۰ نفر
۱۳ بهمن ۱۳۸۷ - ۱۶:۲۴

در یک آزمایشگاه نانوفیزیک در استرالیا از میکروروباتی موتوردار رونمایی شده که می‌توان آن را به درون جریان خون تزریق کرد.

فیلم علمی‌تخیلی «سفر معجزه‌آسا» ساخته سال 1966، داستان پزشکانی را بیان می‌کند که به همراه یک زیردریایی کوچک ‌می‌شوند و به درون بدن یک دانشمند فراری از شوروی تزریق می‌شوند تا از راه رگ‌های خونی او به محل لخته‌شدن خون در مغز او برسند و با باز کردن رگ او، جانش را نجات دهند.

این خط داستانی نامحتمل، تماشاگران را دعوت می‌کرد که ناباوری را کنار بگذارند و از یک داستان علمی - تخیلی خوب لذت ببرند.

بیش از 40 سال بعد، به یمن دستاوردهای تکنولوژی کوچک‌سازی یا مینیاتوری کردن برخی از پیش‌بینی‌های آینده‌گرای فیلم "سفر معجزه‌آسا" به واقعیت‌یافتن نزدیک‌تر شده است.

این هفته در آزمایشگاه نانوفیزیک در دانشگاه موناش در استرالیا از یک میکروروبات موتوردار رونمایی شد که مخترعانش اعتقاد دارند که آنقدر کوچک هست که بتوان آن را به درون جریان خون انسان تزریق کرد.

امید مخترعان این است که روزی این میکروروبات با کنترل از راه دور، بتواند تجهیزات حسگر را برای مشاهده درون رگ‌ها را با خود حمل و تصاویری برای جراحان ارسال کند. یا شاید بتوان این میکروروبات را به یک جراح مینیاتوری بدل کرد که لخته‌های خونی را می‌برد و شریان‌های مسدود را باز می‌‌کند یا بافت‌های صدمه‌دیده را ترمیم می‌کند.

اندازه این "میکروروبات" تنها یک چهارم میلی‌متر است، یا به قول جیمز فرند، دانشمند ارشد آزمایشگاه نانوفیزیک دانشگاه موناش، " به اندازه قطر دو یا سه موی انسان در کنار هم."

او می‌گوید: "ما به دنبال چیزی هستیم که بتوان آن را در شریان‌های انسان قرار داد، به خصوص در جاهایی که که با تکنولوژی‌های فعلی نمی‌توان به آنها دسترسی پیدا کرد."

روش‌های رایج جراحی "سوراخ کلیدی" و سایر روش‌‌های جراحی با حداقل برش، از لوله‌هایی به نام کاتتر استفاده می‌‌‌کنند، که به درون حفره‌های بدن یا شریان‌ها فرو برده می‌شوند.

اما این کاتترها انعطاف‌ناپذیر هستند، و علیرغم اندازه کوچک‌شان هنوز ممکن است به دیواره‌های شریان‌ها آسیب بزنند.

گروه دکتر فرند، در مقاله‌ای که اخیرا در نشریه Micromechanics and Microengineering منتشر کرده‌اند، نمونه‌ اولیه این روبات را که با موتوری بر اساس خاصیت "پیزوالکتریسسته" - یعنی همان انرژی که در ساعت‌های کوارتز یا فندک‌های اجاق گازها یا فندک سیگار به کار می‌رود- ساخته است.

مواد پیزوالکتریک سرامیک‌ها یا بلورهایی هستند که در پاسخ به فشار مکانیکی برق تولید می‌کنند.

در مورد این روبات، این مواد یک ریزساختار شبیه ابزار بیرون کشیدن چوپ‌پنبه را درون محفظه روبات به ارتعاش در می‌آورد که آن هم به نوبه خود یک "پروانه" ساخته شده از تاژک‌های نرم به رانش در می‌آورد.

مخترعان امیدوارند این رویات، مانند یک باکتری - اما در حالیکه از خارج بوسیله کنترل از راه دور هدایت می‌شود - بتواند در خلاف چهت جریان خون، دست کم در رگ‌های خونی که جریان خون در آنها خیلی شدید نیست، حرکت کند.

به گفته دکتر فرند، این ابزار بالقوه می‌تواند تصاویری را از درون رگ‌ها بفرستد، محموله‌هایی میکروسکوپی را با خود حمل کند، جراحی انجام دهد، بعد بوسیله سرنگ از نقطه ورود بیرون کشیده شود.

به گفته او اگر این روبات خراب شود، در جهت جریان خون به محل ورودش به بدن بازخواهد گشت و بعد می‌توان آن را بوسیله یک کاتتر میکروسکوپی آن را خارج کرد.

این گروه نمونه‌های اولیه موتورهای پیزوالکتریکی را تولید کرده است و اکنون به دنبال آن است که روش مونتاژ اجزای این روبات و ابزار مکانیکی که حرکت می‌کند و این میکروموتور را کنترل می‌کند، بهبود بخشند.

اما احتمالا سال‌ها طول خواهد کشید تا این روبات را برروی یک بیمار انسانی به کار برد.

این میکروروبات را با الهام از نام زیردریایی مینیاتوری در فیلم "سفر معجزه‌آسا"، "پروتئوس" نامیده‌اند. این نام در یک نظرخواهی بر روی وب‌سایت تکنولوژی Wired انتخاب شده است.

خبرگزاری فرانسه - ترجمه: بهار خراسانی

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 3116

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 0 =