- یک ماه و نیم قبل از انتخابات 88 و یا شاید هم کمی بیشتر تا 20 روز، یک ماه بعد از انتخابات را من روز نویس کردم و همه آن چه که هر کسی هر چیزی گفته‌است و آمده‌است و رفته‌است را یادداشت کرده‌ام. هر شب نیم ساعت وقت می‌گذاشتم و مطالب را می‌نوشتم. یادم است که در وقایعی که اتفاق می‌افتاد را همیشه می‌نوشتم. من از انگلستان هم که اخراج شدم شرح آن را نوشتم. معمولاً اتفاقات مهمی که می‌افتد یا این که در جریانی قرار می‌گیرم که اتفاق مهمی قرار است بیفتد، شرح وقایع را می‌نویسم.
- [آقای هاشمی] ایشان همه را می‌نویسد. من همه را نمی‌نویسم. ولی وقتی احساس می‌کنم اتفاقی می‌خواهد بیفتد یا اتفاقی می‌افتد، می‌نویسم که از ذهنم خارج نشود. یادم است آن موقع، قائم مقام من در ستاد انتخابات آقای شریفی راد بود. بعضاً به ایشان هم می‌گفتم وقتی کسی می‌آمد و صحبتی می‌کرد، به ایشان می‌گفتم صحبت‌هایشان یادتان بماند. چون من سرم شلوغ بود. بعد سر فرصت از ایشان می‌پرسیدم و می‌نوشتم.
- من از 4 - 5 ماه قبل از انتخابات 88، احساس کردم برنامه‌ای در پیش است. نمی‌دانستم برنامه چیست ولی احساس می‌کردم برنامه‌ای برای کشور در پیش دارند اما این برنامه چیست نمی‌دانستم. در مطالبی که عرض می‌کنم سعی‌ام بر این است که مشکلی را پیش نیاورم. الان ملکت نیاز به آرامش دارد. این که می‌گویم نیاز به فضای آرام دارد، در فضای آرام و شفاف واقعیتها را نشان خواهد داد. اگر فضا غبارآلود باشد، به نفع عده‌ای است که نمی‌خواهند مسائل روشن شود. من نمی‌خواهم به نفع آن عده حرکت کنم. وقتی فضا آرام و شفاف باشد خود به خود واقعیتها خودش را نشان می‌دهد. امکان دارد زمان ببرد اما روشن می‌شود.
- این که ما از دولت نهم و دهم بگوییم و گزارش دهیم که این دولت، هیچی در اختیار ما قرار نداده‌است، آرام آرام خودش را نشان می‌دهد. این‌ها چیزهایی است که نیاز نیست بگوییم. خیلی‌ها از ما سوال می‌کنند که چرا شما نمی‌آیید این حرف‌ها را بگویید. من می‌گویم اتفاقاً شاید یک عده از این‌ها می‌خواهند که ما بیاییم و بگوییم تا فضا تبدیل به یک فضای رو در رو شود. فضای رو در رویی فضایی نیست که مردم به آن نگاه کنند. فضای رو در رویی می‌شود فضای رقابت و فضای سیاسی محض و تنش زا.
- من خودم شخصاً از این فضا پرهیز دارم و ترجیح می‌دهم چنین نشود. می‌گویم خب فردا روشن می‌شود. مثلاً الان آزادی در درون دانشگاهها را عنوان می‌کنند. خب این مطلب آرام آرام روشن می‌شود که آزادی که این‌ها می‌خواهند یعنی چه و تعریف‌شان از آزادی چیست؟ آن وقت می‌بینیم که آزادی بوده‌است یا نبوده است؟ الان وجود دارد یا ندارد. اگر حرف این‌ها از شور و نشاط سیاسی دانشجویی همانی است که در دوران اصلاحات بود، خب ما که نتیجه و محصول آن دوران را دیدیم. آن سیاست‌ها که مشخص است چیست. ما دیدیم اما شاید آن جوان 18-19 ساله خیلی به یادش نیاید ولی ما که به یاد داریم که آن فضا چه بود و الان فضا چیست. این‌ها نمایان خواهد شد و نیازی به توضیح و بیان ندارد.
- من این یادداشت‌ها را دارم و یک روزی که مصلحت باشد این یادداشت‌ها را منتشر می‌کنم که چه کسانی به ستاد انتخابات آمدند و چهها گفتند. بالاخره دوستان دیگری نیز همچون آقای شریفی راد هم بودند. در آن یادداشت‌ها نوشته‌ام که از ستاد آقای موسوی و ستادهای دیگر چه کسانی به ستاد مراجعه کردند و با چه وضعیتی و چگونه آمدند و چه حرف‌هایی زدند و چه فشارهایی از سوی آقایان کاندیدا بر ستاد وارد می‌شد. یادم است حدود ساعت 4 بعدازظهر روز رأی‌گیری در حالی که ما به سبب اعلام کمبود برگه رأی از سوی استاندار تبریز و اصفهان، به آن جا برگه رأی می‌فرستادیم، از ستاد آقای موسوی که برخی از آن‌ها هم اکنون وزیر هستند، به ستاد آمدند و حرفهای تندی زدند. ما هم با آرامش حرف‌هایشان را شنیدیم و گفتیم خب نظر شما چیست؟ آن‌ها گفتند شما باید ارسال می‌کردید و نکردید و فلان. من به آن‌ها گفتم یک میلیون برگه برای آن‌ها فرستادیم و رسیده‌است. شما چرا این طور برخورد می‌کنید؟ در جواب گفتند: نه نیت شما این طور بوده است و آن طور بوده‌است و قصد داشتید فلان کار را بکنید. مباحثی را عنوان می‌کردند که مشخص بود این‌ها به دنبال ایجاد تنش هستند. کاملاً معلوم بود.
/2727
نظر شما