بازگشایی سفارت آمریکا در ایران و پرواز مستقیم به نیویورک دو موردی است که حسن روحانی در 6 ماه نخست دولتش، وعده داده است. وعده‌هایی که سر دیگر آن به آمریکا و تصمیمات کاخ سفید بر می‌گردد. این دو وعده رئیس‌جمهور بهانه‌ای شد تا با سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفت‌وگو کنیم؛ کسی که فارسی را روان و شیرین حرف می‌زند.
روزنامه قانون با این مقدمه نوشت: آلن ایر که نزدیک یک سال است عهده‌دار سخنگویی وزارت خارجه است، تاکید دارد که بازگشایی سفارت و پرواز مستقیم در اولویت‌های ایالات متحده آمریکا نیست. با این حال وی بر این باور است که نهایی شدن مذاکرات هسته‌ای می‌تواند گامی برای برقراری ارتباط ایران و آمریکا باشد. البته بیانیه اخیر آمریکا درباره رفع حصر موسوی و کروبی، باعث دلخوری‌هایی شد تا ایران یک گام به عقب بردارد. در حالی که مقامات کشور تاکید دارند این بیانیه مصداق دخالت در امور داخلی کشور است، ایر در صفحه فیس‌بوک خود زیر پست این بیانیه در توضیح صدور این بیانیه نوشت کشور ایران به عنوان کشور امضاکننده میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی متعهد است حداقل حقوق بشر شهروندان خود را رعایت کند. با این استدلال او تلاش دارد دخالت آمریکا در امور داخلی کشورها را رد کند. با آغاز مذاکرات وین آلن ایر در شبکه اجتماعی‌اش تاکید کرد که هیات مذاکره‌کننده آمریکا با جدیت، حسن نیت و احترام متقابل وارد آن می‌شود.
مهمترین بخش گفت‌وگوی اینترنتی با آلن ایر به زبان فارسی
-به قول معروف «اول چاه را بکن بعد مناره را بدزد». زود است که به مسائل پروازهای مستقیم بپردازیم. بگذاریم ابتدا راه حلی مرضی‌الطرفین برای مسائل مهم‌تر، از جمله مسئله هسته‌ای، بیابیم، بعد ببینیم کجا قرار داریم.
- در حال حاضر دولت آمریکا طرحی برای برقراری مجدد پرواز مستقیم بین دو کشور ندارد، کما اینکه برنامه‌ای هم برای بازگشایی سفارت دنبال نمی‌کند. توجه و تمرکز ما بیشتر بر یافتن راه حلی مسالمت‌آمیز برای مسئله هسته‌ای ایران است.
-ایالات متحده در چارچوب گروه 1+5 در تلاش است که به توافق جامع و نهایی به مناقشه هسته‌ای ایران برسد تا نگرانی‌های جامعه بین‌الملل درباره برنامه هسته‌ای ایران رفع شود. این نه‌تنها اولویت آمریکا که اولویتی است جهانی. وحدت و یکپارچگی بی‌نظیر جامعه جهانی در وضع و اجرای این تحریم‌ها به دلیل عدم پایبندی ایران به تعهدات هسته‌ای تاکیدی بر نگرانی جامعه جهانی بود. همان‌گونه که رئیس جمهور، اوباما در سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر ۲۰۱۳ بیان کرد «ما به دنبال تغییر حکومت در ایران نیستیم و حق مردم ایران برای دستیابی به انرژی اتمی صلح‌آمیز را به رسمیت می‌شناسیم. در عوض اصرار داریم که دولت ایران به مسئولیت‌های خود در قبال معاهده منع گسترش سلاح‌های اتمی (N.P.T) و قطعنامه‌های سازمان ملل عمل کند».
- در مورد از سرگیری روابط دوجانبه ایران و آمریکا، توضیح واضحات است که بگویم ریشه‌های بی‌اعتمادی، تردید و بدگمانی در هر دو طرف بسیار عمیق شده است. اما باورمان این است که امکان حل مسئله هسته‌ای ایران در دسترس است و اگر در نیل به این مطلوب موفق باشیم، این موفقیت خود به خود می‌تواند به عنوان گامی مهم در راهی طولانی به سوی روابطی متفاوت و مبتنی بر منافع و احترام متقابل تعبیر شود.
-سال گذشته رئیس‌جمهور اوباما در مجمع عمومی سازمان ملل گفت ایالات متحده حق مردم ایران در دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای را محترم می‌شمارد. اما ما تاکید داریم که دولت ایران به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای و قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل پایبندی نشان دهد.
-دولتمردان ایران هم از جمله وزیر خارجه جناب آقای دکتر ظریف و اعضای تیم مذاکره‌کننده درباره این برنامه اقدام مشترک به رسانه‌ها بسیار گفته و نوشته‌اند. این فقط بخشی از وظیفه آگاه‌سازی دولتمردان است و نباید مورد نقد قرار بگیرد.
-در خلال رقابت‌های انتخاباتی دوره اول ریاست جمهوری، رئیس‌جمهور اوباما گفت که عقل حکم می‌کند ارتباط دوجانبه بین جمهوری اسلامی ایران و آمریکا برقرار شود. پس مدت مدیدی است که ما حامی این رویکرد هستیم. در طی ماه‌های اخیر هر نوع ارتباطی که بین ایران و ایالات متحده رخ داده باشد به منظور کمک کردن به پروسه مذاکرات در چارچوب گروه 1+5 بود و چنین ارتباطاتی منجر به پیدایش ایده‌ها و دیدگاه‌هایی شد که نهایتا به این فرآیند کمک شد. اما این پدیده به هیچ‌وجه جایگزینی برای مذاکرات ایران و 1+5 نبود چون ما معتقدیم این چارچوب متن و بستر صحیح و مناسبی برای رسیدن به هدف همه ماست.
-به قول حافظ «معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد / هر کس حکایتی به تصور چرا کند» از شوخی گذشته، وقتی فراگیری زبان فارسی را شروع کردم دانشجو بودم. من ادبیات انگلیسی می‌خواندم و تحت تاثیر ترجمه اشعار عرفانی ایرانی قرار گرفتم. پس بر آن شدم تا قدری فارسی یاد بگیرم.
-هنگامی که فراگیری فارسی را شروع کردم، عاشق این زبان شدم و خواستم مسلط شوم. این بسیار پیش از آن بود که به کسوت دیپلمات درآیم اما از این گرایش و انگیزه هیچ‌وقت کاسته نشد. خوشبختانه اکنون شغلی دارم که می‌توانم از این علاقه دیرینه خود استفاده کنم.
-به قول معروف در مورد زبان فارسی «هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم» و سعی می‌کنم هر روز تمرین و پیشرفت کنم.
-من همچنین کمی آذری، عربی، فرانسه و آلمانی حرف می‌زنم اما فارسی تنها زبانی است که نسبت به یادگیری‌اش اهتمام داشته‌ام. «فارسی شکر است» و خوشبختانه برای من یادگیری‌اش هم مایه لذت است هم نسبتا آسان، از آنجا که ریشه‌های مشترکی با انگلیسی دارد.
-سعدی، حافظ، مولانا و خیام شاعران مورد علاقه من هستند اما دانش من درباره شعر و شاعران فارسی بسیار ابتدایی است.
-من خیلی از سینمای ایران خوشم می‌آید اما من بچه دارم و فرصت زیادی برای تماشای فیلم ندارم. با این حال به همان میزان که به یادگیری اصطلاحات و تکیه‌کلام‌ها علاقه‌مندم، مایل به تماشای فیلم‌های فارسی هستم. آنچه از دیدنش سیر نمی‌شوم نه یک فیلم که مجموعه تلویزیونی «دایی جان ناپلئون» است.
-برای سرگرمی هم کتاب‌های داستانی هم کتاب‌های غیرداستانی. به تازگی داستان «من چراغ ها را خاموش می‌کنم» را خواندم. کتاب‌هایی مثل «یلدا» را دوست دارم که در آن اصطلاحات جالبی یاد گرفتم. در حال حاضر برای دومین بار «جامعه‌شناسی خودمانی» را می‌خوانم. خارج از سرگرمی برای شغلم کتاب‌هایی مثل «آقای سفیر» و «امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای» را مطالعه می‌کنم.
-راستش را بخواهید، نمی‌دانم اگر روزی به ایران سفر کنم، غیر از تهران، به کدام شهر سفر خواهم کرد. شاید شیراز چون زادگاه حافظ و سعدی است. اما حتما مدت زیادی را در تهران می‌گذرانم چرا که به تاریخ آن شهر علاقه‌مندم. کتاب‌هایی درباره تاریخ تهران دارم، از جمله مجموعه جعفر شهری.
-فیس‌بوک وسیله موثری برای ایجاد ارتباط با مردمی است که در کشورشان زندگی نمی‌کنم. وسیله بسیار موثری بوده است که بفهمم مردم ایران چگونه درباره عملکرد و اقدامات دولت آمریکا می‌اندیشند. من از هیچ نظری در فیس‌بوک آزرده نمی‌شوم. هر چه باشد این یک بازخورد است. اما وقتی بعضی‌ها بی‌احترامی می‌کنند کمی ناراحت می‌شوم. چون کسر شأن مردم ایران است. مردم ایران بسیار مودبند. خوشبختانه این اتفاق خیلی رخ نمی‌دهد.
17231
نظر شما