کشورهایی که با هم رابطه دارند و همدیگر را به رسمیت شناخته‌اند طبق عرف روابط بین‌الملل باید با هم سفیر مبادله کنند یا حداقل این که اگر به دلایل مالی یا هر دلیل دیگری نمی‌توانند در آن کشور سفیر داشته باشند، سفیر نزدیک‌ترین کشور به خودشان را به عنوان نماینده تعیین می‌کنند. طبق عرف، سفیر کشور ثالث وظایف کشوری که روابط محدودی با میزبان دارد را برعهده می‌گیرد.
همگان آگاهند که ایران و انگلستان از گذشته تاکنون روابط دیپلماتیک دیرینه و گسترده‌ای با یکدیگر داشته‌اند. هر چند روابط این دو کشور پستی و بلندی‌های زیادی در طول زمان داشته است. نمونه این پستی و بلندی در روابط دو کشور در زمان قاجار یا سال‌های ملی شدن نفت به وضوح دیده می‌شود. اما آخرین تحولی که در روابط ایران و انگلستان به وقوع پیوست ورود به سفارت انگلستان در تهران توسط گروهی بود که منجر به اعتراض دولت این کشور و در نتیجه تعطیلی سفارتخانه‌اش شد.
متقابلا ایران نیز سفارت خود را در لندن تعطیل کرد و این آخرین تحولی بود که در روابط سیاسی دو کشور به وقوع پیوست. پس ازگذشت سال‌ها از این اتفاق با تغییراتی که در کادر وزارت خارجه به واسطه انتخاب جناب آقای دکتر ظریف رخ داد، دستگاه دیپلماسی ایران تلاش کرد روابط خود را با کشورهای دنیا به‌خصوص اتحادیه اروپا بهبود بخشد. وزیر خارجه طی مذاکراتی که در نیویورک داشت تلاش کرد تا برنامه‌ای مرحله‌بندی شده برای بازگشایی سفارت انگلستان و عادی شدن روابط دیپلماتیک دو کشور تدارک ببیند. این کار هم‌اکنون با تعیین کارداران ترددی بین دو کشور آغاز شده است و به نظر می‌رسد با شروع کار آنها خدمات کنسولی نیز از سر گرفته شود. بنابراین می‌توان ادعا کرد که سفر هیات پارلمانی انگلستان به عادی شدن روابط میان دو کشور کمک بسیاری خواهد کرد اما باید دانست هیات پارلمانی از سوی دو طرف در موقعیتی به لحاظ قانونی قرار ندارد که قادر باشد نسبت به بازگشایی سفارتخانه‌ها یا طی کردن بخشی از مراحل عادی شدن روابط دو کشور اقدام عملی انجام دهد. هیات‌های پارلمانی می‌توانند در جهت اعتمادسازی و رفع سوءتفاهمات اقداماتی انجام دهند.
نابراین برنامه‌های هیات‌های پارلمانی باید دقیق و حساب شده برای رسیدن به اهدافی مانند اعتمادسازی باشد. لذا قرار دادن شروطی مشخص برای ورود هیات پارلمانی کشوری به یک کشور دیگر منطقی به نظر نمی‌رسد. از آنجا که سفر هیات پارلمانی انگلستان به ایران یک سفر کاری و رسمی محسوب می‌شود نباید انتظار داشت که هیات‌های پارلمانی به چشم یک سفر توریستی به آن نگاه کنند. توریست می‌تواند برنامه‌های خودش را تنظیم کند مشروط بر اینکه از چارچوب مقررات کشور میزبان خارج نشود اما وقتی سفر رسمی است، یعنی وقتی که در جهت تسهیل روابط دو کشور گروهی به صورت دیپلماتیک به کشوری دیگر سفر می‌کنند این سفر ویژگی‌های مشخصی دارد؛ از جمله این ویژگی‌ها داشتن مدت کوتاه، برنامه‌ریزی از قبل تدارک دیده شده و میزبان تعیین شده است.
/212 27
نظر شما