در حالیکه چانه زنی غرب در دوران گذشته بر سر فعالیت 900 سانتریفوز فعال در ایران بود، سانتریفیوژهای فعال در ایران امروز به 18 هزار دستگاه افزایش یافته است.

بالاخره پس از سالها گفتگو، کشورهای 1+5 با ایران در تاریخ 24 نوامبر 2013 در خصوص برنامه هسته‌ای کشورمان به توافق دست یاقتند. موضوع هسته‌ای ایران چندین سال بود که توسط کشورهای غربی بیش از حد بزرگنمایی شده بود. 

علیرغم گفتگوهای متعددی که در طی این چند سال توسط دول اروپایی و کشورهای 1+5 انجام شد حق غنی سازی ایران که بر طبق مفادNPT از حقوق قانونی و مصرح همه کشورهای عضو این پیمان به منظور استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای است و مدتها توسط دول غربی نادیده انگاشته می شد به تأیید و تثبیت رسید.
نگاهی به تاریخ مسالۀ هسته ای ایران نشان می‌دهد تلاشهای کشورمان مبنی بر حل این مساله با پیشنهاداتی از قبیل ایجاد کنسرسیوم، موضوع تبادل سوخت هسته ای و بیانیه تهران در سال 2009 و طرح های بیشمار دیگری که ارائه گردید، از سوی کشورهای غربی بی پاسخ ماند.
به طورکلی غرب به استثنای دیپلماسی از همه ابزارهای ممکن برای تسلیم شدن ایران استفاده نمود. این اقدامات طیف گسترده ای از جمله حمایت و استفاده از گروههای تروریستی جهت انجام اقدامات تروریستی در داخل ایران، ترور دانشمندان هسته ای، استفاده از ویروس‌های کامپوتری، جاسوسی و ... که ریشه در افکار نومحافظه کارانه برخی رهبران کشورهای غربی داشت را شامل می شد.
اما در جهت مقابل ایران سعی داشت تا با اعتماد سازی به حقوق مصرح خود در معاهده NPT دست یافته و آن را حفظ نماید. از همین رو تحریم‌ها نیز نتوانست مقصود و منظور کشورهای غربی را که در راستای کاهش روند پیشرفت هسته ای ایران بود، فراهم آورد. در طی این سالها جمهوری اسلامی ایران با پیشنهاد برگزاری کنفرانس خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای و همچنین صدور فتوا توسط مقام معظم رهبری مبنی بر ممنوعیت تولید، ‌استفاده و کاربرد هرگونه سلاحهای کشتار جمعی گام بزرگی را در جهت اعتماد سازی برداشت. اما کلیه تلاشهای ایران از سوی جنگ طلبان و فرضیه سازان نومحافظه کار نادیده انگاشته می شد. در حالیکه افزایش تحریمها هم نتوانست مردم ایران را وادار به تسلیم بدون قید و شرط در مقابل غرب نماید و برخلاف انتظار غرب نتایج زیر را در برداشت:
1- عدم کارایی ِ تحریمها : هنوز هم برخی از سیاستمداران غربی بر این باورند که تحریمها باعث شد تا ایران بر سر میز مذاکره حاضر شده و به تفاهم با غرب نائل آید. در حالی که اقدامات غرب مبنی بر افزایش فشار و تحریم بر ایران به دو دلیل انجام می پذیرفت:
الف: افزایش نارضایتی داخلی و ب: کُند نمودن روند پیشرفت هسته ای ایران که در هر دو مورد استفاده از ابزار نامشروع از جمله استفاده از گروههای تروریستی در دستور کار غرب قرار داشت.
در مورد نخست، انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 2013 منجر به وحدت بیشتر و عزم مصمم تر مردم ایران برای پیگیری حقوق هسته ای خود گردید و تلاش غرب برای ایجاد نارضایتی و انشقاق در صفوف سیاستمداران ایرانی ناکام ماند.
در ارتباط با مورد دوم نیز اقدامات و فشارهای دول غربی نتیجه عکس داد و موجب پیشرفت برنامه هسته ای ایران گردید. در حالیکه چانه زنی غرب در دوران گذشته بر سر فعالیت 900 سانتریفوز فعال در ایران بود، سانتریفیوژهای فعال در ایران به 18 هزار دستگاه افزایش یافته و به دلیل عدم ارائه سوخت 20 درصدی راکتور اتمی تهران توسط دول غربی که جهت تهیه داروهای افراد مبتلا به سرطان بکار می رود و توسط آمریکا در زمان شاه ساخته شده بود، ایران خود رأسا مبادرت به تهیه سوخت بیست درصدی و میله های سوخت نمود.
بنابراین تحریم‌ها به جای آنکه باعث کند شدن روند پیشرفت هسته ای ایران شود به آن شتاب بخشید. تجربه تاریخی نیز نشان میدهد تاکنون هیچ کشوری در مقابل تحریمها تسلیم نشده است.
2- پیروزی عقلانیت بر احساسات ایدئولوژیکی: توافقنامه ژنو پیروزی سیاستمداران عاقل و واقع گرا در مقابل سیاستمداران ایدئولوگ و نومحافظه کار بود. سیاستمداران نومحافظه کاری که تنها راه چاره و رسیدن به نیات خود را استفاده از ابزار جنگ و تحریم می دانند و بنام حقوق بشر و آزادی و ... از هرگونه ابزار ضدحقوق بشری از جمله اقدامات تروریستی برای تسلیم طرف مقابل استفاده می کنند.
این توافقنامه نشان داد که همچنان دیپلماسی بهترین راه حل بحرانهای جهانی فعلی است. جنگهای آمریکا در عراق وافغانستان نتوانست کمکی به منطقه نموده و تنها منجر به تقویت و افزایش گروههای تندرویی گردید که توسط متحدین آمریکا در منطقه حمایت می شدند. از سوی دیگر اقدامات برخی از متحدین آمریکا تنها به افزایش تنشهای قومی و مذهبی در منطقه کمک نمود. با نگاهی به نقشه خاورمیانه می بینیم که همه این کشورها مستعد چنین تنشهایی هستند و متحدین آمریکا نیز نمی توانند از خطری که خود ساخته اند، گریزی داشته باشند.
3- رهیافت برد- برد: در هر مذاکرۀ عاقلانه ای برای نیل به موفقیت باید طرفین مذاکره رهیافت متوازن و متعادلی را در نظر گیرند. در موافقتنامه ژنو ایران از یکسو به تعهد خود در خصوص ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای خویش با نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی متعهد گردید.
شواهد این مسأله را قبلاً نیز با توجه به صدور فتوای حرام دانستن ساخت هرگونه سلاح های کشتار جمعی توسط رهبری و موافقتنامه سازمان انرژی اتمی ایران با آمانو، رییس سازمان انرژی اتمی مبنی بر نظارت بر تأسیسات هسته ای ایران و همچنین ابتکار خاورمیانه عاری از سلاحهای هسته ای نشان داده شد.
از سوی دیگر غرب نیز با تأیید حق غنی سازی توسط ایران و استفاده از فناوری هسته ای صلح آمیز و لغو بخشی از تحریمها توانست راهی را برای مصالحه و مذاکرات برد- برد ایجاد نماید. این توافق به نوبه خود کشورهای تندرو و سیاستمداران نومحافظه کار حامی اقدامات جنگ طلبانه را که منافع خود را در آشوب و هرج و مرج طلبی می بینند، در موضع ضعف قرار داد.

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 329097

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 4
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • حسين A1 ۰۶:۳۹ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۴
    1 0
    نتيجه تحريمها علاوه بر افزايش سانتريفوژها چيزهاي ديگري هم بود و هست و آثار آن خواهد بود
  • بی نام IR ۰۷:۳۵ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۴
    1 1
    و ايضاً بدبختى ملت مظلوم ايران
    • بی نام IR ۱۳:۱۸ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۴
      3 1
      کاش شاه هیچوقت نیروگاه اتمی بوشهر رو نساختــه بود!
  • نصیحت IR ۰۹:۰۶ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۴
    1 0
    تنها موردی که ما را پای میز مذاکره کشاند فشار تحریم ها بود و الا ما تسلیم خواسته های نامشروع غرب نمی شدیم.