اقدام اخیر آمریکا قطعاً و بی‌هیچ شبهه‌ای، خلاف توافقنامه ژنو و الزامات طرفین در گام نخست است، زیرا یکی از محورهای صریح مقرر در رابطه با الزامات غرب در گام اول، "تعهد سیاسی آمریکا، اتحادیه اروپا و گروه 1+5 به عدم تصویب تحریم‌های جدید علیه جمهوری اسلامی ایران است". عبارت، "عدم تصویب تحریم‌های جدید" به معنای ضرورت عدم مبادرت به هرگونه اقدامی است که وضعیت تحریم‌های فعلی علیه ایران را تشدید کند و یا توسعه دهد.
از آنجا که روح توافقنامه ژنو، کاهش سیاست تحریم‌ها بویژه از جانب آمریکاست و تخلف از آن می‌تواند تهدیدی برای آینده تلقی شود، واکنش هوشمندانه، ارزیابی دقیق و ادراک پیامدهای این ماجرا توسط دستگاه دیپلماسی کشورمان می‌تواند راهگشا و کارساز باشد.
گروه مذاکره کننده ایران در واکنش به این اقدام متخلفانه آمریکا می‌تواند خواهان موضعگیری مناسب و عکس‌العمل سایر اعضای گروه 1+5 و مجامع و نهادهای بین‌المللی شده و از آنها بخواهد همچون دولت روسیه در جهت تقبیح و محکومیت حرکت اخیر آمریکا و مغایرت آن با تصمیمات جمعی اتخاذ شده در ژنو اقدام کنند. به عبارت دیگر اکنون در موقعیتی قرار داریم که می‌توانیم دیگر طرفهای توافق ژنو را به موضعگیری و واکنش علیه اقدامات آمریکا جلب کنیم و با تشکیل کمیسیونی، به بررسی ماهیت و ابعاد اقدام اخیر آمریکا، این دولت را وادار به عقب‌نشینی و تسلیم شدن در برابر مفاد توافقنامه ژنو نمائیم.
ج - اقدام تحریمی اخیر آمریکا علیه ایران هر چند چیز جدیدی نیست و ادامه مسیر پراشتباه آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران است، ولی تفاوت این اقدام با سایر اقدامات سابق در اینست که این بار تاثیرات عمیق‌تری بر وجهه آمریکا خواهد داشت و هزینه بیشتری را بر کاخ سفید تحمیل خواهد کرد. واقعیت اینست که اگر وزارت خزانه‌داری آمریکا این تحریم را چند ماه پیش انجام می‌داد، یک تأثیر داشت که صرفاً در حوزه اقتصادی قابل تصور بود، ولی امروز تأثیرات و هزینه‌های آن برای تصمیم‌سازان آمریکایی بسیار زیادتر و سنگین‌تر خواهد بود. این تفاوت از این جهت قابل ارزیابی است که اگر در ایران و جهان افرادی یافت می‌شدند که براساس ساده‌انگاری و خوشبینی‌های مضاعف، دل به حسن نیست دولتمردان آمریکائی دوخته و آنها را قابل اعتماد تصور می‌کردند، امروز با این قبیل حرکت‌های غیراصولی و مغایر با روح توافقات انجام شده، واشنگتن دیگر کسی را با خود به همراه ندارد.
قرار گرفتن آمریکا در مسیر تخلف از تعهدات و الزامات توافقنامه ژنو، این نکته را برای افکار عمومی ملتها و همچنین اراده‌های سیاسی و ساختارهای تصمیم گیری رسمی کشورها تثبیت می‌کند که دولت آمریکا آغازگر مسیر تضعیف توافق ژنو بوده و هرگز طرف مطمئنی برای ایجاد تفاهمات بین‌المللی نیست. بدین ترتیب، تردیدی نیست که اقدام اخیر وزارت خزانه‌داری آمریکا علاوه بر وارد ساختن لطمه بزرگ حیثیتی به آمریکا، دمکراتها را یک گام دیگر از مسیر پرامتیاز حل مشکل با ایران که به عنوان یک برگ برنده در صحنه مبارزه انتخاباتی آینده می‌توانست مورد استفاده قرار گیرد، دورتر ساخت.
/27212
نظر شما