چگونه نمایندگان ملتزم به ولایت فقیه می شوند؟

روز دهم آذر روز مجلس و سالگرد شهادت شهید مدرس رضوان الله تعالی علیه است و این موضوع را بهانه قرار داده و به تبیین یکی از کلیدی ترین شرائطی نمایندگان یعنی التزام عملی به ولایت فقیه میپردازم .

علت کلیدی بودن این شرط این است که به استناد اصل 112 قانون اساسی سیاست های کلی نظام که اداره کشور بر اساس آن است از ناحیه رهبری تنظیم میشود و اسلامیت نظام در صورت عمل به رهنمودهای رهبری تحقق می یابد و اگر نمایندگان مجلس به معنی واقعی ملتزم به ولایت فقیه نباشند ممکن است در چنین وضعیتی مصالح کشور زیر پا گذاشته شده وقهرا تضمینی برای اسلامیت نظام وجود نخواهد داشت لذا قانون گذار به حق ، ضمن تصریح بر التزام نمایندگان مجلس به قانون اساسی ، التزام عملی به ولایت فقیه را گرچه یکی از اصول قانون اساسی است مورد تأکید قرار داده و برجسته کرده است.

اکنون باید ببینیم منظور از این التزام چیست؟

برای التزام به ولایت فقیه فرض هائی را میشود تصور کرد:

1- نمایندگان کار خودشان را بکنند ولی اگر رهبری بر اساس مصالح کشور به انجام امری دستور داد یا از انجام کاری نهی کرد از آن تبعیت کنند.

2- نمایندگان در مواردی که شبهه دارند نظر رهبری را کسب کرده وبرابر آن عمل نمایند و اگر جوابی دریافت نکردند به تشخیص خودشان عمل کنند.

3- نمایندگان قدرت فهم سیاستهای کلی ، رهنمودها و توصیه های رهبری را داشته و آشنای به مصادیق آن باشند و آگاهانه آنرا در تصمیمات خود مورد عمل قرار دهند تا نیازی به استعلام از رهبری یا امر و نهی نباشد.

هریک از موارد یاده شده به نوعی التزام به ولایت فقیه محسوب میشود و نمایندگان میتوانند برای پاسخگوئی به منتقدین به آن استناد کنند ولی بدیهی است که اگر نمایندگان التزام واقعی و قلبی نداشته باشند در صورت داشتن التزام از نوع اول همه مشکلات را به گردن رهبری خواهند انداخت و رهبری را در مقابل مخالفین و موافقین موضوعات قرار داده و از خود سلب مسؤلیت خواهند کرد و این بدترین نوع التزام به ولایت فقیه است.

توجه کنید قطعا سؤال از رئیس جمهور در جامعه طرفدارانی دارد یا استیضاح فلان وزیر یا تصویب فلان قانون در جامعه موافقین و مخالفینی دارد وهنگامی که منتفی شدن سؤال از رئیس جمهور و استیضاح ویزر و عدم تصویب فلان موضوع ویا تتصویب آن با دستور رهبری باشد تبعات آن به پای نوشته شده و ایشان را در برابر مخالفین آن موضوع قرار خواهد داد وحتما چنین کاری بر خلاف مصالح کشور است و کسانی که میگویند ما پیرو ولایت هستیم وآنرا فقط تسلیم در برابر دستورات صریح ایشان تفسیرمیکنند، با این نوع التزام آسیب جدی به ولایت فقیه میزنند.

التزام از نوع دوم گرچه ضرر آن قدری ملایم تر به نظر میرسد ولی ضررهای نوع اول بصورت خفیف تری در آن وجود دارد و باز هم رهبری را سپر بلا در برابر افکار عمومی می کند.

آنچه در این باب مطلوب و شایسته مجلس نظام اسلامی می باشد این است که نمایندگان مجلس آشنای به موازین اسلامی و آگاه به سیاستهای کلی تعیین شده از ناحیه رهبری باشند و توان فهم و درک توصیه های عمومی ایشان را داشته باشند و درک نمایند وقتی رهبری میفرماید امروز ایجاد اختلاف خیانت به کشور است، سؤال از رئیس جمهور (هرچند به نظر آنان حق باشد) در شرائطی کنونی کشورخصوصا که کمتر از 8 ماه به پایان عمر دولت باقی مانده ایجاد اختلاف و مصداق فرمایش رهبری است که اگر نمایندگان محترم این درک و تشخیص را میداشتند و توصیه خیرخواهانه رهبری را می فهمیدند نیاز به اظهار نظر صریح ایشان در متوقف کردن سؤال نمی شد و امروز عده ای که طرفدار سؤال از رئیس جمهور هستند موضوع را متوجه رهبری نمیکردند .

این نکته نیزمهم است که مخاطب سؤال احمدی نژاد است که یک بار سابقه پاسخ دادن او را دیده ایم و قائل به ربط نبوده و حرف خودش را میزند و ممکن است مسائلی را بر خلاف مصالج نظام مطرح کند که با پاسخ متقابل نمایندگان مواجه شود و در این صورت حتما تشنج و اختلاف شدید را در پی خواهد داشت و هنگامیکه گفته میشود سؤال از نمایندگان موجب اختلاف است لزوما به معنی حصول اختلاف از طرح سؤال نیست بلکه چه بسا پاسخ سؤال اختلاف آفرین باشد لذا نماینده آگاه کسی است که وقتی اقدام به ارائه طرح سؤال از رئیس جمهور مینماید نسبت به تبعات آن تا مراحل پایانی بررسی کند و اگر به هر دلیل در هر مرحله ای از روند آن تشنج و اختلاف می بیند بخاطر مصلحت بزرگتر از آن صرف نظر نماید و اینکه بگوید من کار خودم را میکنم و رئیس جمهور درست جواب دهد حرف صحیحی نیست که متاسفانه آنرا تجربه کرده ایم و مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمیشود .

نمایندگان باید توجه کنند اگر قرار باشد در هر موضوعی که مخالف و موافق در جامعه دارد پای رهبری را به میان آوریم آن هم با تصمیمات غیر کارشناسی و نادرست مکرری که میگیریم و هر بار بر اساس مصالح کشور رهبری باید دستور توقف آنرا بدهد چه وضعیتی در جامعه پدید خواهیم آورد. اینجاست که متوجه حساسیت بجای شورای نگهبان میشویم که بر احراز التزام عملی به قانون اساسی تأکید دارد و حساسیت به خرج میدهد.

لذا شایسته است برای اینکه به امور مردم رسیدگی شود دست از اختلافات بر داشته شود و برای تحقق این امر کافی است همه مسؤلین کشور اعم از مجلس و دولت به رهنمودهای خیر خواهانه رهیری قبل از آنکه به اخطار و تذکر شدید برسد عمل کنند.

مسؤلین کشور باید بدانند که حق ندارند بر اساس نظرات شخصی و غیر کارشناسی خود فضای کشور را متشنج کنند و با پشت گوش انداختن توصیه های رهبری مدام بر طبل اختلاف بکوبند و شک و تردید به جامعه تزریق کنند و دشمن را با این روش امیدوار نمایند.

امیدوارم خداوند به دینداران ما فهم و شعور بیشتر و به ضعیف الایمان ها ایمان بیشتر عنایت کند تا بهتر و بیشتر مصالح کشور را درک کنند و آنرا مورد عمل قرار دهند و با صرف کردن تمام وقت خود به امور کشور فرصتی برای فکر کردن به اختلاف نداشته باشند تا مردم به آنان امیدوار و خدا از آنان راضی باشد. والسلام