چرا ترکیه عقب نشینی کرد؟

این ادعا ناظر بر رفتارهای تازه از سوی ترکیه است که برخی از مشخص ترین آنها را می توان به شرح ذیل بر شمرد:

- تغییر محسوس در لحن تهاجمی و تخاصمی آنکارا نسبت به سوریه
- رویکرد متفاوت و البته سازنده نسبت به نشست ژنو2 و تلاش برای راضی کردن مخالفان و معارضان سوری برای شرکت در این نشست، بدون داشتن پیش شرط های گذشته.
- ترک ادعای کناره گیری اسد از قدرت و عدم اصرار به آن مانند گذشته.
- تعدیل مناسبات سیاسی با ریاض به گونه ای که آنکارا با احتیاط و حزم بیشتری نسبت به دو سال گذشته با سعودی رفتار می کند
- تلاش برای نزدیکی و ایجاد روابط صمیمانه با ایران که دعوت رسمی ترکیه از دکترروحانی برای سفر به این کشور و نیز اظهارات احمد داووداوغلو وزیر خارجه این کشور در سفر به تهران موید آن است.
- تلاش برای توسعه همکاری های سیاسی و اقتصادی با روسیه با وجود اینکه اختلاف نظر فاحشی میان دو کشور در خصوص مسائل خاورمیانه  و از جمله سوریه بوده است. سفر نخست وزیر ترکیه به روسیه موید این ادعا است.

در همین حال برخی از دلایل این عقب نشینی آشکار ترکیه از سیاست های دو سال گذشته که می توان از آن به عنوان بازگشت به سیاست تنش صفر با همسایگان یاد کرد به قرار ذیل هستند:

- شکست فاحش تلاش های ترکیه در سوریه برای سرنگونی بشار اسد
- افزایش فشارهای داخلی به دولت عدالت و توسعه اردوغان در پی سرریز بحران سوریه به داخل ترکیه
- مسجل شدن توافق واشنگتن - مسکو بر سر حل وفصل بحران سوریه بدون توسل به اقدام نظامی و بدون توجه به خواسته های محور ضد سوری ترکیه،عربستان،قطر
- درک شرایط جدید منطقه از سوی آنکارا با توجه به تغییر رویکرد و دیپلماسی آمریکا در خاورمیانه که خروجی آن دلالت بر بردوری جستن واشنگتن از دولت های ارتجاعی از جمله عربستان سعودی و سایر شیخ نشین های عربی و نیز کاستن از حمایت های بی دریغ از رژیم صهیونیستی است.
- افزایش هزینه های بحران سوریه بر اقتصاد ترکیه
- افزایش تنش ها و چالش های ترکیه در خصوص مسائل مربوط به کردها در صورت ادامه یافتن بحران سوریه
- خیانت عربستان به محور آنکارا، ریاض، دوحه و کمک به ساقط کردن دولت محمدمرسی در مصر که به شدت مورد حمایت اردوغان بود و منجر به شکست سیاست حمایتی ترکیه از روی کار آمدن اخوان المسلمین در مصر شد.
- مقاومت غیرقابل پیش بینی ایران در برابر تحریم های فلج کننده غرب که سرانجام منجر به پیروزی ایران در رسیدن به توافق تاریخی بر سرپرونده هسته ای با قدرت های بزرگ جهانی شد و تا این لحظه افق بسیار روشنی در همه زمینه ها برای ایران در منطقه و جهان به همراه آورده است.
- پیش بینی تنش های بیشتر درمنطقه درآینده نزدیک میان اسرائیل و آمریکا از یکسو و آمریکا و سعودی از سوی دیگر که ترکیه را وا می دارد سیاستی مستقل و مبتنی بر منافع ملی خود در برابر آنها اتخاذ کند.
- پیش بینی درگیری های محتمل درآینده نزدیک در منطقه میان اسلامگرایان افراطی از جمله سلفی ها و تکفیری ها با غیراسلامگرایان و یا با اسلامگرایان معتدل و از جمله با شیعیان که ترکیه قطعا بعنوان یک کشور مسلمان با رویه های معتدل، خود را یکی از اهداف سلفی ها می بیند.
- نیاز به ایجاد محورهای استراتژیک تازه سیاسی، اقتصادی و نظامی در منطقه، نخست برای رویارویی با بحران محتمل ذکر شده که قطعا در این چارچوب ایران یکی از اصلی ترین، قوی ترین و قابل اتکاترین شرکاء به حساب می اید و دوم فرار از انزوایی که ترکیه را تقریبا از همه سو در منطقه ( سوریه، عراق، عربستان، مصر و حتی رژیم صهیونیستی و تا حدودی روسیه) فرا گرفته است.
- تلاش برای نزدیک شدن به برندگان مناقشه سوریه از جمله ایران و روسیه به منظور سهیم شدن حداقلی درمنافع حاصل از پایان مسالمت آمیز بحران سوریه و کاستن از هزینه های در قدرت ماندن احتمالی بشار اسد بعد از نشست ژنو دو.