۰ نفر
۱۶ دی ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۰

پیروز مجتهدزاده

اگر من جای آقای دکتر روحانی بودم ترتیبی می دادم که در این زمان آقای استرا به تهران سفر نکند. چراکه همان آقایی که پیش از این گفته بود که با گوجه فرنگی از استرا استقبال می کنیم، این آقا از ماخذی صحبت می کند که آن ماخذ هنوز وجود دارد و از بین نرفته است.

اما درباره این سفر باید بگویم که در درجه اول فکر می کنم این سفر مفید می​تواند باشد در بهبود روابط دو کشور و در مجموع تاثیرش بر بهبود روابط ایران و غرب تاثیرگذار خواهد بود. صرف نظر از همه مطالبی که از جک استرا می توانم بگویم، با شناختی که از کار او دارم، آن چیزی که تردید بردار نیست این است که با توجه به موازنه ها می شود او را ایران دوست قلمداد کرد. این به صورت صرف و ساده نیست. باید موازنه هایی را در نظر بگیریم که یک وزیر انگلیسی و یا یک پارلمانتاریان انگلیسی چقدر می تواند به ایران علاقه داشته باشد و یا به روابط با ایران علاقه مند باشد، اگر به این موازنه ها توجه کنیم، می توانم ایشان را به عنوان یک علاقه من به گسترش روابط با ایران قلمداد کنم. این سو​ظن ها و مطالبی که مطرح می کنند که ممکن است این ها بخواهند در ایران نفوذ و رخنه داشته باشند من این ها را قبول ندارم. در عین حال بنده نمی توانم فراموش کنم که در کشمکش هایی که ما در زمان تعلیق غنی سازی داشتیم، ایشان در یک گفت وگویی که با بی بی سی داشت صراحتا گفت که ما در این رابطه ایرانی ها را گول زدیم و وقتی که گفت گول زدیم یک لبخندی هم به لب داشت. در همین رابطه یوشکافیشر وزیر خارجه پیشین آلمان که همزمان با استرا وزیر خارجه بود هم همین جملات را گفت و همین لبخند را زد. البته این لبخند یک لبخند تمسخرآمیز نبود بلکه لبخند پیروزی بود. این را نمی توان فراموش کرد اما این یک ایراد عمده در این شخص نیست. چراکه او وزیر خارجه کشورش بود و باید برای پیشبرد سیاست های کشور قدم برمی داشت. از طرف دیگر برای اینکه رعایت انصاف بشود باید اتمسفر حاکم در آن زمان و در این زمان را از هم متمایز کنیم. در آن زمان اتمسفر حاکم یک کشمکش بین ایران و غرب در ارتباط با بحث تعلیق غنی سازی بود. اما امروز می بینیم که این اتمسفر دگرگون شده است و اتمسفر حاکم گام برداشتن برای دوستی و نزدیکی بیشتر است.

بدبینی ای که ما نسبت به انگلیسی ها داریم یک بحث عمومی است ولی در مورد همه کس و همه جا صدق نمی کند. ما می بینیم که این فرهنگ بدبینی وحشتناک نسبت به انگلیس از سال 1332 و برخوردهای نفتی ایران و انگلیس آغاز شد. در آن رابطه یادمان هست که همه آن کسانی که به انگلستان خدمت کردند، جز مبارزان علیه انگلیس قلمداد شدند و همه آن هایی که واقعا مبارزه کردند جزء خائنین و جاسوسان انگلیس قلمداد شدند. در آن تاریخ برای ما یک فرهنگ وارونه برای ما درست شد که آثار آن همچنان وجود دارد. باید ببینیم که آن​هایی که مبارز علیه انگلیس قلمداد می شوند آیا واقعا مبارز هستند و آن هایی که وابسته به انگلیس و جاسوس انگلیس خطاب می شوند، آیا واقعا اینگونه بوده اند؟ بنده شدیدا مخالف این فرهنگ هستم و این فرهنگ وارونه ما را به جایی رسانده که خودمان به دست خودمان به خودمان تیر می زنیم و تیشه به ریشه خودمان می زنیم. این به این معنی نیست که انگلیس علیه ما کار نمی کند و یا نکرده است. هر دولتی به خصوص انگلستان که یک دولت استعماری بوده است طبیعی است که دنبال منافع خود می گردد. ولی ما چه مردمی هستیم که به آن هایی که به منافع انگلیس خدمت کردند را قهرمان ملی خودمان قلمداد می کنیم و آن هایی را که مبارزه کردند را خائن مطرح می کنیم.

در روابط بین الملل و در برخوردهای بین کشورها هرکس به دنبال منافع خود است. اگر ما در حفاظت از منافعمان غفلت داریم و به جای حفظ منافع به دیگری خدمت می کنیم، این دال بر این نیست که خداوند آن دیگری را برای ضدیت با ما خلق کرده است.

رئیس هیات پیشین دوستی پارلمانی ایران و انگلیس، داماد ایرانیان بود و همسرش ایرانی الاصل بود. من آن شخص را از نزدیک می شناسم که تا چه اندازه به فرهنگ و تمدن و هویت ایران علاقه مند است. اما در رابطه با همین شخص وقتی که می آمد به تهران هزار مطلب ادا می شد و سعی می شد که آثار بهبود روابط را پایمال کنند. الآن نیز جک استرا به عنوان رئیس گروه دوستی همیشه نظر موافق نسبت به ایران داشته است. حتی در دولت تونی بلر که دشمنی خاصی با ایران به دلیل پشتیبانی از سیا%:.8)D8� های جرج بوش داشت، جک استرا به عنوان وزیر خارجه در بسیاری از سیاست ها با او موافق نبود و همکاری هم نمی کرد. شک ندارم که این شخص علاقه مند به بهبود روابط با ایران است. آن چیزی که لازم است این است که آمدن هیات های پارلمانی، اعلام حسن نیت است. اگر ما مهمانداران در پذیرایی از این هیات ها برنامه از پیش :.77عیین شده ای نداشته باشیم و این هیات به تعمد و یا به اشتباه بخواهند با افرادی دیدار بکنند که آن ها مورد تایید دولت جمهوری اسلامی نیستند این گناه هیات پارلمانی نیست بلکه این گناه مهمانداران است. درحالی که در سفر اخیر هیات پارلمانی اتحادیه اروپا دیدیم که وزارت امورخارجه و مجلس، هیچکدام این مسئولیت را نپذیرفتند و از زیر آن شانه خالی کردند. نتیجه این شد که هیات حسن نیت کارش سو نیت از آب درآمد. اینکه یک هیات پارلمانی به کشورما سفر می کند این کار نشان دادن حسن نیت است و ما باید دست از این خورده پردازی ها و متلک گفتن ها که در شان این ملت نیست برداریم و خانه خود را منظم کنیم و اگر کسانی می آیند و می روند ، ما باید برای آن ها برنامه تعیین بکنیم و باید از آن ها بخواهیم که مطابق برنامه عمل بکنند و لاغیر.

27219

 

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 330350

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 12 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام IR ۱۰:۳۸ - ۱۳۹۲/۱۰/۱۶
    15 1
    شماها هم دیگه بهانه نگیرید؛ اگر نمیتوانید از این سفر بهره ببرید لطفا تقصیر را گردن دیگران نیندازید.
  • حسام + 10 A1 ۱۰:۴۸ - ۱۳۹۲/۱۰/۱۶
    31 2
    اتفاقا بر عکس. اگر سفر استراو به ایران انجام نشود فردا گروه‌های فشار هر کسی‌ را که دلشان خواست تهدید می‌‌کنند. صمنا اگر انگليس اين قدر بد است شما 40 سال است آنجا چكار مي كنيد؟؟
  • بی نام A1 ۱۱:۰۱ - ۱۳۹۲/۱۰/۱۶
    15 2
    خوشگل پسر اونیکه که به نظرات شما وقعی میگذاشت دیگه سر کار نیست.