دینداری و افراطی گری

افراطی گری، آفتی است که جوامع در همه اعصار، گرفتار آن بوده اند. در سخنان امیر المومنین علی (ع) است که نادان جزو تند روزی و کند روی رفتاری ندارد. تندروی زمانی رخ می دهد که فرد نادانسته در مساله ای وارد شود و به دلیل عدم اطلاع، تندرروی در رفتارش بروز می کند.
متاسفانه درفرهنگ ایران هم افراط و تقریط دیده می شود. برخی رسوم غلط به جا مانده از دوران حکومت پهلوی هنوز در میان مردم ما رواج دارد.بخشی از این فرهنگ غلط در کشور ما ریشه در همیت و حمایت های غلط دارد. این امر سبب شده است که در فضایی که افراد تندرو میانداری می کنند، افراد معتدل وارد نشوند.
نکته دوم در زمینه تندروی اثرات آن است که علاوه بر فرد، بر روی اجتماع هم اثر خود را می گذارد. نخستین اثر آن است که انسانهای تندرو معمولا پذیرش حرف معقول و منطقی را ندارند و در طول عمر خود کمترحرف منطقی را می پذیرند. اگر هم در مواقعی حرفی را بپذیرند، این امر از سر اجبار است و معمولا سکوت می کنند.شکسته شدن سکوت این افراد هم زمانی رخ می دهد که افراطی ها زمینه پیدا می کنند.
نکته سوم در این خصوص این است که بعد از انقلاب اسلامی ضرری که کشور از تندروی دیده است بسیار زیاد بوده است. ما در تاریخ ایران این قدرکه از تند روی ضرر دیدم از کندروی خسارت ندیدم. ضرری هم که این گروه به کشور وارد می کنند، معمولا به اسم منافع ملی است.
نکته چهارم درباره این مساله این است که این رفتار در میان هر دو گروه سیاسی کشور دیده می شود. صحنه گردانان این افراد هم معمولا در پشت صحنه هستند و دیده نمی شوند. در اوائل انقلاب این گروه چه بهره ها از مصادره ها اموال افراد نبردند، بعدها نیز از جابجایی اموال چه سودهایی بردند. در شرایط امروز کشور هم این گروه ها معمولا در پست هایی قرار می گیرند که کلید دار باشند. از آنجا هم که معمولا این حرکت ها زمان زیادی در بین مردم نمی ماند،برای اینکه در میان مردم بتوانند فعالیت های خود را ادامه دهند از تعابیر و عبارات که به اسم انقلاب است استفاده می کنند تا در بین مردم منفور نباشد .
نکته پنجم در شناخت این افراد آن است که افراطی ها برای اینکه کار خود را جلو ببرند با آبروی افراد معتدل بازی می کنند و افراد را تحقیر می کننددر حالی که چهره های معتدل،انسان های والایی هستند که اگر از آنها درست بهره می گرفتیم، می توانستیم بسیاری از مشکلات کشور را حل کنیم.خصوصیت دیگراین افراد این است که اگر کاری در حال انجام است شروع به نقد زدن می کنند و می گویند کار قابل انجام نیست . اگرهم کاری در حال به نتیجه رسیدن است، به گونه ای رفتار می کنند که آن امر به نتیجه نرسد.نمونه مشخص این امر را می توان در خصوص مذاکرات هسته ای و تیم مذاکره کننده کشورمان دید که اگر حمایت های رهبر معظم انقلاب نبود و ایشان اعضای این تیم را فرزندان انقلاب نمی خواندند، معلوم نبود افراط گرایان چه نکات منفی خلاف واقعی بیان می کردند.حرفم با این گروه آن است که بدانند که ادامه این روش ها موجب می شود مردم آنها را کنار بگذارند. اگر هم براساس دلسوزی و نیت خوب این رفتارها را انجام می دهند، آگاه باشند که به مردم ضرر می زنند،چون دینداری با افراطی گری سازگاری ندارد.

 نماینده سابق مجلس و استاد اخلاق

/27212