فاطمه محمدی‌نژاد: شرکت لندنی میوژن با بهبود شگردهای توهم تصویری، شیوه‌ای را طراحی کرده که در آن تصاویر سه بعدی در اندازه‌های واقعی برای استفاده در تئاتر‌ها و برآورده کردن نیازهای تجاری امروزی تولید می‌شوند.
به گزارش نیوساینتیست، در قرن نوزدهم، هنری درکز و پس از آن جان پپر، شیوه توهم بصری را اختراع کردند تا تماشاگران را متقاعد کنند که واقعا روح دیده‌اند. در این روش، یک قطعه بزرگ شیشه‌ای با زاویه‌ای خاص میان دو اتاق هدف قرار می‌گرفت. یکی از اتاق‌ها برای تماشاگران قابل رویت و دیگری دور از دید آن‌ها بود. تاباندن نور روی یک جسم در اتاق مخفی، بازتابی را ایجاد می‌کند که شکل خارجی به خود گرفته و در اتاق هدف یا روی صحنه واقعا به نظر شبح می‌رسد.
شبح پپر هنوز هم در برخی از پارک‌ها و برنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما به گفته ایان اوکانل، مدیر میوژن، جاسازی قطعات بزرگ شیشه کار دشواری است. شرکت وی این کار را با ورقه‌های نازک و نامرئی پلی‌استر که برای بسته‌بندی غذاهای مایکروویو استفاده می‌شود، جایگزین کرده است.
با استفاده از روشی با نام گرایش دومحوری، پلی‌استر در طول ساخت، در دو مسیر عمودی و افقی کشیده می‌شود تا لایه‌ای نازک و بسیار مستحکم با ضخامت تنها 0.1 میلی‌متر تهیه شود. اوکانل می‌گوید: «یک ورق بزرگ می‌تواند فشاری معادل 5000 تا 7000 کیلوگرم را تحمل کند؛ اما لازمه این اتفاق این است که مطمئن شویم سطح کاملا صاف و صیقلی است و تصویر را بدون کم و کاست منعکس می‌کند».
میوژن در میان هنرمندانی که سعی دارند به نمایش‌های خود عناصر جدید اضافه کنند، اسم و رسمی به هم زده است. فناوری پرتوافکنی سه‌بعدی تاکنون توسط چند گروه موسیقی مشهور استفاده شده است.
شبح‌های قرن 21
در روش جدید، تصویر از بازیگران مخفی شده تولید نمی‌شود؛ بلکه از یک پردازنده نور دیجیتال که دور از چشم تماشاگران نصب شده، ایجاد می‌شود. ورق پلاستیکی تحت فشار در زاویه 45 درجه روبروی صحنه قرار داده شده و نور پروژکتور را طوری منعکس می‌کند که گویی بازیگران روی صحنه ایفای نقش می‌کنند.
اوکانل در این رابطه اظهار داشت: «این تصویر سه بعدی نیست، بلکه تصویر مجازی است. اما به نظر می‌رسد انتظارات مردم برای تماشای یک تصویر سه‌بعدی را برآورده می‌کند و بنابراین می‌تواند در ویدئوکنفرانس‌ها شرایط واقع‌گرایانه‌تری فراهم کند».
سیسکو سیستمز که یکی از حاضران بزرگ بازار ویدئوکنفرانس است، تماسی زنده میان سن‌خوزه، کالیفرنیا و بنگال هند برقرار کرد تا سیستم میوژن را آزمایش کند.
هزینه‌های سرسام‌آور
با این حال، هزینه‌های سخت‌افزاری باید طوری کاهش یابند که برای بیشتر شرکت‌ها به گزینه‌ای واقعی تبدیل شوند. برای تولید تصاویر بسیار شفاف و واضح، سیستم میوژن دوربینی را با کیفیت عالی مورد استفاده قرار داده که حداقل 7500 دلار قیمت دارد. همچنین سخت‌افزاری که داده‌ها را در بسته‌های کوچک به منظور ارسال از طریق اینترنت فشرده می‌کند نیز با قیمتی معادل 60هزار دلار مورد استفاده قرار گرفته است.
پردازنده نور دیجیتال هم باید تا حد امکان شفاف باشد، زیرا تنها قسمت کوچکی از علائم توسط ورق پلاستیکی بازتاب می‌شود. درحال حاضر میوژن از پروژکتورهایی 36 هزار پوندی (65هزار دلاری) قیمت دارند.
اوکانل می‌گوید: «بعد از آن نوبت به خطوط ارتباط راه دور می‌رسد. تمامی ویدئوکنفرانس‌ها روی خطوط اختصاصی و خصوصی برقرار می‌شوند که تا مرز 50 هزار دلار در ماه می‌رسد. اما من معتقدم این هزینه‌ها کاهش پیدا می‌کند.
فناوری موجود است، اما این عدم توازن اقتصادی است که قیمت‌ها را بالا نگه داشته است. تا چند سال آینده قیمت پروژکتورها و دوربین‌ها می‌تواند به یک‌دهم قیمت کنونی برسد و برنامه‌های نرم‌افزاری می‌توانند جایگزین سخت‌افزارهای حاضر شوند. ما امیدواریم که بسته‌های سرگرمی میوژن روزی جایگزین تلویزیون‌های خانگی شوند».
اما شاید وجود سیستم میوژن در هر خانه بسیار بعید باشد؛ چراکه پروژکتورها برای محیط کوچک اتاق‌ها بسیار قوی هستند!
نظر شما