جنگی بی‌امان با اندیشه نسلی که آموخته‌هایش از محدوده کرسی فراتر نمی‌رفت و نسلی که از سرچر گوگل فراتر نمی‌رود. جامعه ما به یک کاتارسیس و پالایش فرهنگی نیازمند است، نیازمند خودآگاهی و این بدون راه یافتن کتاب به زندگی روزانه مردم امکان پذیر نیست. جوامع دیگر هم همین راه را رفته‌اند. آیا اگر کسانی چون ژان پل سارتر نبودند که در خیابان‌های جنوب شهر پاریس روزنامه و کتاب دست مردم بدهند، جامعه فرانسه همانی بود که امروز است؟ سخن بسیار است اما چند پیشنهاد:
1- یک جلد کتاب را امضا کنید و آن را برای یک شهروند ناشناس روی صندلی مترو، اتوبوس شرکت واحد و یا نیمکت پارک جا بگذارید. بیاید شهرمان را کتابخانه کنیم. بعضی از نقاط شهر توجه بیشتری نیاز دارد؛ این را هرکسی به فراخور درک و دریافت خود می‌تواند تشخیص دهد.
2- از آنجایی که در سال‌های اخیر کمتر کتاب خوبی چاپ و تجدید چاپ شده، 10 جلد کتاب الکترونیکی برای دوستان خود ایمیل کنید. آنهایی که امکان بیشتری دارند می‌توانند این کتاب‌ها را پرینت گرفته تلق و شیرازه کنند بعد هدیه دهند.
3- به آرایشگرها، تعمیرکارها و کارواشی‌هایی که از شما عیدی می‌خواهند، کتاب هدیه دهید.
4- به جای جوراب و پول نقد یا لااقل کنار جوراب و تخم مرغ رنگ شده، برای بچه‌ها کتاب کودک بخرید. پیش از هدیه دادن، این کتاب‌ها را یک دور بخوانید که غلط املایی و انشایی نداشته باشد.
5- اهالی کتاب می‌توانند در فضای اینترنت، لیست‌های پیشنهادی خود را برای مطالعه ارائه دهند.
6- باور کنید با پسته نخوردن مویی از سر یک نفر کم نمی‌شود اما با کتاب نخواندن، ملتی می‌میرد.
نظر شما