به گزارش خبرآنلاین این روزنامه در پایگاه اینترنتی خود نوشت: علت شکست کنفرانس ژنو دو این بود که سوریه به جای جدا کردن مسائل بشر دوستانه از موضوعات دیپلماتیک ، اجازه یافت این دو موضوع را به هم مرتبط کند.
مخالفان را نیز باید مقصر دانست زیرا به سبب وجود اختلاف عمیق میان اعضای خود همه نمایندگان آنها به ژنو نیامدند. هر کدام از طرف ها دیگری را به تضعیف مذاکرات متهم کرد.
به نظر این روزنامه اسرائیلی جای تردید وجود دارد که این کنفرانس بتواند موجب برقراری روندی مستمر و منسجم شود. تحقق این وضع مستلزم توافق و همکاری چشمگیر میان ایران ، روسیه و آمریکاست که طرف ها در چند روز گذشته در کنفرانس امنیتی مونیخ تلاش داشتند این توافق و همکاری را بوجود آورند.
مشکل اینجاست که هر طرف خود را به برخی مواضعی محدود کرده است که ژوئن 2012 در زمان برگزاری کنفرانس ژنو یک تدوین شد و مواضعی که سال گذشته بدست آمد. آنچه در کانون اختلاف گروه ها قرار دارد ، تعبیرها از قطعنامه های کنفرانس نخست است. آمریکا و مخالفان دولت سوریه ادعا کردند اسد حتی در دولت انتقالی نیز جایگاهی ندارد.
در حالی که ایران و روسیه به درستی اعلام کرده اند چیزی در قطعنامه های این کنفرانس وجود ندارد که بگوید اسد در زمان تشکیل دولت انتقالی یا پس از آن باید استعفاء کند. در نتیجه ، دادن هر گونه امتیازی به منزله تسلیم و ضربه ای شدید به وجهه قدرتی که عقب نشینی کند و متحدانش تلقی می شود.بنابراین ، حتی اگر روسیه می خواست موضع خود را تلطیف کند ، نمی توانست ایران را رها کند. همانطور که هر گونه امتیاز دادن از طرف آمریکا ضربه ای مستقیم به اپوزسیون سوریه ، عربستان و کشورهای دیگر حاشیه خلیج فارس تلقی می شود.
ها آرتص درادامه نوشته است مشکلی که وجود دارد این است که چگونه فرمولی بدست بیاید که مانع از آن شود فقدان نتیجه سرنوشت ساز نظامی میان ارتش و شبه نظامیان مخالفان سوریه ، به صورت پیروزی یکی از طرف ها به نظر برسد. مانع بزرگی که بر سر راه این فرمول قرار دارد این است تعریف « پیروزی » کاملا مشخص و ظاهرا غیر قابل انکار است.
به نوشته هاآرتص اگر اسد باقی بماند ، برندگان این وضع ایران و روسیه خواهند بود. اگر اسد برود ، این پیروزی برای غرب و تعدادی از کشورهای عرب خواهد بود. تنها راه حلی که اکنون وجود دارد پیدا کردن رهبری جایگزین است که برای همه طرف ها قابل قبول یا دست کم قابل تحمل باشد.
26149
نظر شما