باوجود مخالفت های 36 کشور جهان با قطعنامه ضد ایرانی دولت کانادا علیه ایران ؛ 86 عضو مجمع عمومی سازمان ملل به قطعنامه ضدایرانی پیشنهاد شده از سوی دولت کانادا درباره به اصطلاح نقض حقوق بشر در ایران رای مثبت دادند.
در این قطعنامه ضد ایرانی که بیش از آنکه حاوی نکات فنی و حقوقی باشد ؛ بیشتر با اغراض و اهداف سیاسی تنظیم شده است ؛ نسبت به آنچه که تبعض علیه زنان، اقلیت های دینی و مذهبی و همچنین ایجاد محدودیت برای آزادی بیان و عقیده در ایران عنوان شده ؛ ابراز نگرانی شده است.
این نخستین بار نیست که دولت کانادا که به نقض حقوق شهروندان خود و نیز اذیت و آزار اتباع ایرانی شهرت دارد، در اقدامی کاملا سیاسی زمینه سازی برای تحت فشار قراردادن کشورمان را در دستور کار قرار داده است.
این قطعنامه که نشان از عصبانیت و آشفتگی دولت های وابسته به استکبار و صهیونیزم بین الملل از موفقیت های اخیر کشورمان در عرصه های مختلف بویژه در عرصه دیپلماسی و هسته ای است ؛ بازگو کننده حقایق و روند مردمسالاری در جمهوری اسلامی ایران نیست.
اقدام دولت کانادا بعنوان بانی اصلی قطعنامه کاملا نشات گرفته از اهداف و اغراض سیاسی است و قطعا اینگونه برخوردهای سیاسی نه تنها کمکی به پیشرفت و ارتقای وضع حقوق بشر نخواهد کرد بلکه بواسطه انگیزه های سیاسی دولت های امضا کننده ، اساسا هیچ دستاوردی در زمینه حصول آزادی های اساسی و حقوق انسانی ندارد.
دولت کانادا همواره کوشیده تا با دامن زدن به مناقشه حقوق بشری با احساسات اعضا سازمان ملل بازی کند و خود را به اصطلاح خیرخواه ملت ایران معرفی نماید.
این درحالی است که حمایت های آشکار دولت کانادا از اقدام های ضد انسانی و ضد بشری رژیم نژادپرست صهیونیستی در کشتار هزاران انسان بی گناه و بی دفاع ؛ حمایت های علنی دولت کانادا از اقدام های تروریستی گروهک منافقین؛ تبدیل شدن این کشور به پناهگاه اصلی کسانیکه دستشان به خون ملت ایران الوده است و حمایت های آشکار از اقدام های جاسوسی بر ضد ایران تنها نمونه های کوچکی از فعالیت های ضد ایرانی دولت اتاوا به شمار می رود و این درحالی است که انتقادات گسترده ای نیز در جامعه کانادا نسبت به رفتار دولتمردان این کشور در موضوع حقوق بشر وجود دارد که به شدت به اعتبار و جایگاه بین المللی این کشور لطمه زده است.
شکنجه زندانیان برای گرفتن اعتراف توسط ماموران سرویس های امنیتی و پلیس ؛ سو رفتار نظامیان کانادایی در افغانستان در هتک حرمت زنان افغان و کشتار مردم بی دفاع افغانستان و تداوم اشغالگری این کشور در افغانستان و نقض حقوق شهروندان افغان توسط نظامیان تا بن دندان مسلح کانادایی و بدرفتاری با مردم تنها نمونه هایی کوچکی از نقض حقوق بشر توسط کاناداست که چون لکه ننگی بر پیشانی دولتمردان این کشور خودنمایی می کند.
بدون شک گسترش فرهنگ اسلام هراسی، بیگانه ستیزی و نژادپرستی در جوامع غربی از نشانه های پایبند نبودن این کشورها به مبانی و اصول حقوق بشر است و فضای پدید آمده ناشی از اسلام هراسی رو به گسترش در کشورهای اروپایی سبب شده تا مسلمانان همواره در معرض بدبینی، تبعیض و آزار و اذیت قرار گیرند که این ها همه برخلاف ادعاهای حقوق بشری است.
امروزه در حالی انواع و اقسام تهمت ها را به جمهوری اسلامی ایران نسبت می دهند که پایتخت های کشورهای وابسته به آمریکا و اسراییل بهشت تروریست های خوناشامی همچون منافقین و پژاک و سایر گروه های تروریستی، حتی عناصر القاعده شده است.
در پایتخت های کشورهای غربی، از تروریست هایی که دستشان به خون هزاران نفر آلوده است به عنوان مدافع حقوق بشر یاد می شود و مورد احترام قرار می گیرند در حالیکه عمده آنان در برپایی اردوگاه های آموزشی، ارسال کمک های مالی و هدایت و سازمان دهی فعالیت های تروریستی بر ضد ایران یا مناطق دیگری از جهان نقش دارند.
تردیدی وجود ندارد که دولت کانادا و بسیاری از دولت هایی که ادعاهایی را در زمینه نقض حقوق بشر در ایران مطرح می کنند پرونده روشن و شفافی در این زمینه ندارند و رفتارهای دوگانه این کشور در موضوع حقوق بشر همواره مورد انتقاد قرار گرفته است .
یکی از نکات قطعنامه ضد ایرانی که روز گذشته به تصویب رسید ؛ موضوع نقض حقوق اقلیت های دینی در ایران است و این درحالی است که نمایندگان آنان در مجلس شورای اسلامی بارها اعلام کرده اند که اقلیت های دینی در ایران نیازی به قیم ندارند و همگی در کنار مسلمانان زندگی مسالمت آمیزی داشته و دارند.
نگاهی به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز نشان می دهد که ایرانیان زرتشتی ؛ کلیمی و مسیحی به عنوان اقلیت های دینی شناخته شده در ایران در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی، بر اساس آیین خود عمل می کنند.
به نظر می رسد پس از توافق هسته ای ژنو که فضای تازه ای را در روابط بین المللی کشورها گشوده است ؛ برخی دولت از جمله دولت کانادا و رژیم اشغالگر قدس در تلاشند با قطعنامه های پیشنهادی ضد ایرانی ؛ در این مسیر مانع تراشی کنند.
1717
