اساتید دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی که نقشی محوری، خاص و جهت داری در امر تحقیقات و پژوهش دارند از مهمترین حلقه های مورد توجه باید تلقی شده و حفظ و حراست آنها و دفاع از حقوق اولیه اشان به عنوان یک محقق بر اساس قوانین شناخته شده بین المللی باید به عنوان وظایف اساسی دولت و همه شهروندان کشور محسوب گردد.
جنبه و صبغه استراتژیک پیدا کردن علم و فن آوری در ایجاد توازن قدرت در روابط بین الملل از طرفی و دشمنی و لجاجت آمریکا با پیشرفت علمی ایران از طرف دیگر باعث شده است که این کشور نه تنها با وضع قوانین بی منطق داخلی به مبارزه با توسعه علمی ایران بر خیزد بلکه حتی با انعقاد موافقتنامه های نا متوازن با کشورهای مختلف به تسری این قوانین به شهروندان سایر کشورها نیز بپردازد.
در دو مقاله به مناسبت ترور دانشمندان هسته ای ایران نوشتم که ایران باید ترور دانشمندانش را برای دشمنان پرهزینه کند.[1] زیرا متاسفانه آمریکا روش درستی را در پذیرش حق استقلال علمی ایران اتخاذ نکرده است و این نیز ناشی از عدم درک صحیح موقعیت و جایگاه خود و کشورها در تنظیم روابط بین المللی و تسری قوانین فرامرزی اش است. این کشور بجای اذعان به هوش و توانائی کارشناسان ایرانی برای پیشبرد اهداف علمی کشور خویش و همکاری مثبت با ایران برای ارج نهادن به تلاش مردم اینکشور برای ایفای نقش سازنده در تحولات جامعه خود، منطقه و جهان صرفا" بدنبال فراگیر نمودن ارزشها و فرهنگ و قوانین خود و تحمیل خواسته ها و سیاستهای خویش بر سایر کشورها است[2] روش آمریکا در تعامل با مردم ایران روز به روز چهره خشن تری به خود میگیرد و سایه سنگینی از این نوع برخورد با ایران و ایرانی بر اذهان عمومی بر جای خواهد گذاشت.خوشبختانه این نقش توطئه گونه آمریکا در دستگیری ایرانیان در آمریکا و اقصی نقاط جهان و انتقال آنها به این کشور و زندانی کردن آنها برای باجگیری از دولت ایران به یک پروزه شناخته شده تبدیل شده است ولی هم دولت و هم نخبگان و مخصوصا رسانه ها مناسب است که فعالیت بیشتری در این زمینه مبذول دارند.
در آخرین نمونه این روند دستگیر اقای مجتبی عطاردی استاد دانشکده برق دانشگاه صنعتی شریف که متهم شده که با خرید تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی ، قوانین صادراتی آن کشور را زیر پا گذاشته است.وی نیز به همان دلائل واهی که سایر زندانیان ایرانی آقایان امیر حسین اردبیلی- علیرضا عسگری- محسن افراسیابی (افشاری) - محمود یادگاری- بکتاش فتاحی- امیر زمانی- حسن سعید کشاری- علی امیر نظمی وخانم شهرزاد میر قلی خانی که یا در آمریکا دستگیر و یا از سایر کشورها به آمریکا برده شده اند و بعضا" د ر شرایط غیر انسانی و حتی تا دوسال در سلولهای انفرادی نگهداری شده اند دستگیر شده است.
چهار نفر اول در خارج از آمریکا دستگیر و به این کشور تحویل شده اند و پنج نفر بعدی در امریکا دستگیر شده اند که بعضا" نیز گویا بدون طی روند قضائی در زندان هستند. متاسفانه اطلاع رسانی جامعی در مورد دلایل نگهداری آنان در این شرایط نشده است. آنچه که از به مطبوعات راه یافته است وضعیت اسفناک نگهداری خانم شهرزاد میر قلیخانی بود که بعد از راهیابی به مطبوعات جای وی را عوض کردند. نامبرده بدلیل عدم دستیابی مقامات قضائی آمریکائی به همسر سابق وی در این شرایط نگهداری میشود و این در حالی است که دو دختر وی در ایران و نزد پدربزرگ و مادر بزرگشان زندگی میکنند و حتی این خانواده بعد از سه سال هنوز نتوانسته بودند ویزای امریکا دریافت و با دخترشان در زندان دیدار داشته باشند.
آقای حسین اردبیلی که متاسفانه دولت گرجستان او را تحویل آمریکا داده و دو سال در زندان انفرادی بسر برده است و خبرهایی دال بر وجود مشکلات روانی که طبعا" اثرات تحمل چنین شرایط سختی است، منتشر شده ولی اطلاعات کافی در اختیار افکار عمومی قرار داده نشده است و برخورد حقوقی- قضائی لازم با مسئولین آمریکائی که وی را به این روز انداخته اند نشده است.
همانطور که قبلا" هم نوشته ام[3] جا دارد که فعالیت رسانه ای بیشتری برای روشن شدن سرنوشت وی و سایرین و مطرح شدن دائمی نام آنها برای ایجاد فشار افکار عمومی به آمریکا برای حل این مشکلات صورت گیرد. انتظار میرود دانشگاهیان و سایر صنوف و شخصیتهای فرهنگی و هنری که حرف و صدایشان مورد توجه افکار عمومی ایران و جهان است نسبت به سرنوشت این انسانها احساس مسئولیت نموده و با فعالیتهای انساندوستانه خود این افراد را از زندانهای آمریکا نجات دهند.
اگر اتهام سایرین به عنوان تجارت اقلام ممنوعه نظامی تلقی شده ولی یک استاد که طبق بیانیه دانشگاه نیز حوزه تحقیقاتی اش طراحی تراشه‌های کارت هوشمند و گیرنده تلویزیون دیجیتال بوده است و مواردی که وی متهم به خرید آن است همگی ابزارهای ساده آزمایشگاهی است که هیچگونه کاربرد نظامی نیز ندارد. از وزارت امور خارجه نیز انتظار میرود علاوه بر پیگیری حقوقی و قضائی وضعیت نامبرده هم به علاقمندان پیگیری وضعیت این شهروندان کمک نماید تا صدایشان را به مجامع جهانی برسانند و هم با استفاده از ظرفیت سیاسی و حقوقی سازمانهای بین المللی نظیر یونسکو نسبت به ترور و ایجاد محدودیت برای اساتید و دانشگاهیان ایران که مصداق جلوگیری از توسعه علمی کشور است فعالیت وسیعتری را دنبال نماید.
[1] http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1508793 [2] http://www.ayandenews.com/news/34211
نظر شما