اندر مزایای زبان نرم روحانی

با تحولاتی که در سیاست خارجی دولت یازدهم رخ داده است، شاهد تغییر نگرشی بین المللی نسبت به ایران هستیم. هر سلامی بی پاسخ نخواهد ماند. چاقوی تیز را گوشت نرم کند می کند. اگر زبان نرم نبود نمی توانست در بین دندانها به حیات خود ادامه دهد. به نرمی با درشتان می توان ساخت. عرصه بین المللی عرصه گفت و گوست. سیاست هم هنر مصالحه و گفت و گوست. با نگاهی دوباره به محیط پیرامونی کشور و بهره گیری از توانهای دو سویه ما با آنها، می توانیم موقعیت خودمان را در محیط بین الملل ارتقا دهیم. کشوری در عرصه بین الملل موفق خواهد بود که سیاست خارجی آن، برخاسته از سیاست داخلی مثبت و سازنده آن باشد.
در عرصه بین الملل هیچ دشمنی و دوستی، ثابت و پابرجا نیست، بلکه این منافع ملی است که از ثبات برخوردار است. زمانی ما با عراق در جنگ بودیم، ولی امروز مناسبات بسیار نزدیک و دوستانه با عراق داریم. گفت و گوی مقامات ایرانی با مقامات آمریکایی نشان دهنده اراداه ملی ایران برای استیفای حقوق ملی ماست. این نکته ای مثبت در روند سیاست خارجی ماست که مورد حمایت رهبران و ملت ایران است.
مدتی بود که تحرک کمی بین ایران و محیط پیرامون بود، اکنون دولت یازدهم می کوشد این فضای بی تحرک را شادابی و سرزندگی بخشد. سفر دوره ای وزیر امور خارجه به کشورهای پیرامون و سفر مقامات همسایه به کشور ما، نشان از تحولاتی دارد که بی شک موجب کاهش تنش ها و گسترش روابط فیمابین خواهد شد.
در افغانستان تحولاتی بنیانی و اساسی در جریان است و اگر بپذیریم که امنیت ملی ما با امنیت ملی افغانستان گره خورده است، لاجرم ما هم نیز باید در صحنه افغانستان با این کشور دوست، برادر، هم زبان و هم دین همکاری داشته باشیم. منافع و نگرانی های مشترکی بین ایران و همسایگان وجود دارد. نمی توان در ماورای بحار بدنبال همپیمان بود و همسایگان را فراموش کرد. گفته می شود که همسایه نزدیک، بهتر از خویشاوند دور است. هنگامی که هر ایرانی در داخل خاک افغانستان خود را ایرانی معرفی می کند، با او بدیده احترام نگاه می کنند و با او به خوبی و مهربانی رفتار می شود. اما نگاه ما به افغانهای پناهنده در ایران چگونه است؟ افغانستان در حال پوست انداختن است. افغانستان در حال تحول است و این تحول برای ساختن جامعه ای نوست. باید افغانستان را باور کرد. بازاری 30 میلیونی در آینده در کنار ما خواهد بود. نزدیکی های فرهنگی ما با آنها باید مورد ملاحظه قرار گیرد. افغانهای مقیم ایران در عرصه های صنعتی، آموزشی و مهارتهای فنی تجربیات و آموزشهایی را دریافته اند و مهارتهایی را از ایران کسب کرده اند. آنگاه که آنها به وطن خویش بازگردند، این مهارت ها و پیشه ها و نوع تفکر را به آن جامعه منتقل خواهند کرد و سبب نزدیکی و چسبندگی بیشتر دو ملت خواهند بود.
جمهوری آذربایجان در شمال ایران، جامعه ای بشدت در حال تحول و پیشرفت است. ما باید باور داشته باشیم که کشورهای پیرامون در حال تحول هستند و با نگاه مثبت به این تحولات، دامنه دوستی های خود را در پیرامون گسترده تر کنیم. با نگاهی به تعداد ورود و خروج مسافران از مرزهای ایران در می یابیم که مرزهای ما با همسایگان آمار ورود و خروج زمینی قابل توجهی را ارائه می دهند. این نکته مثبتی است که می توان بدان توجه کرد و از آن بهره گرفت.
همان گونه که ایران در عراق فعال است باید در دیگر مناطق پیرامونی نیز فعال بود. ایران دارای توانایی های بسیاری در کادرهای دیپلماتیک ورزیده است و با تحولاتی که پیش آمده است، جایگاه ایران در منطقه و جهان افزایش خواهد یافت. در این زمینه لازم است که تک صدایی در عرصه دیپلماتیک و سیاست خارجی رعایت شود. رمز پیروزی ما می تواند وحدت باشد، وحدت در کردار و گفتار. پشتیبانی همه مردم از دولت در عرصه های مختلف، از بخشهای اقتصادی تا فرهنگی، سبب انسجام ملی خواهد شد. ما یارای آن را داریم که سیاست خارجی مستقلی داشته باشیم و خواهیم داشت. نه می خواهیم از بالا به به ما بنگرند و نه می خواهیم از بالا به دیگران بنگریم. نگاه ما در عرصه بین الملل احترام متقابل و گفت و گوی هم سطح بدون در نظر گرفتن اندازه و قدرت اقتصادی است.
نیک می دانیم که در عرصه اقتصاد و تجارت بین الملل میزان تأثیر گذاری به اندازه تولید اقتصادی بستگی دارد ولی در عرصه دیپلماتیک و سیاست بین المل در مجامع بین المللی و حقوق بین الملل، همه کشورها و واحدهای سیاسی بدون در نظر گرفتن بسیاری عوامل، همه با هم برابر و از حقوقی یکسان برخوردارند. هم در نگاه دیگران به ما و هم در نگاه ما به دیگران، می خواهیم این قاعده حقوقی رعایت شود و رعایت خواهیم کرد.

برای مشاهدۀ وبلاگ دکتر بهرام امیراحمدیان اینجا کلیک کنید