حمید بعیدی نژاد رییس دبیرخانه اجرای توافق ژنو اظهار داشت: بطور کلی همان طور که آقای دکتر ظریف هم در چندین مقطع تذکر دادند ما موافق نیستیم که برای اثبات اقدامات خود از مقام معظم رهبری دراین موضوع هزینه کنیم و بخواهیم مثلا بگونه ای همیشه تاکید کنیم که محورها و جزئیات توافق شده در جریان مذاکرات، جزءبه جزء و یک به یک نظر مقام معظم رهبری را داشته است چرا که باور ما این است که شان ایشان بسیار بالاتر از این است که بخواهیم برای کارکرد مذاکراتی خود از ایشان هزینه کنیم.
مدیر کل سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه تصریح کرد: انجام مذاکرات برای خود ساختاری دارد و ما هم موظفیم که در قالب این ساختارها حرکت کنیم. البته طبیعی است که ما به سهم خود نتیجه مذاکرات را در مراحل مختلف به مقامات عالی رتبه از جمله مقام معظم رهبری گزارش کنیم ولی این ایشان هستند که تصمیم می گیرند در چه مراحلی چه نکات و مواردی را به نهادهای ذی ربط منتقل کنند که به تیم مذاکره کننده برسد.
اهم اظهارات عضو تیم مذاکره هسته‌ای را به نقل از ایرنا بخوانید؛
* با کمال افتخار اعلام می کنیم که کلام و نظر معظم له برای ما حجت است و هر گاه ایشان صلاح بدانند که نکته و موضعی را بفرمایند قطعا تیم مذاکراتی فرمایشات ایشان را نصب العین خود قرار خواهد داد اما ما فکر نمی کنیم که مناسب باشد ایشان را درمعرض موضع گیری قرار دهیم و یا هر کجا در توضیح مطالب احیانا کم آوردیم بخواهیم از جایگاه و موقعیت ایشان هزینه کنیم.
* دستورالعمل ها توسط نهادهای تصمیم گیری و تصمیم سازی کشور گرفته و صادر می شوند و مذاکرات توسط تیم مذاکرات هسته ای انجام می شود.
* ما متخصصان بسیاری در کشور داریم که هسته ها و واحد های حرفه ای را تشکیل می دهند و در نهایت به وزارت خارجه متصل می شوند؛ بنابراین اینگونه نیست که تنها چند نفر محدود در مذاکرات شرکت کنند، بلکه آنها نمایندگان نظام اجرایی کشورهستند، که خود به بهترین مدیران و کارشناسان کشور متصل هستند.
* در حال حاضر حداقل 40 نفر از مدیران ارشد تا کارشناسان برجسته کشور در فرآیند مذاکرات ژنو مشارکت داشته و دارند که با توجه به مرحله نیاز فعلی اجرایی کشور به زودی به حداقل ١٢٠ نفر خواهد رسید.
* اخباری مبنی بر این وجود دارد که رژیم صهیونیستی به دلیل اینکه نتوانست با مواضع صریحی مثل اینکه این توافق «اشتباه تاریخی» و یا «اشتباه قرن» است، جلوی آمریکا را برای رسیدن به توافق با ایران بگیرد، به دنبال تغییر تاکتیک است.
* به عنوان یک کارشناس عرض می کنم که توافق درازمدت که در آینده مذاکرات آن برگزار خواهد شد، به دلیل دشواری خاص خود نیازمند اجماع محکم داخلی دارد. خوشبختانه با وجود انتقادهایی که ما از گوشه و کنار می بینم، باز هم شاهد اجماع داخلی خوبی در حمایت از تفاهم صورت گرفته در ژنو هستیم. تداوم ناملایماتی هایی که گاهی دیده می شود، باعث سخت شدن کار برای تیم مذاکره کننده خواهد شد.
* هدف مذاکرات هدف سنگینی است. باید مذاکرات را به گونه ای هدایت کنیم که در اثر آن تمام تحریم های یک جانبه و چند جانبه بین المللی برداشته شوند؛ ممکن است این موضوع برای کسانی که چندان دقیق به مسائل نگاه نمی کنند، امری ساده باشد و نوعی تصمیم گیری فوری سیاسی از سوی کشورهای مقابل به نظر برسد اما تحریم ها به قدری درهم تنیده شده و به عنوان بخشی از نظام روزمره و واقعیت های جاری در تبادلات مالی و بانکی تبدیل شده است که توافق بر سر راه حل جامعی که منجر به برداشتن همه تحریم ها شود و برنامه هسته ای ایران را به مثابه یک برنامه عادی یک کشور غیردارنده سلاح هسته ای تبدیل کند، به هیچ وجه ساده نیست. بنابراین طبیعی است که کار دشواری پیش روست.
*ما معتقدیم که راه طولانی و دشواری در پیش داریم. درواقع ما به هیچ وجه تصور نمی کنیم مسیری که می خواستیم طی کنیم، نهایی شده است. ما هم معتقدیم که سرعت مذاکرات در بخش اول بالا بوده اما هنوز کار بسیاری باقی مانده است.
* ما در هر مرحله نتیجه مذاکرات را با جزئیات کامل آن به صورت کتبی به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی گزارش می کنیم. همین طور در جلسات توضیحی و مشورتی به صورت منظم ، گزارشات لازم و تشریح وضعیت مذاکرات را به دبیرخانه شورای امنیت ملی ارائه می کنیم. مدیران و کارشناسان ذیربط در سطوح مدیریتی و وزرای مرتبط نیز در سطوح عالی تردر این جلسات شرکت می کنند. علاوه براین شورای امنیت ملی خود رویه هایی برای تصمیمی گیری دارد که براساس آن جمع بندی دیدگاه ها و نظرات شورا پس از أخذ تصمیمات لازم به صورت ابلاغ به نهادهای مربوطه و از همه مهمتر به وزارت خارجه اعلام می شود.
* اگر کسی متن را مطالعه کند، به روشنی به موضوع پذیرش حق غنی سازی در آن پی خواهد برد. دقت کنید که توافق دو مرحله یعنی کوتاه مدت و بلندمدت دارد. در مرحله کوتاه مدت نیازی نیست که نام غنی سازی برده شود چرا که غنی سأزی در عمل پذیرفته شده است. از جمله اقداماتی که به صورت صریح عنوان می شود این است که ایران تنها تولید غنی سازی 20 درصد را متوقف می کند و در عوض غنی سازی 5 درصد را با تمامی وضعیت موجود آن حفظ می کند و ادامه می دهد. این یعنی تمام سانتریفیوژهایی که به کار غنی سازی 5 درصد می پردازد به کار خود ادامه می دهند و این امر به طورصریح در بندهای برنامه أقدام مشترک آمده است. این امر نشان می دهد که آنها در این دوره کوتاه مدت غنی سازی ایران را پذیرفته اند.
*اگر طرف غربی این حق (غنی سازی) را نمی پذیرفت پس میباید مانع غنی سازی 5 درصد ما می شدند. ما از همان روز نخست که وارد مذاکره شدیم، در اولین اعلام موضع در برابر 1+5 تاکید کردیم که اگر طرف غربی غنی سازی ایران را نپذیرد، ما اصلا وارد مذاکره نمی شویم. جواب آنها این بود که ما می دانیم که اگر غنی سازی را نپذیریم، مذاکره ای شکل نخواهد گرفت لذا ما هم به شما اعلام می کنیم که آمریکا برای اولین بار چرخش سیاسی جدیدی نسبت به ایران دارد وبرای اولین بار اعلام می کنیم که غنی سازی ایران را می پذیریم ولی در مورد اینکه عبارت بندی ان چگونه تنظیم شود و حدود غنی سازی چگونه باشد، نظراتی داریم که باید آن را مطرح کنیم و باید در خصوص آنها به توافق برسیم.
* در فرآیند پیچیده مذاکرات، آخرین بحثی که ما با طرف غربی به توافق رسیدیم و همواره هم تاکید می کردیم که اگر درباره آن به توافق نرسیم، کلیت کار مورد تایید نخواهد بود، اصل موضوع غنی سازی بود. بنابراین در فضای مذاکرات روشن بود که ما درباره چه چیز بحث می کنیم. در کوتاه مدت نیازی به وجود عبارت در متن توافق نبود چرا که در مدت 6 ماه که می تواند تمدید هم شود، در عمل غنی سازی موضوع به رسمیت شناخته میشد کما آنکه برسمیت شناخته شده است اما در توافق دراز مدت جمله ای که هم در مقدمه و هم در بخش پایانی مبنی بر «چشم انداز توافق نهایی» قید شده ، به صراحت گفته است که راه حل دراز مدت هسته ای ایران که مورد مذاکره قرار خواهد گرفت، متضمن یک برنامه غنی سازی خواهد بود. بنابراین برای ما عجیب است که عده ای این نشانه های روشن را نادیده می گیرند. بله بارها هم گفته ایم ما دنبال کلمه «حق» غنی سازی نبودیم چون حق را آنها به ما نمی دهند بلکه «حق» بر اساس حقوق بین الملل و معاهدات و اسناد بین المللی اعطا می شود.
*اتحادیه اروپا پیش از این قانون مبسوطی را در ارتباط با تحریم های گسترده ای علیه ایران در بحث هسته ای تصویب کرده بود که شامل تحریم های نفتی ،بانکی و.ممنوعیت صادرات پتروشیمی و غیره است. آن تحریم ها که اتحادیه اروپا تصویب و اعمال کرده ، فراتر از قطعنامه هاست. در واقع قانون تحریمی است که اتحادیه اروپا به استناد نگرانی هایی که در قطعنامه های شورای امنیت ایجاد شده بود، تصویب کرد. حال پیرو توافقی که حاصل شده است بخشی از آنها لغو شده است.
*اگر طرف مقابل تحریم های بیشتری را برمی داشتند اما غنی سازی را نمی پذیرفتند ، مطمئن باشید که توافقی صورت نمی گرفت، حتی اگر چندین برابر اقدامات رفع تحریمی همانند اقدامات امروزین اعمال می شد. بنابراین آنچه باعث تاسف مسوولان پرونده هسته ای بوده ، این است که اصل موضوع نادیده گرفته می شود. ما در جریان مذاکرات به صراحت به کشورهای مقابل می گفتیم که برخی موارد رفع تحریم را اگر نمی خواهند، مطرح نکنند. ما اصراری نسبت به این موضوع نداشتیم؛ آنچه ما اصرار داشتیم مربوط به چند اصل بود که مهمترین آن به رسمیت شناخته شدن غنی سازی بود.
*برنامه اقدام ژنو یک تفاهم اقتصادی یا تجاری نیست بلکه ماهیت سیاسی دارد که براساس آن 6کشور قدرتمند دنیا انجام غنی سازی از سوی ایران را به رسمیت شناختند، کاری که قطنامه های شورای امنیت به صراحت از ایران خواسته بود که متوقف شود. اهمیت این موضوع این است که پنج کشور از 6 کشور طرف مذاکره ما اعضای دائم شورای امنیت هستند و از نظر ساختاری قطعنامه هایی که آنها تصویب می کنند به مثابه عزیزترین اسنادی است که نزد آنها قرار دارد.
*آن چیزی که امروز به آن توجه نمی شود، همین موضوع است که در فرآیند تفاهم ژنو، پنج عضو شورای امنیت خواسته اصلی قطعنامه ها را نادیده گرفته اند. این موضوع کمی نیست.
*بخش اصلی برنامه اقدام ژنو به رسمیت شناختن غنی سازی ایران از سوی پنج عضو دائم شورای امنیت است که پیش از این شش قطعنامه گسترده را به واسطه همین حق علیه ایران به تصویب رسانده بودند. اگر از مقامات آمریکا یا فرانسه پرسیده شود که اگر غنی سازی را امروز می پذیرید، چگونه پیش از این به واسطه همین موضوع 6 قطعنامه علیه ایران تصویب کردید؟ آنها برای پاسخ کار خیلی سختی خواهند داشت. این سیاست جدید نشانه عقب نشینی آشکار غرب از مواضع گذشته است . اما این موضوع با وجود اهمیت بسیارآن نادیده گرفته می شود.
*بخشی از برنامه های اجرای توافق ژنو اختصاص به فرمان های رییس جمهوری آمریکا دارد که شامل تمام تحریم هاعلیه ایران می شود که پیش از این اعمال شده بود که به طور مشخص با نام و شماره نسبت به رفع آنها اقدام می شود.
* اگر در این پرونده نظر آمریکاییان بیش از سایر کشورها شنیده می شود، نه به خاطر این است که این خواسته ایران است بلکه این موضوع به خاطر نظر گروه 1+5 است. در میان اعضای این شش کشور چند طبقه بندی درونی دیده می شود که همه آنها اذعان دارند که تا آمریکا با ایران در مورد مسائل اساسی به تفاهم نرسد و یک توافق مشترکی به وجود نیاید و تا آمریکا مواضع ایران را قبول نکند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
29220
نظر شما