سوال از وزرا حق نمایندگان و از ابزارهای نظارتی مجلس شورای اسلامی است اما در صورتی که در جایی درست از آن استفاده شود. تنها در این مورد است که به عنوان نقطه قوتی برای نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شود.
انتظار می‌رود یک جنبه منطقی به استفاده از این ابزارها داده شود و در مواردی از آنها استفاده شود که ضعف‌هایی در عملکرد مجموع مسوولان اجرایی مشاهده شود، نه اینکه به دنبال پاسخگویی به مطالبات مردم باشند و مورد سوال هم واقع شوند، این قابل قبول نیست. این سوء عملکردی است که مجلس در بعد نظارتی پیدا کرده و باید مورد اصلاح قرار بگیرد و استفاده از ابزارهای نظارتی پیش‌بینی شده در قانون فقط در جهت پیشبرد منافع ملت به کار گرفته شود نه در جهت منافع سیاسی و جناحی که قطعا آسیبش به ملت وارد می‌شود. روال معمول این است که سوالات به هیات رییسه مجلس داده می‌شود و رسیدگی به آنها در کمیسیون‌ها و بعد در صحن علنی پیگیری خواهد شد.
اما بحثی که وجود دارد این است که طوری نظارت شود که سوال از وزرا در ارتباط با عملکردشان باشد، عملکردی که احساس شود سوءعملکرد بوده نه اینکه در جهت منافع حزبی، جناحی و گروهی. متاسفانه اینگونه برداشت می‌شود که بعضی از نمایندگان به دنبال این هستند که از سوال به عنوان یک حربه تبلیغاتی استفاده کنند که یقینا مطرح شدن سوال در جلسات غیررسمی یقینا می‌تواند این ابزار نظارتی را به جایگاه واقعی خود برساند. مجلس باید این قضیه را به نوعی ساماندهی کند و انتظار از آقای لاریجانی این است که نمایندگان را مجاب سازند که در جهت اهدافی غیر از منافع ملت به سوال یا تذکر متوسل نشوند. قرار نیست که مجلس به مثابه ترمز امورات کشور عمل کند، مجلس باید تسهیل‌کننده روند امور کشور باشد.
/212 27
نظر شما