گروه کتاب خبرآنلاین - مطالعه کتاب آن هم در ایام نوروز، شاید برای خیلی از ایرانی ها، کار جالبی نباشد خاصه وقتی که سفر، دیدوبازدید و تلویزیون عزیز، وقتی برای مردم نمی گذارد ولی به هر حال اگر هوای مطالعه مفید و آموزنده و ملاقات نوروزی با یار مهربان به سرتان زد، با ما همراه شوید...
حکایت های دهخدا (گزیده حکایتهای تربیتی از لغت نامه دهخدا) از جمله کتاب هایی است که خواندنش در هر زمانی و هر مکانی خالی از لطف نیست و ارتباطی با سیزده بدر و تعطیلات ندارد، قند شیرین کلام و پند شکرشکن اجتماعی است، حکایات جناب دهخدا. خبرآنلاین هم در آخرین روز تعطیلات، چند قطعه از این حکایات را تقدیم کاربران گرامی خود می کند:
علت نامگذاری سادات طباطبایی
«طباطبا» لقب اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن علی علیه السلام است. زیرا که در زبان لکنت داشت و به جای قاف، طاء می گفت. آورده اند در ایام خردسالی به روز عید، والد بزرگوار او به او فرمود که: چه نوع جامه برای تو مهیا کنم؟
او گفت: طباطبا.
یعنی قباقبا! از آن روز اسماعیل به لقب «طباطبا» مشهور گشت و اولاد او را «سادات طباطبایی» گویند.
تحمل همسر بدخو
«زانتیپ» نام همسر سقراط است. وی در تاریخ به بدخویی شهرت یافته است. سقراط خود در این باره به شاگردان و مریدان می گفته است: ترجیح دادم که زانتیپ شریک زندگیم باشد تا به بردباری عادت کنم زیرا با او به سر آوردن مرا با تحمل ناگواری ها آشنا می کند و معاشرت با مردم را قابل تحمل، بلکه رضایت بخش می سازد.
از این رو نام زانتیپ بیش از دو هزار سال است که به عنوان نمونه بدرفتاری و بداخلاقی یاد می شود و داستانهای بسیاری از اخلاق و رفتار او نقل شده و از آن جمله است که:
روزی وی بر همسر خود خشمناک شد و زبان به دشنام و بدگویی به روی او گشود. سپس ظرفی را که پر از آبی آلوده بود، برداشت و به روی سقراط افکند. سقراط تنها پاسخی که به این رفتار همسرش داد، این بود که گفت: عجیب نیست اگر پس از رعد، باران ببارد!
زانتیپ صفات پسندیده هم داشت و مخصوصا خانه داری و تدبیر منزل و جدیت وی در تربیت فرزندان، مورد اعتراف و ستایش سقراط بود. همه اهالی آتن نیز این زن را می شناختند و تنها به خاطر احترامی که برای سقراط قائل بودند، از وی تنفر داشتند.
وی پس از مرگ سقراط سخت اندوهناک شد و مردم آتن که تاثر و غم او را داشتند، درصدد برآمدند که وی را در مشکلات زندگی یاری کنند ولی او امتناع ورزید و گفت: شرافت همسری سقراط خود ثروتی است که مرا از دیگر ثروت ها بی نیاز می سازد.
قصر شیرین
قصر شیرین منسوب است به شیرین، زن پرویز کسروی که از زیباترین زنان جهان بود. ایرانیان می گفتند برای پرویز 3چیز است که برای هیچیک از شاهان قبل و بعد نبوده و نخواهد بود: اسب وی شبدیز، زن وی شیرین و خواننده وی باربد.
در سبب بنای این شهر گویند پرویز که در کرمانشاه اقامت داشت، دستور داد که برای وی باغی به مساحت دو فرسنگ در دو فرسنگ احداث کنند و در آن همه گونه وحوش و طیور فراهم آورند و هزارنفر بر آن گماشت. پس از هفت سال که از بنای آن فراغت یافت، از باربد خواننده خواست که شاه را از آن آگاه سازد.
وی سرودی به نام «باغ نخجیران» ساخت و آن را در حضور شاه خواند. چون شاه از باده مست شد و از شنیدن آواز باربد به طرب آمد، شیرین را گفت که: از من چیزی بخواه!
شیرین گفت: آرزوی من آن است که در این باغ دو جوی سنگی ساخته شود و در آنها شراب جریان یابد و در میان آن دو برای من قصری بنیاد کنی که در سراسر کشور مانند آن نباشد.
شاه که از باده مست بود گفت: چنان کنم و سرانجام به قول خود وفا کرد.
چند حکایت کوتاه از ابولعیناء
وقتی کسی در خانه ابوالعیناء را بکوفت، گفت: کیستی؟
کوبنده در گفت: من.
گفت: لفظ «من» بر صوت دق الباب چیزی نیفزود.
*
وقتی به دیدار ابوالصغر اسماعیل بن بلبل وزیر شد، وزیر گفت: دیری است که ما را ترک گفته ای!
گفت: خر من بدزدیدند.
پرسید چگونه؟
گفت: با دزدان نبودم تا شرح چگونگی آن دهم.
وزیر گفت: بر خری دیگر می‌نشستی.
گفت: از تنگدستی، خر دیگر نمی‌توانستم خرید و نگهبان خر برایم عار و منت عاریت نیز ناگوار بود.
*
وقتی زن خواننده‌ای به او گفت: انگشتری خویش را به من بده تا هرگاه آن را بینم، تو را یاد آرم، گفت: انگشتر ضرور نیست، همین گفتگوی ما به خاطر دار که تو از من انگشتری خواستی و من ندادم.
*
متوکل خلیفه گفت: این قصر جعفری ما را چگونه می‌بینی؟
گفت: مردمان خانه در دنیا سازند و خلیفه دنیا را در خانه خویش پی افکنده است.
*
روزی ابو مکرم بغدادی به کنایه از او پرسید: تعداد دروغزنان بصره چند است؟
گفت: به عده زناکاران بغداد.
این کتاب شامل 166 حکایت پندآموز و خواندنی در 540 صفحه به همت محمدحسین صفاخواه، انتخاب و شرح داده شده و انتشارات قدیانی هم آن را با قیمت 9800تومان منتشر کرده است.
6060
نظر شما