به گزارش خبرآنلاین، قطب الدین راوندی از علمای بزرگ فقه و فلسفه شیعه است که کتب بسیار ارزشمندی نوشته است. قطب‌الدین روایت هایی از زندگی و پیش گویی های ائمه معصومین در کتاب «الخرائج و الجرائح» آورده است که در ادامه یکی از این روایت ها را درباره امام حسین که درود خدا بر او باد، می خوانید.
رازی که امام حسین برملا کرد
عده‌اى از دوستان و غلامان حضرت حسین که درود خدا بر او باد، قصد خروج از شهر مدینه را داشتند، امام به آن‌ها فرمود: در فلان روز از مدینه خارج نشوید؛ بلکه روز پنج شنبه حرکت کنید و از شهر بیرون روید و سپس افزود: چنانچه مخالفت کنید با خطر مواجه خواهید شد و دزدان راهزن، راه را بر شما مى‌بندند و ضمن غارت کردن اموال، شما را نیز به قتل مى‌رسانند.
اما آن‌ها مخالفت کرده و بر خلاف پیشنهاد امام از شهر مدینه خارج شدند؛ و عده‌اى از راهزن‌ها راه را بستند و بر آن‌ها یورش برده و تمامى آن افراد را کشتند و اموالشان را به غارت بردند.
وقتى امام حسین که درود خدا بر او باد، از این جریان آگاه شد، حرکت کرد و نزد والى مدینه رفت، همین که حضرت وارد شد، والى مدینه قبل از هر سخنى گفت: یابن رسول الله! شنیده‌ام که دوستان و غلامان شما را کشته‌اند و اموال آن‌ها را به یغما برده‌اند، امیدوارم که خداوند به شما و خانواده‌هایشان صبر و پاداش نیک عطا فرماید.
امام به او خطاب کرد و فرمود: چنانچه آن‌ها را شناسایى و معرفى کنم، آیا دستگیر و مجازاتشان مى‌کنی؟
والى مدینه گفت: مگر آن‌ها را مى‌شناسى؟
حضرت فرمود: بلى، آن‌ها را مى‌شناسم، همان طور که تو را مى‌شناسم و سپس به شخصى که حضور داشت، اشاره کرد و فرمود: این یکى از آن دزدان قاتل است.
آن شخص بسیار تعجب کرد و عرضه داشت: یابن رسول الله! چگونه تشخیص دادى که من یکى از آن‌ها هستم؟!
حضرت فرمود: چنانچه علامت‌ها و نشانه‌ها را برایت بیان کنم، تایید و تصدیق مى‌کنى؟
جواب داد: بلى، به خدا سوگند تصدیق و تایید خواهم کرد.
آن‌گاه امام حسین که درود خدا بر او باد، تمام نشانى‌ها و خصوصیات را یکى پس از دیگرى بیان کرد، استاندار مدینه به آن کسى که حضرت او را معرفى کرده بود، خطاب کرد و گفت: قسم به صاحب این منبر! چنانچه حقیقت را نگویى و اعتراف به گناه خویش نکنى، دستور مى‌دهم که تمام گوشت‌ها و استخوان‌هاى بدنت را ریز ریز کنند.
پس او در پاسخ گفت: به خدا سوگند، حسین بن على که درود خدا بر او باد، دروغ نگفته است، بلکه تمام گفته‌هایش حقیقت و واقعیت دارد، مثل این که در آن روز آن حضرت شخصا همراه ما بوده است.
بعد از آن والى مدینه دستور داد: تمام متهمین را احضار کردند و یک یک آن‌ها بدون هیچ گونه تهدیدى، اعتراف و اقرار به قتل و دزدى خویش کردند، سپس والى مدینه همه آن‌ها را محکوم به اعدام کرد.
*****
قطب الدین سعید بن عبدالله راوندی کاشانی، محدث، مفسر، متکلم، فقیه، فیلسوف و تاریخ دان بزرگ شیعه در قرن ششم هجری است. او در راوند کاشان به دنیا آمد و پدر و پدربزرگ اش نیز از علمای بزرگ زمان خود بودند.
وی تحصیلات ابتدایی را نزد پدر خویش فرا گرفت. قطب راوندی از شاگردان خاص علامه طبرسى صاحب تفسیر مجمع البیان بود و از محضر درس عماد الدین طبری و سید مرتضی رازی بهره فراوان برد؛ سپس به شهر قم رهسپار شد تا از علمای آن دیار نیز بهره‌مند گردد و در مدتی کوتاه از چهره‌های سرشناس شیعه شد.
قطب الدین در آثار خود موضوعات متنوعی از علوم و معارف اسلامی را به بحث گرفته و در علم تفسیر، فقه، حدیث، فلسفه، کلام، تاریخ و دیگر موضوعات نوشتارهای فراوانی بر جای نهاده است. راوندی در آثارش دیدگاه دیگران را چه موافق و چه مخالف به درستی نقل می‌کند و مانند انسانی که حق را برای حق می‌خواهد به کاوش در نظریات دیگران می‌پردازد.
آثار قطب الدین به بیش از ۶۰ جلد می‌رسد که در علوم گوناگون و معارف اسلامی نگاشته شده و از آن جمله‌اند:
«الخرایج و الجرایح» این کتاب که معروف ترین اثر قطب به شمار می‌آید در بیان مسائل کلامی و عقاید بوده و در برگیرنده هفت کتاب پیرامون مساله معجزه و شیوه زندگی رسول خدا و اهل بیت که درود خدا بر آنان باد، است.
«تهافت الفلاسفه» این کتاب که نشان دهنده دانش فلسفی قطب است در موضوع حکمت و فلسفه نگارش شده و به تناقض گویی فلاسفه پرداخته است.
«فقه القرآن» قطب راوندی در این کتاب تمام آیات قرآنی را که به احکام فقهی مربوط بوده است به ترتیب ابواب فقه دسته‌بندی کرده و در دو جلد به یادگار نهاده است.
«منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه» کتابی است در دو جلد قطور که راوندی در آن به شرح و توضیح سخنان مولای متقیان علیه السلام پرداخته است.
سرانجام در چهاردم شوال سال 573 ه.ق. عالمان و اندیشمندان و دوستداران اهل بیت در خانه قطب راوندی، در عزای این فرهیخته مکتب اسلام به سوگ نشستند. پیکر پاک این عالم پس از تشییع در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه که درود خدا بر او باد، به خاک سپرده شد.
سخنان دیگران درباره قطب راوندی:
ابن ابی الحدید، دانشمند بزرگ اهل سنت در تمجید از قطب می نویسد: «کسی قبل از من تا آن اندازه که اطلاع دارم به تفسیر نهج البلاغه نپرداخته است به جز یک نفر و آن سعید بن هبة الله بن حسین معروف به قطب راوندی است.»
علامه امینی درباره راوندی، دانشمند بزرگ شیعه می گوید: «راوندی یکی از پیشوایان علمای شیعه، برگزیده این طایفه و از اساتید بی نظیر فقه و حدیث و از نوابغ علم و ادب است. هیچ گونه عیبی در آثار فراوانش و تیرگی در فضایل و تلاش ها و خدمات دینی و اعمال نیکو و کتب ارزنده اش وجود ندارد.»
میزا عبدالله افندی که شرح حال بسیاری از بزرگان را به نگارش در آورده است، درباره او می گوید: «شیخ امام و فقیه، قطب الدین راوندی، شخصی فاضل، عالم، متبحر، فقیه، محدث، متکلم، آشنای به اخبار و احادیث و شاعر بوده است.»
میزا محمد باقر خوانساری درباره قطب راوندی نوشته است: «او والاتر و بزرگتر از اینهاست که درباره وی گفته اند. چنان که بعد از آگاهی از برخی تالیفات او بخصوص «شرح آیات الاحکام» وی تردیدی در این باره برای خوانندگان باقی نمی ماند.»
محدث قمی از دیگر اندیشمندانی است که درباره قطب الدین نوشته است: «عالمی است متبحر، فقیه، محدث، مفسر، محقق، راستگو، بزرگوار... و از بزرگترین محدثان شیعه است.»
ابن حجر عسقلانی از علمای اهل سنت درباره قطب راوندی نوشته است: «او در جمیع علوم فاضل است. و در هر نوعی از علوم صاحب تصنیفات بی شمار بوده است.»
/6262
نظر شما