به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اعتمادی با اشاره به سال‌های ابتدایی دهه 70 گفت: «در آن دوره شرایط سختی حاکم بود و حتی با کسانی که در ماشین خود کاست موسیقی پاپ داشتند، برخورد بدی می‌شد. ما در چنان وضعیتی بود که کارمان را شروع کردیم..»
این خواننده پاپ ادامه داد: «عملاً چراغ موسیقی پاپ تا سال 72 خاموش بود و حتی من که می‌خواستم وارد این عرصه شوم، با مخالفت‌های جدی خانواده‌ام روبرو شدم، چرا که آنان اصرار داشتند برای ادامه تحصیل در رشته اقتصاد به خارج از کشور بروم. با این حال عشق به خوانندگی مرا واداشت تا به طور جدی تلاش کنم از موانع عبور نمایم.»
او افزود: «اواخر سال 72 به مرکز موسیقی و سرود صدا‌و‌سیما رفتم و نمونه کار ارائه دادم که چون صدایم شبیه یکی از خوانندگان لس آنجلسی است، اجازه کار به من ندادند.»
اعتمادی با اشاره به اینکه سال 73 توانست قطعه «راز پنهان» را با شعری از حافظ و با آهنگسازی احمد علی راغب بخواند، گفت: «آن کار نوروز 74 پخش شد و مورد استقبال قرار گرفت که البته دوباره به خاطر شباهت صدایم با یک خواننده لس آنجلسی، چند سال دیگر ممنوع الفعالیت شدم. این شرایط تا سال 76 ادامه داشت تا اینکه با کمک بابک بیات آلبوم «دلشوره» را تولید و منتشر کردیم.»
این خواننده موسیقی پاپ در ادامه نشست با اشاره به دوران مدیریت علی معلم دامغانی در مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما از وی به عنوان تاثیرگذار‌ترین مدیران در شکل‌گیری جریان موسیقی پاپ یاد کرد و افزود: «حمایت از خوانندگانی چون شادمهر عقیلی، علیرضا عصار، محمد اصفهانی، قاسم افشار، ناصر عبداللهی و... شکل جدی‌تری به موسیقی پاپ کشور داد که متاسفانه در سال‌های بعد مورد حمایت قرار نگرفت.»
او توضیح داد: «موسیقی پاپ اگر چه در سال‌های ابتدایی روند رو به رشدی را طی کرد، اما از ابتدای سال 80 دچار یک سیر نزولی شد که زرد محوری در رسانه‌ها، پرداختن به مسائل حاشیه‌ای، ورود مخاطبان غیرحرفه‌ای و بسیاری از دلایل دیگر موجب شد که این گونه موسیقی شرایط نامناسبی پیدا کند.»
خواننده نخستین آلبوم موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب تاکید کرد: «آن نسل که در خوانندگی حرفی برای گفتن داشت، بدون حمایت نتوانست جریانی پایدار پدید آورد. در یک برهه‌ای هم که صدا و سیما در‌هایش را به روی ما بست، شبکه‌های ماهواره‌ای الگوی جوانان شدند.»
خشایار اعتمادی در ادامه این نشست با انتقاد از جریان موسیقی لس آنجلسی گفت: «تمام خوانندگانی که به هر دلیلی در خارج از کشور فعالیت می‌کنند و داعیه گسترش موسیقی پاپ ایرانی را دارند، بدانند فقط قطره‌ای از موسیقی فارس زبان هستند نه همه آن.»
این خواننده ادامه داد: «ساده نگری در موسیقی پاپ خارج از کشور آن قدر عمیق است که فکر می‌کنند با راه‌اندازی آکادمی‌های سه ماهه که من اصلا متوجه آن‌ها نمی‌شوم، ادعا می‌کنند که در یک دوره کوتاه خواننده تربیت می‌کنند.»
58245
نظر شما