3 جاسوس آمریکایی همه رسانه های آنها در مصاحبه هایی که با رئیس جمهور سابق در زمان حضورش در نیویورک در سال 90 داشتند،روی این مساله تمرکز داشتند و هر روز هم خبری جدید از آزادی آنها منتشر می شود.
رایزنی های سیاسی رسمی و غیر رسمی آمریکایی ها با مقامات ایران هم ادامه یافت تا درنهایت منجر به آزادی این سه تن شد. به حواشی این آزادی و رفتار دولت سابق در این زمینه کاری نداریم و از آن می گذریم.
در همین خبرآنلاین انتشار خبر از یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی که تیتر ابتدایی اش با این مضمون بود که نظام قصد باج دادن به یک گروهک تروریستی را ندارد، چقدر با کامنت های روبرو شد که عصبانیت مردم از آن هویدا بود.
دغدغه کلیک برای رسانه های آنلاین، گاهی اوقات ما را به سمتی می برد که از این نکته غلفت می کنیم که با تصمیم هایمان مردم را بیشترعصبانی می کنیم، نگاه آنها به کشور و مسئولانشان را منفی می کنیم و کاری می کنیم که افکارعمومی نسبت به خود و کشورش نگاه بدی پیدا کند.این خروجی ها دلایل مختلفی می تواند داشته باشد .
دغدغه کلیک، ذات رسانه و البته کم تجربه بودن شاغلان در رسانه ها. ماجرای جوان بودن رنج سنی افراد شاغل در رسانه ها در ایران هم فرصت و هم تهدید.این نسل جوان در عین دارا بودن شادابی، به دلیل برخودار نبودن از یک تجربه تاریخی،متوجه نیست با تیترهایی که انتخاب می کند ممکن است با اعصاب مردم بازی می کند. آنها را به آینده کشور نا امید می کند یا اینکه تصویری که از مسئولان ارائه می دهد، یک تصویر ناکارآمد از آنان است.
فرصت ارتباط با مخاطبان برای رسانه های آنلاین برای شناخت مخاطب و دغدغه هایش از آن فرصت های نابی است که باید قدرش را دانست.اینکه مخاطب آنلاین ایرانی در فضای مجازی به راحتی نظر خود را بروز می دهد-از فحش و بده و بیراه تا حمایت و نقد- خودش یک تز برای پژوهش های رسانه ای است .
کامنت های مخاطبان این را هم ثابت می کند که پیام آن چیزی است که در ذهن مخاطب نقش می بندد نه آنچه ما رسانه ها تلاش می کنیم با ادبیات رسانه به مخاطب منتقل کنیم. این امر را سیاسیون هم باید درک کنند.
23/212
نظر شما