تفاوت گزارش روحانی با احمدی ن‍ژاد

دکتر حسن روحانی سه‌شنبه شب در راستای عمل به وعده‌یی که در مبارزه‌های انتخاباتی به مردم داده بود در رسانه ملی حاضر شد تا گزارش یکصد روزه عملکرد دولت تدبیر و امید را به مردم ایران ارائه دهد؛ گزارشی که هم از نظر شکل و هم از نظر محتوا با گزارش‌هایی که طی هشت سال گذشته توسط محمود احمدی‌نژاد در رسانه ملی ارائه می‌شد دارای تفاوت‌هایی اساسی بود.

در این نشست که توسط سه نفر از کارشناسان مطلع و آشنا به مباحث حوزه تخصصی ارائه می‌شد شاهد برقراری دیالوگ به منظور اقناع افکار عمومی بودیم؛ اتفاقی که مردم ایران در چند سال گذشته کمتر آن را تجربه کرده بودند، به گونه‌یی که به جای دیدن مونولوگ که توسط یک نفر و با نگرش خاص و برداشتی ویژه ارائه می‌شد این بار شاهد برقراری دیالوگی بودند که دو طرف با یکدیگر برای رسیدن به فهمی واحد به یک اندازه تلاش می‌کردند و اگر در برخی موارد نیز به توافق نمی‌رسیدند طبیعتا این مخاطبان تلویزیون بودند که باید به قضاوت می‌نشستند و مجبور نبودند شنونده یک بیان یک طرفه از سوی صاحب سخن باشند.

از منظر محتوا نیز رییس‌جمهور تلاش کرد تا گزارشی از ساعت‌های متفاوت مسوولیت خود و رویکرد و عملکرد دولت را ارائه کند. مشاهده شد که رییس‌جمهور در حوزه گزارش مباحث اقتصادی که زمان بیشتری از این گفت‌وگو را به خود اختصاص داد بسیار مسلط، خوش‌حافظه و مطلع بودند.
بیان آمار و ارقام در حوزه اقتصادی که به گونه‌یی منسجم و مبتنی بر تحلیل و با حفظ فشردگی در واحد زمان ارائه شد نشان می‌داد که حسن روحانی همان‌طور که در حوزه سیاست خارجی و مسائل امنیتی خود را دارای توانمندی‌های خاص نشان داد در این حوزه نیز به خوبی توانسته است بر اوضاع به اشرافی درخور تامل نایل شود و حداقل این است که وی اطلاعی دقیق از عملکرد تیم اقتصادی خود دارد و با زبانی مناسب و درخور فهم عمومی قادر است مسائل اقتصادی را به شکلی ملموس و روشن بیان کند.

ارائه واقعیاتی چون وجود بیشترین درآمد در دوره گذشته و در عین حال رسیدن به رکورد بدهکارترین دولت که واقعیتی بسیار تلخ را در کوتاهترین و رساترین جمله به تصویر می‌کشید و یا ارائه حجمی بزرگ از بدهی‌های دولت به بانک مرکزی، صندوق بازنشستگی و سازمان تامین اجتماعی که بالغ بر 200 هزار میلیارد تومان ارزیابی می‌شود و همچنین ارائه گزارشی چند جمله‌یی از تعهدات دولت قبلی که در سفرهای استانی برای دولت یازدهم ایجاد شده بود و اینکه آن دولت به رغم اینکه این قضیه مهمترین شاخص و برند آن دولت ارزیابی می‌شد، نتوانسته به بیش از 30 درصد از وعده‌های خود جامه عمل بپوشاند، همگی نشان می‌داد که چه شرایط فاجعه‌آمیزی در دهه گذشته بر کشور، حکمفرما بوده است و یا ارائه تحلیلی از مسکن مهر و اثراتی که بر تورم لجام‌گسیخته گذاشته است فضای کشور را که این دولت در این مقطع آن را تحویل گرفته به خوبی تفهیم کرد ولی هنر حسن روحانی در آن بود که با بیانی متین، سخنانی محکم و متقن و به دور از کاربرد واژه‌های ناپسند و غیرمعمول که در دهه قبل به فراوانی شنیده می‌شد سعی کرد تا تصویری گرچه تلخ اما منطبق با واقعیات فضای اقتصادی کشور برای مخاطبینی که به آنها وعده داده شده بود که گزارشی صد روزه را دریافت خواهند کرد، ارائه دهد. نکته مهم این است که هیچگاه این واقعیات تلخ فضای گفت‌وگو را تیره و تار نساخته و همواره آینده روشن و سرشار از امید را نوید می‌دهد. از این منظر می‌توان این نشست را گامی مهم برای برقراری یک ارتباط مستمر و دنباله‌دار میان حسن روحانی به عنوان رییس‌جمهور منتخب مردم با کسانی که به او رای داده‌اند و حتی آنها که به او رای نداده‌اند، دانست.
هر چند دکتر روحانی در رابطه با مسائل فرهنگی و سیاست داخلی خیلی سخن نگفت اما به نظر می‌رسد که به این مباحث بی‌توجه نیست. آنجایی که اعلام می‌کند فرهنگ دولتی نه، ولی دولت فرهنگی آری، یا وقتی در حوزه مباحث امنیتی سخن می‌گوید به ظرافت اشاره می‌کند که فضای امنیتی کمتر شده است و این نشانگر دغدغه‌هایی است که حسن روحانی نسبت به آنها بی‌توجه نیست ولی اولویت اصلی دولت یازدهم سیاست خارجی و حل و فصل پرونده هسته‌یی است که سایر مباحث منجمله اقتصاد، فرهنگ و سیاست داخلی را تحت سیطره خود قرار داده است.

/27212