بدیهی‌ترین شرط نیل به اهداف تدوین شده در سیاست خارجی کشور رعایت اصل تطابق هدف و وسیله است. اهداف بزرگ، اراده ملی، عزم مسوولان، تصمیم‌گیری و امکانات فراوان می‌طلبد که صرفا کمی هم نیستند بلکه پشتوانه آن باید عقلانیت نهادینه شده در چگونگی مدیریت تحولات داخلی و خارجی قرار گیرد.
طبیعی است که وجود امکانات کمی قابل توجه شرط لازم است و می‌توان برای اهداف بزرگ اقدام کرد و نه شرط کافی. لذا اهداف بزرگ نظیر ظهور و بروز به عنوان یک قدرت منطقه‌یی و دستیابی به آنها، نیازمند یک روش‌شناسی فراملی، فراجغرافیایی و پشتوانه اعتقادی است و عقلانیت باید در خدمت این روش‌شناسی قرار گیرد که جنبه جهانشمول و عمومی دارد.
بسیج امکانات و افزایش و تولید ثروت برای کسب قدرت و دستیابی به اهداف کلان باید به عنوان مهم‌ترین کار فکری و سازمانی نخبگان قرار گیرد. البته هر سطحی از اهداف نیازمند مجموعه توانمندی‌های خاص و مرحله‌یی خودش بوده و ایجاد یک منطق یکنواخت و پایدار درونی میان اهداف از یک‌طرف و میان اهداف و وسایل از طرف دیگر نیز از اهمیت بسزایی در دستیابی به اهداف تدوین شده در سیاست خارجی برخوردار است. رویکرد، نتایج و دستاورد ژنو 3 نه خواسته‌یی ایده‌آل طرفین بلکه نقطه تقاطع واقع‌گرایی ایران و امریکا در نگاه به روابط بین‌المللی است.
باید به دنبال طراحی راهبردی بود که این روند به شناسایی قدرت منطقه‌یی ایران توسط امریکا و برخورد ایجابی با ایران برای ایفای یک نقش مثبت و مسوولانه در سطح منطقه و جهان بیانجامد. شکوفایی روابط بین‌المللی و منطقه‌یی ایران تمامی ضرر و زیان دوران دولت پیشین را هم جبران می‌کند.
اگر چه اعتماد به امریکا مشکل است ولی هم نشدنی نیست و هم ریسک‌پذیری یکی از شاخصه‌های سیاستمداران در سیاست خارجی است که بی‌شک باید در پرتو استفاده موثر و به‌موقع از اهرم‌های قدرت همراه باشد. نتیجه این اجلاس نشان‌دهنده نیاز دو طرف به رسیدن به پایه و فهم مشترکی برای تفاهم در صحنه بین‌المللی است تا از درجه هرج و مرج که شاخصه اصلی نظام بین‌الملل است کاسته شود و این خود دستاورد بزرگی است. نگاه به سیاست خارجی ایران و تعریف آن در درون سیاست بین‌الملل در درجه اول ناشی از تعریف جایگاه و عملکرد کشور یا به‌قولی نقش سیاست و حکومت و جهت‌گیری‌های آن در مدیریت و هدایت تحولات داخلی و معادلات جهانی است.
در عرصه سیاست، قدرت‌یابی اصل اولیه بوده و این امر از مسائل مهم حکومت‌ها است که نیاز به آشنایی با مسائل قدرت، ثروت، فهم مسائل جهانی و مدیریت آن داشته و برای طراحی و اجرای سیاست‌ها به افرادی با شخصیت منزه و اندیشه والا با اطمینان به نفس، آماده یادگیری و پیچیدگی ذهنی و رفتاری همراه با قابلیت‌های کارهای گروهی نیاز دارد.
دست اندرکاران و طراحان سیاست خارجی ایران باید با توجه به مجموعه شرایط حاکم بر جهان، منطقه و کشور به نظریه‌پردازی در روابط بین‌الملل و سیاست خارجی، استفاده بهینه از قدرت نرم و پتانسیل کشور، گفتمان‌سازی در صحنه جهانی و حضور طراحی شده و با برنامه در نقاط مختلف دنیا برای ایجاد همسویی و پیدا کردن زمینه همکاری مخصوصا در حوزه‌های تمدنی ایران، تقویت رابطه با مللی که از جهت فرهنگی و قومی به اهداف ایران نزدیک هستند و تبدیل روابط تجاری به همکاری‌های عمیق و همه‌جانبه و استفاده از روش‌های علمی و نوین به عنوان نمونه روش ایمن‌سازی در مدیریت سیاست خارجی بپردازند.
/29212
نظر شما