*در داخل امریکا نیروهای متعدد و متفاوتی وجود دارد که در حال منازعه با هم هستند و این دعوا در سنا متبلور شده است. نیروهای طرفدار اسراییل لابی خیلی قدرتمندی دارند که مرتب برکنگره فشار میآورند و میخواهند که فشار به اندازهیی باشد که دولت امریکا مجبور شود در مذاکرات نهایی مطالباتی را بگنجاند که تقریبا توافق را غیرممکن کند.
البته آنها تحلیلشان این است که تحریمها، ایران را پای میز مذاکره نشانده است و فکر میکنند با تحریمهای جدید و گستردهتر ایران به خواستههای حداکثری آنها تن خواهد داد. البته چنین تلقی اشتباه محض است.
*ما نمیگوییم تحریمها موثر نبوده است. موثر بوده اما تنها عامل نبوده است. شرایط و مسائل دیگری چون بر سر کار آمدن دولت دکتر روحانی و تیم جدید مذاکرهکننده هستهیی با ارزیابی مجدد از وضعیت ایران و منطقه بینالملل باعث شد ایران بر سر میز مذاکره بنشیند و توافقنامهیی را امضا کند. البته غیر لابیهای اسراییلی، نیروهای دیگری چون طرفداران منع اشاعه هستهیی و همچنین نیروهای طرفدار هژمونی امریکا هستند که این فشارها را اعمال میکنند. این سه گروه همواره بر کنگره فشار میآورند تا چنین لایحهیی را تصویب کند. البته درباره موضع تند اسراییل علیه توافق اخیر هم باید گفت اسراییل به سه دلیل این موضع تند را علیه توافقنامه اتخاذ میکند.
1- با این فشارها مذاکرهکنندگان امریکایی هنگام مذاکره سقف و کف تقاضاهایشان را بالا میبرند. پس اسراییل ضرر نمیکند.
2- اسراییل با این موضع تند میتواند اگر فردا اتفاقی افتاد بگوید ما که از قبل پیش بینی کرده بودیم. اما اگر اتفاقی نیفتد هیچوقت تقصیری را به عهده نخواهد گرفت.
3- در قبال اینکه نهایتا با اکراه رضایت خود را اعلام کند، از امریکا امکانات نظامی و امکانات امنیتی و غیره خواهد گرفت.
*دعوای جدی است. 26 سناتوری که این طرح را ارائه کردند؛ افرادی جدی و متاثر از تقاضاها و خواستههای اسراییل هستند. بنابراین دعوا واقعا جدی است و ساختگی نیست. ما میتوانیم بگوییم که ما یک شکافی را در میان نخبگان و سیاستگذاران امریکا ایجاد کردهایم و این دستاورد زودرسی است که نصیب ما شده.
* در حال حاضر دولت اوباما بسیار جدی ایستاده و این را به نفع خود میداند. همانطور که آقای اوباما و کری استدلالهایی را عنوان کردهاند که بسیار جالب است. اگر آنها را تحلیل محتوا کنیم متوجه میشویم که به چه مطالبی استدلال و استناد کردهاند که نباید تحریمهای جدید علیه ایران تصویب شود. و این امکان خیلی خوبی را به ما میدهد که در سطح بینالمللی و در داخل خود امریکا جهت تعمیق این شکاف به نفع طرفداران توافق و صلح فعالیت کنیم. پس نخست ما میتوانیم بگوییم یکی از نتایج زودرس این توافق، تغییر فضای بینالمللی به نفع ما بوده است. همینطور در داخل امریکا شکافی را در بین سیاستگذاران ایجاد کردهایم. من از هماکنون صدای ترک این اجماع بینالمللی علیه ایران را میشنوم. وقتی 19 شرکت و افراد را تحریم کردند حتی لاوروف نسبت به آن واکنش نشان داد. موضعی که لاوروف گرفت بسیار جالب بود چون آن را خلاف روح توافقنامه میدانست.
/17212
نظر شما