در اغلب این ساختارها، قرص تیره ای از گرد و غبار، اطراف ستاره مرکزی را فرا گرفته است. این قرص تیره رنگ، ابر سیاره ای است که درنهایت، سیارات از آنها شکل میگیرند. همچنین در اطراف این ساختار، امواج شدیدی ناشی از وزش بادهای پرقدرت وجود دارد که طرح زیبایی را در اطراف آنها پدید می آورد.
سحابی جبار، میزبان این منظومه های ستاره ای، هرچند 1500 سال نوری از زمین فاصله دارد، اما یکی از پرنورترین سحابی های آسمان است که با چشم غیرمسلح به سادگی در آسمان دیده میشود. این سحابی یکی از فعال ترین زادگاه های ستارگان در کهکشان راه شیری است.
ستارگان تازه متولد شده از میان ترکیبی از گازها و غبارها به وجود می آیند و قرصهای سیاره ای اطراف آنها را فرا می گیرند. از یک سو، ماده در مرکز این قرص منقبض میشود و با ایجاد حرارت، به تدریج ستاره ای جدید را به وجود می آورد، درحالیکه مواد دیگر درنهایت به تشکیل سیارات منجر میشوند.
نظر شما