احمدی نژاد هرگز رئیس جمهور نمی شود

اما نباید از "کلمته الحق یراد بها البا طل" نیز غافل شد. منظورم این نیست که خدای ناکرده آقای  رئیس جمهور قصد باطلی دارند. خیر. نیت خوانی نمی کنم. فقط می گویم به سخن اهل سیاست کمی دقیق تر باید نگریست. در سخن اهل سیاست  قصد و غرض گوینده اصل و اساس ماجراست  و آن جا که پای اغراض در میان است هرچه هست خبری از هنر در میان نیست  که  فرمود : چون غرض آمد هنر پوشیده شد. آقای احمدی در این هفت سال و خورده ای هیچ وقت در مقام یک مدیر اجرائی سخن نگفت. یا در مقام اپوزسیونی رادیکال صدر و ذیل مملکت را به باد انتقاد گرفت، یا در جایگاه  یک مظلوم و قربانی سیاسی  آه وناله سر داد و ترحم طرفدارانش را برانگیخت ، و یا مثل یک سیا ستمدار تازه کار و عصبانی  مدام رقبایش را به افشاگری تهدید کرد. گاهی اوقات هم همانند یک شاعر رمانتیک  برای مردم ایران  فقط چیزهای خوب آرزوکرد، آرزوهایی که البته کودکان هم می دانستند محقق شدنشان  فقط  شاید در خواب امکان پذیر باشد. غرض این که آقای احمدی نژاد تا به امروز در مقام  یک  مدیر اجرایی مسئولیت پذیر ظاهر نشده است. این رفتار البته  در سال های نخست ریاست جمهوری ایشان  تا حدودی طبیعی بود. به هر حال ایشان تجربه چندانی در پست های خیلی مهم اجرایی نداشت. اما حالا اوضاع  خیلی  فرق می کند. دومین دوره ریاست جمهوری ایشان به زودی پایان می گیرد. اما آقای احمدی نژاد انگاری کاندیدای ریاست جمهوری است و نه رئیس جمهور. چرا؟ آیا ایشان در این دو دوره اختیارات یک رئیس جمهور را نداشتند؟ آیا در تمامی این سال ها نگران  از دست رفتن قدرت در دوره های بعدی بوده اند؟ آیا با این حرف ها می خواهند از خودشان سلب مسئولیت کنند؟ نمی دا نم . اما این را می دانم که پاسخ این پرسش ها هرچه باشد رفتار غیر حرفه ای آقای احمدی نژادرا توجیه  نمی کند.  آقای احمدی نژاد از کره مریخ که نیامده بود، در همین سرزمین می زیست و اقتضائات کار اجرایی را کما بیش می دانست. پس باید دیر یا زود پاسخ گوی عملکرد هشت ساله اش  باشد.