موزه هرمیتاژیا آرمیتاژبه عبارتی بزرگترین موزه جهان است اگر هم این رکورد تا کنون شکسته شده باشد ولی هنوز یکی از زیباترین و جالب توجه ترین موزه های جهان است.

هادی معیری نژاد – وجود آثار ایرانی و تمدن ساسانی و دوران اسلامی ما در این موزه آن را برای ما ایرانیان مانند موزه لوور پر اهمیت ساخته است.
این موزه در ابتدا کاخ زمستانی تزارها بود که در زمان دختر پطر کبیر ساخته شد و بعدها توسط کاترین کبیر گسترش یافت و به مرور کلکسیونی از نفیس ترین اشیا جهان و محل نگهداری کلکسیون شخصی کاترین گشت.در زمان جنگ جهانی برای درامان ماندن اشیا آنها را به سیبری منتقل کردند و پس از جنگ دوباره آنها را به اینجا برگرداندند.در زمان لنین در این مجموعه به روی مردم گشوده شد تا به عنوان موزه از آن استفاده شود.این موزه عظیم دارای 1057 سالن مختلف و3000000 اثر است.تخمین زده شده که اگز برای دیدن هر قطعه این موزه تنها یک دقیقه وقت صرف کنید 11 سال طول میکشد تا کل موزه را ببینید
موزه هرمیتاژ شعبه‌هایی بین‌المللی در آمستردام، لندن و لاس وگاس نیز دارد. از جمله هنرمندانی که آثارشان نقاط قوت مجموعه هنر غرب در موزه هرمیتاژ هستند، می‌توان به میکل آنژ، لئوناردو داوینچی، روبنس، ون دایک، رامبراند، رودن، مونه، سزان، ون گوگ، گوگن و پیکاسو اشاره کرد.


البته این موزه مجموعه آثار متعددی دارد که از جمله آنها می‌توان به نشان‌ها، لباس‌ها و جواهرات سلطنتی، مجموعه متنوعی از جواهرات ساخته فابرژه (Fabergé) و بزرگترین کلکسیون موجود در جهان از طلای باستانی متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی اشاره کرد.


در سال 1764، کاترین کبیر با خرید بیش از دویست نقاشی در اروپا، جمع آوری این مجموعه مشهور را آغاز کرد. سفرای روس در پایتخت‌های بیگانه مامور یافتن بهترین مجموعه‌های هنری ارایه شده برای فروش - مانند مجموعه‌های برول (Brühl) سیاست‌مدار ایالت زاکسن آلمان، کروزا (Crozat)، کلکسیونر فرانسوی و نگارخانه والپول (Walpole) در انگلستان – بودند. کاترین کبیر، نگارخانه خود را (my hermitage) (گوشه عزلت یا خلوتگاه خود) می‌نامید زیرا تنها افرادی انگشت شمار اجازه ورود و تماشای آثار موجود در آن را به دست می‌آوردند.
او در یکی از نامه‌های خود با تاسف چنین گفته‌است:«تنها موش‌ها و من می‌توانیم تمام این [زیبایی‌ها] را تحسین کنیم.» کاترین تئاتر خصوصی خود را که در نزدیکی گالری و در طی سالهای 1783 و 1787 ساخته شده بود نیز، آرمیتاژ می‌نامید.

گسترش در سدهٔ نوزدهم
به تدریج، کلکسیون‌های سلطنتی با آثار باستانی و فرهنگی یونان و سیت که در طی حفاری‌های انجام شده در پرشچپینا (Pereshchepina)، پازیریک و دیگر مقابر باستانی که در جنوب روسیه یافته شده بود، غنی تر شد. به این ترتیب ایجاد یکی از غنی‌ترین مجموعه‌های طلای باستانی آغاز شد. این مجموعه اکنون شامل بخش قابل توجهی از گنج‌های تروا است که توسط هاینریش اشلایمن (Heinrich Schliemann) کشف و از زیر خاک خارج شد و در سال 1945 توسط ارتش سرخ از موزه برلین ضبط گردید.


تزار نیکولاس اول برای جای دادن مجموعه در حال توسعه عتیقه جات یونان، روم و مصر از معمار سبک نئوکلاسیک آلمانی به نام لیو فون کلنز (Leo von Klenze) خواست تا بنای موزه عمومی را طراحی کند. این بنا که در سال 1852 برای بازدید عموم گشوده شد، به احتمال بسیار اولین گالری در اروپای شرقی است که از ابتدا به همین قصد طراحی و ساخته شده‌است.
همچنان که تزارهای روس به توسعه مجموعه هنری خود مشغول بودند، آثار متعددی از داوینچی، یان ون ایک و رافائل در ایتالیا خریداری شدند. بزرگترین مجموعه آثار رامبراند در جهان نیز متعلق به موزه هرمیتاژ است.
آثار ایرانی
در موزه هرمیتاژ بیش از 700 اثر مفرغی ایرانی با قدمت های متفاوت از قرون هفتم تا بیستم میلادی وجود دارند که پیشرفت یکی از مهم ترین و زیباترین صنایع دستی ایران را نشان می دهند.این آثاربرای همه ی متخصصان و هنر دوستان سراسر دنیا شناخته شده هستند.یک قلمدان که قدیم ترین شی ء مفرغی با اشعار فارسی (سال 543) است،یک آبخوری قالب ریزی شده به شکل یک گاو و گوساله اش – آخرین نمونه ی ظروف ایرانی به شکل حیوانات قبل از ممنوع شدن ساخت این گونه ظروف است و ظرفی از خوارزم با کتیبه های بسیار نیز دیده می شود.سفالینه ها و چینی های ایرانی که از مراکز مختلف ایران جمع آوری شده اند شامل هم ظروف و هم قطعات مصالح معماری هستند.در میان سفالینه های اولیه ی ایرانی یک کوزه ی نقاشی شده بزرگ که صحنه های بازی چوگان و شکار را نشان می دهد قابل توجه است (کاشان،قرن هفتم).کاشی های آرامگاه امامزاده یحیی (ورامین 660 تا 662 ه) از شاخص های تزیینات ساختمان های مذهبی هستند.در میان گنجینه ی عظیم موزه یکی از بزرگترین مجموعه های چینی های ظریف لعابدار ایرانی در جهان وجود دارد:بیش از 700 اثر از قرون نهم تا دوازدهم ه این مجموعه شامل ظروف بی همتای تاریخ دار است.دست یافته های ایرانی شامل قالی های مشهور قرون یازدهم تا سیزدهم  و نمونه هایی از مخمل و ابریشم در موزه نگهداری می شوند.


مجموعه ی غنی و گسترده اشیای ساسانی که یکی از افتخارات موزه است شامل ظروف نقره ی با ارزش،جواهرات تراشیده و کنده کاری شده و سکه ها.اکثر ظروف نقره ی ساسانی،کوزه هاو جام های شراب،گلدان ها و سینی های پایه دار هستند که به طور اتفاقی در ناحیه ی اورال و نزدیک رودخانه ی کاما به دست آمده اند.

دانشمندان بر این باورند که این کالاها برای مبادله ی پایاپای با پوست به آنجا برده شده اند و به وسیله ی مردم محلی آنجا برای اهداف مذهبی به کار گرفته شده اند،یا به عنوان گنجی طی نسل های پیاپی در یک خانواده باقی مانده اند.
47301

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 240244

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 3 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • عبدالحمید درخشان IR ۱۳:۰۳ - ۱۳۹۱/۰۶/۱۷
    7 4
    زیبا ترین درکشور خودمان میباشد موزه شخصی دروسط بازار تهران داریم که درسال 82 ثبت ملی گردیده حاصل عمرمان میباشد ایده میخاهیم . 600 متر بنا قدمت دوره قاجار . ساختمان کوچه هفت تن چگونه بهره برداریبکنیم.... لطفا نظر ات خود را ایمیل بفرما ئید
  • بدون نام IR ۱۴:۳۴ - ۱۳۹۱/۰۶/۱۷
    14 1
    خدا را شکر که انها به بهترین شکل از ان نگه داری می کنند