1 ـ من همیشه فکر می کردم، و تاکنون هم، که رهبران شیعه به دلیل تربیت در مکتب اهل بیت (ع)، افراد عاقلی بوده و هستند. هم با ستم مبارزه می کنند و هم تقیه می کنند و هم در بزنگاه اهل مصالحه هستند. امروز این را بعینه در این تحولات دیدم. گرچه پیش از این هم در رفتار مراجع تقلید شیعه در ادوار مختلف تاریخ آن را به خوبی دیده بودم. جنس ایرانی هم همین تربیت را دارد:مقاوم و منعطف. من پایان دادن به جنگ تحمیلی عراق را هم ناشی از همین تربیت می دانم. آن هم اقدامی شجاعانه بود.
2 ـ دیگر این که فکر می کنم در این اقدامی که صورت گرفت، چه قدر تفاوت است بین این که کار به کاردان واگذار شود یا آن که به کارنابلد و بی تجربه سپرده شود. هر وقت کارهایمان را به آدمهای کاربلد سپردیم که البته تعهد و تقوا هم داشت، موفق شدیم. این راه ادامه بدهیم. اگر افراد نابلد را دوست داریم، بگذاریم درست تربیت شوند و به موقع کار را به آنان بسپاریم. عقل و تجربه بهترین هدیه های خداوند متعال هستند.
3 ـ یک چیز دیگر: در ایران دمکراسی قدم به قدم جای خود را باز می کند. وقتی صد روز قبل مردم تصمیمی گرفتند که در چهارچوب نظام اسلامی یک آدمی را با مشخصاتی که خود می خواستند انتخاب کنند، و نظام ظرفیت آن را نشان داد که به خواسته آنان احترام بگذارد، معنایش همین جا باز کردن دمکراسی است. این امتیاز و پیام بزرگی است که نظام به انتخاب مردم احترام گذاشت و به آسانی و بی دغدغه این ظرفیت را برای تغییر در اختیار مدیران منتخب گذاشت.
راستش ما هیچ وقت از افراط و تفریط خوش ندیدیم. باید قدردان این شرایط باشیم و بدانیم که انعطاف عاقلانه هدیه خداوندی است.
نظر شما