موضوع ایجاد شورای نظارت و یا اضافه شدن دو عضو ناظر از سوی مجلس برای نظارت به مذاکرات هسته ای از سوی آقای کوثری مطرح شده و بقیه اعضای کمیسیون امنیت ملی هم تکذیب کرده اند و موضوع جدیای نیست، اما حتی اگر هم این موضوع جدی و قطعی باشد، نظارت مجلس مسئله ای نیست و می تواند صورت بگیرد اما این نظارت باید با در نظر گرفتن چند وجه باشد.
اولا این اقدام نظارتی هیچگاه نباید استقلال سیاست خارجی و وزارت امور خارجه را زیر سوال ببرد. البته این محدود به وزارت خارجه نیست نظارت مجلس نباید استقلال هیچ وزارت خانهای را زیر سوال ببرد. مثلا مجلس شورای اسلامی می تواند به وزارت بهداشت تذکر بدهد که برای کنترل بیماری هپاتیت C اقدامات بیشتری انجام دهد. این نظارت بر کار وزارت بهداشت است. اما اگر مجلس شورای اسلامی بگوید ما می خواهیم یک درمانگاه در مجلس بزنیم و هر بیماری را که وزارت بهداشت مداوا کرد را دوباره معاینه کنند تا ببینند درمان شده یا خیر، این دخالت در کار وزارت بهداشت است. این مسئله درباره هر وزارت خانه ای ممکن اس. اگر مجلس می خواهد بر کار تیم مذاکره کننده هستهای نظارت کند نباید این نظارت به منزله دخالت در کار این وزارت خانه باشد و باید استقلال آن حفظ شود.
مسئله دوم این است که هر اقدام مجلس شورای اسلامی و یا هر مجلسی در جهان پیام بیرونی دارد. پیامی که مخاطب آن هم مردم آن کشور است و هم پیام آن را دول خارجی مد نظر قرار می دهند. اگر با تشکیل شورای نظارتی بر تیم مذاکره کننده هستهای ، مردم این معنا را بکنند که در جایی که اقدامات وزارت خارجه که زیر نظر رهبری و با تایید ایشان است را مجلس قبول ندارد، آن وقت مردم گمان خواهند کرد که نمایندگان نظارت رهبری را قبول ندارند. همچنین ممکن است دول خارجی که در این گروه 1+5 هستند با تشکیل این شورا گمان کنند که مجلس شورای اسلامی در صدد آن است که زیر موافقت نامه بزند و مشروعیت آن را از بین ببرد. چنین برداشتی مضر است چراکه کشورما در بالاترین سطح این تصمیم را گرفته استو هرکاری که مخل این باشد موجب نگرانی است و آثار و تبعات چنین حرفی باید سنجیده بشود. اگر این نکات در روند نظارتی مجلس در نظر گرفته شود، نظارت ایراد و اشکالی ندارد.
نماینده پیشین ایران در سازمان ملل
27219
نظر شما